Update 18: Boordleven voor landrotten en ...

16 november2003
locatie: Santa Cruz- Tenerife
Geschreven door Inge van Leeuwen

Wekenlang, nee maandenlang hebben we een poging gedaan om op bezoek te gaan bij de Bouskoura- crew in de herfstvakantie. Helaas alle vluchten zaten vol en het plan werd gemaakt om dan maar alleen te gaan en de twee kleinste kinderen mee te nemen. Na enig gemail en telefonisch contact hadden we een week geprikt, 10-17 november. Dat betekent voorbereiden en vooral je verheugen op het weerzien met je zus en zwager.
Met twee kinderen in een vliegtuig is gewoon keihard werken, zeker als ze totaal geen zin hebben om even te slapen. Na aankomst op het vliegveld worden we heel luxe met de auto naar Santa Cruz gereden, leggen we de kinderen in bed en kletsen lekker bij. Poeh, zo’n eerste nacht op de boot is wel wennen. Met z’n drieën in de voorpunt, alle geluiden zijn vreemd, het deint lichtjes maar dat mag geen naam hebben.
De volgende ochtend zien we een wakkere Chris, die het heel normaal lijkt te vinden ons te zien. Hij gaat gezellig op bed zitten en doet mee met spelen en boekjes lezen. Voor Maaike is het wel even wennen, zo’n klein ventje erbij en zelf niet meer de kleinste te zijn maar toch vinden ze elkaar erg interessant.
16 november 2003 Maaike is een grote klimgeit en Chris vind dat super interessant. Al dat klimmen en klauteren zou hij ook wel willen. We liggen in de haven en besluiten in overleg dat we daar deze week maar blijven. Met twee kinderen van 1 jaar en een kind van 4 jaar is het nu al een heel gedoe om weg te komen, laat staan als je voor anker ligt. We maken Santa Cruz onveilig door in stadsbussen te willen met volle strandtassen, buggy’s en 3 kinderen en slepen heel wat mee aan eten, drinken en luiers. Natuurlijk loodsen Arjen en Marry ons naar het MOOISTE strand van Tenerife en eerlijk is eerlijk, het is er heerlijk. Gewoon zand en schaduw van palmbomen, we wanen ons in tropische sferen.
Ontspannen is er op de “normale” manier niet bij. Chris stopt bij voorkeur steentjes, besjes en sigarettenpeuken in z’n mond, Maaike wil op ontdekkingtocht op het strand en Thijmen wil vooral in die geweldige mooie golven springen. Maar ja, zonder zwemdiploma en met een stevige onderstroom mag je alleen maar met je moeder. Toch genieten we er erg van, het is geweldig om te zien hoe de wereld er op kinderniveau uitziet.
Ook gaan we op sandalenjacht voor Chris, maatje 20 en vlak voor het winterseizoen. Dat lijkt toch een redelijk onmogelijke opgave maar met onze Spaans sprekende Arjen en een lieve verkoopster krijgt Chris super stoere schoenen. Ook voor Maaike slaan we een paar winterschoenen in.
Tja, en dan regent het opeens. Eerst maar een ijsje gegeten bij …. De Mac Donalds !!!!
Leuk dat er steeds mensen op de boot langskomen, je hebt echt het idee dat iedereen elkaar wel even helpen wil. Het is net een drijvende camping.
Omdat de kinderen ’s morgens toch vroeg wakker zijn gaan we op een ochtend vroeg op pad om met de streekbus weg te gaan. Natuurlijk heeft Arjen alles al helemaal uitgezocht, ideaal zo’n zwager en we lopen naar het busstation. Net op tijd arriveren we daar en vertrekken we naar de andere kant van het eiland om naar het Loro –Park te gaan. We zien daar dolfijnen-, zeeleeuwen- en vogelshows. Ook lopen we langs een ijsberg met pinguïns en lopen onder de haaien door. Een geweldige dag. In de buggy’s slapen de kleintjes en een ijsje eten is ook erg lekker als je dan weer wakker bent. Met het toeristentreintje gaan we terug naar het centrum van Puerto de la Cruz, maar helaas stopt deze niet zo dicht bij het busstation. Leuk kunnen we deze stad ook nog onveilig maken. Na een goede terugtocht gooit Arjen het eten in de pan, ruimen de dames op de houden de kids in de gaten, die het liefst boven op de boot in het gangboord lopen. Met zwemvesten aan en vast aan de life- line gaat alles prima.

10 november 2003 - Maaike

Maaike en Chris zien elkaar steeds meer als “vriendjes”, maar de concurrentie is ook groot. Alles wat de ander heeft moet je gewoon afpakken en Chris delft vaak het onderspit. Maaike is zo’n stuk groter en sterker. Bovendien gilt ze harder en heeft ze ook laten horen dat je echt heel hard kan krijsen als je je zin niet krijgt. Chris zit dan heel geïnteresseerd te kijken. We plannen een dagje weg met de auto om het eiland te verkennen en de Teide te bekijken. Een auto voor 6 personen is er niet en we moeten dan een busje huren. Dit kost twee keer zo veel als een gewone auto en we besluiten Arjen thuis te laten die nog allerlei klussen te doen heeft. Helaas, Marry krijgt keelpijn en voelt zich niet zo fit. Arjen gaat mee en de klussen blijven liggen. We hebben een geweldige dag en rijden op een bepaald moment in de wolken, mist en regen om de auto. De 3 kinderen vinden dit super saai en vallen alledrie tegelijk in slaap. Wat een rust.
Steeds hoger en hoger rijden we de berg op en opeens schijnt de zon. We zitten boven de bewolking die als een zacht wattendekentje onder ons ligt en kijken aan tegen een geweldig vulkanisch landschap. Als we thuiskomen op de boot heeft Marry een hele stapel pannenkoeken gebakken die schoon op gaan. De kinderen gaan graag slapen. Onze laatste nacht op de boot is wat wiebeliger doordat er meer wind staat, maar goed we slapen er heerlijk op.
15 november 2003 - Lekker lezen Deze week was het echt geweldig om na 5 maanden elkaar weer te zien, te spreken en alles weer met elkaar te delen. Wij, Inge, Thijmen en Maaike hebben er erg van genoten. De vrijheid die je voelt, het druk hebben met de dagelijkse gang van zaken (en dat terwijl we geen meter hebben gezeild) en het leggen van contacten geven inderdaad een echt BOUSKOURA- gevoel. Ze zullen van onze drukte moeten bijkomen, maar het was Geweldig!!!!