Update 15: Verslag van een opstapster

Geschreven door Tineke Meijer
22 oktober 2003

Onze reis als vakantievierders op de Bouskoura:
Na een mooie vlucht van ongeveer vier uur komen we om acht uur 's avond aan op het eiland Lanzarote in de hoofdstad Arrecife. Leuk detail is dat de Bouskoura hier zo'n vijf maanden over gedaan heeft.
Arjen staat ons al op te wachten. In het donker (acht uur 's avonds) scheuren we met een taxi naar de ankerplek van de Bouskoura. Na kort kontact over de handmarifoon komt Marry ons ophalen met het bijbootje. We hebben heel wat bij te praten en uit te pakken. De volgende ochtend is het stralend mooi weer. Korte broek aan en even later zelfs de badkleding. We gaan ankerop. Zeilen is er echter niet bij we hebben tegenwind maar niet zo veel, dus motoren we naar Playa Blanca. Ondertussen brabbelt Chris voluit, nog even en hij maakt er woorden van.

We gaan bij Playa Blanca wederom op het anker. Regelmatig draait voor ons de ferry de haven in. Ze zwaaien zelfs nog naar ons of bedoelen ze dat we te dicht bij ze in de buurt liggen. Voorlopig blijven we nog maar even liggen en nemen een duik. Toch even een beetje fris aan het hoofd. Misschien dat die jetlag er toch nog niet helemaal verdwenen is.
Na het zwemmen nemen we een douche met opgewarmd water van de motor (toch nog goed dat we met die brompot hierheen zijn gekomen).
Vervolgens gaan we met het bijbootje Playa Blanca verkennen. Het is zeer toeristisch. Allemaal witte nieuw gebouwde huizen fungerend als winkel en of appartement. Het kan ons niet echt bekoren. Een voordeel hiervan is wel dat de autoverhuurbedrijven voor het oprapen liggen. Na vergelijken van voorwaarden en prijs huren we bij Avis een autootje zonder eigen risico, om morgen het eiland mee te verkennen.

Nog even bij de supermercado en het internet cafe langs om vervolgens weer naar de boot te gaan waar we een potje koken. Je krijgt trek van dat buiten leven.

De volgende dag verdelen we de taken. Tineke haalt de auto op. De rest van de crew: Chris, Marry, Arjen en Marco varen de boot naar de haven. Toch wel een stukje veiliger als wij de hele dag met de auto op stap gaan. Rubicon Marina is een gloednieuwe haven en niet al te duur voor Canarische maatstaven, 27 Euro voor de nacht, water (300 liter getankt, alhoewel er 1080 liter in had gekund) en stroom.
We laden alles in de auto inclusief buggy voor Chris. Deze kijkt verrukt om zich heen om vervolgens heerlijk in slaap te vallen. Via prima geasfalteerde wegen rijden we naar Timanfaya oftewel de vuurbergen. Rood, geel en zwarte lava bergen. Het groene eiland Lanzarote is na een zes jaar durende eruptie veranderd in een lavalandschap, Meer dan 20 dorpen werden vernietigd tijdens deze uitbarsting die plaatsvond in1730 tot en met 1736. Het park is totaal 51 vierkante kilometer groot.
Gelukkig was er op dit moment geen uitbarsting. Alhoewel Marry en Chris wel nat werden van het opspuitend water wat omhoog gespoten werd door de kracht van de vulkaan. Een medewerker van het park gooide namenlijk een emmertje water in een pijp in de grond die verbinding had met de vulkaan onder de aarde.
Het landschap was in ieder geval zeer apart.

Na Timanfaya zijn we door gereden naar Teguise, vroeger de hoofstad van Lanzarote. Met de auto hebben we een site seeingtour gedaan. Chris lag namenlijk zo lekker te slapen dat we hem niet wilden storen. Alleen de straatjes werden steeds kleiner dat is vooral lastig als er dan ook nog eens een auto in de weg staat en je weer terug moet. Arjen had dit na vele zeemijlen dan ook niet meer in de benen en Tineke moest hulp bieden. Toch handig als je zelf een bestelwagen hebt en zowiezo veel in de spiegels kijkt. Nog even een spiegeltje inklappen en we konden weer verder. We zijn nog even naar de noordpunt van het eiland geweest naar de attractie "Rio del mirador" maar 2,70 Euro voor een uitzicht op het eiland Isla Graciosa waar de Bouskoura ook al geweest was vonden we wat te gortig. Cueva de los Verdes was daarin tegen zeer de moeite waard. De groene grot , oftewel een gangenstelsel van 7 kilometer lang, waarin we een rondleiding gehad hebben van 2 kilometer lang. De grotten waren onstaan door een lavastroom die 4500 jaar geleden plaatsvond. Vooral apart waren de lavadruppels die aan het plafond hingen.

Aan het eind van de rondleiding kwamen we bij een grote spelonk aan. Iedereen moest stil zijn wat er zou een akoestische truc gedaan worden. De gids riep Peppe aan die beneden stond. Alleen hij hoorde ons niet, waarschijnlijk weer te druk met zijn vriendinnetje Maria. Of we allemaal wat dichter bij konden komen dan konden we hem wel zien staan. Toen iedereen dichterbij was gooide onze gids een steen naar beneden die al snel het water raakte. De spelonk was een ondiepe plas die de omliggende grotwanden zo weerspiegelende zodat het leek alsof er een enorme diepte onder was. Inmiddels was het al vijf uur, iedereen had trek en helaas was Marco niet echt fit. In hoofdstad Arrecife hebben we dan ook zo snel mogelijk maar een restaurant gezocht om te eten. Niet echt makkelijk met al die een richting wegen en nagenoeg geen parkeerplaatsen.
Uiteindelijk hebben we met zijn allen pizza, pasta en een potje (voor Chris) gegeten, die overigens ook wel pizza luste. Alleen de pizza bij Marco viel niet goed en hij kreeg het inmiddels warm en koud van de koorts. Na het eten dus ook zo snel mogelijk weer terug. Nu nog de weg terug vinden. De bewegwijzering en een stortbui maken het niet eenvoudiger om de weg terug te vinden maar uiteindelijk vinden we de snelweg terug en rijden we in een snel tempo terug naar de haven. Marco en Chris worden gelijk in bed gestopt en de auto wordt snel leeggehaald. We kijken terug op een geslaagde dag, alleen heel jammer dat Marco ziek is. De volgende dag is hij nog steeds ziek. We hopen dat hij snel opknapt.

De volgende dag brengt Arjen de auto terug en brengt Marry de was naar de wasmachine. s'Middags vertrekken we uit de haven en proberen te ankeren bij Papagayo. Helaas deint het daar en steken we over naar Correlejo op Fuertaventura. Daar liggen we prima beschut achter de pier.

We hopen morgen (donderdag) op beter weer en dat Marco zich weer goed voelt...