Update 20: Een dagje uit op Santiago

3 december 2003
locatie: Praia de Santiago, Kaap Verden

Als Chris om 6.30 wakker wordt begint meteen de dag. Ontbijt klaarzetten voor 5 personen, eten en tassen inpakken.
Eerst varen we nog even naar een Franse boot en vragen we of de schipper deze dag een oogje op de Bouskoura wil houden. Onze Franse buurman vindt dat prima en zegt dat hij iedereen van de boot zal schieten die hij er op ziet. Hein is zeer adrem in het Frans en zegt dat we dan meteen weer vlees kunnen eten. Nadat we de dinghy (het bijbootje) met een slot en een ketting hebben vastgelegd begint het eerste gedeelte van de reis: naar het plateau van Porto de Praia.

Hier aangekomen is het zoeken naar de Aluguers. Dit zijn busjes die door kleine middenstanders worden geëxploiteerd en niet worden gesubsidieerd door de overheid. Na enkele minuten is het al raak. We worden gevraagd we naar Tarafal willen. Ja, dat willen we. Wat is de prijs? 300 escudo’s per persoon. We zijn het eens en stappen in. Hein kan zich niet bedwingen en koopt net voor het instappen nog een soort zweep. Het busje waar we in zitten is een mooi uitziend en luxe busje. Tot onze verbazing worden we eerst naar een Aluguer standplaats gebracht vlak bij de markt. Het wachten is hier op andere klanten. Na een half uur worden we overgeboekt naar een ander busje. We vinden dat prima omdat we bijna direct daarna vertrekken. Om de haverklap stopt het busje voor mensen die hun hand opsteken. Bijna meteen zijn de wegen niet goed meer berijdbaar en hotsen en klotsen we over s’Heren wegen. Achter ons zit een heel leuke familie met twee kleine kinderen.
Na een uur van mensen oppikken en droppen begint de bus te stinken en stopt het busje abrupt. We zitten midden in de rimboe, er gaat een lampje branden en er komt rook onder de motorkap vandaan. De chauffeur doet de motorklep open en kijkt er droevig naar. Arjen vraagt hem later of hij eens olie wil peilen en het water wil controleren. De thermostaat kan zonder problemen worden losgedraaid. (Da’s foute boel) Uiteindelijk is de chauffeur tot de conclusie gekomen dat er water bij moet. Echter de radiator of een van de slangen is lek want er kan wel een hele emmer in worden gegooid.

bus met pech                 familie in de bus


We besluiten de chauffeur een deel van de reissom te betalen want de reis is ten einde. We blijven langs de kant van de weg wachten en binnen een half uur kunnen we met onze party (Hein, Arjen, Frans Jan, Marry en Chris en de Kaap Verdische familie overstappen in twee andere Aluguers. Busjes worden namelijk volgestopt en als ze vol zijn nog voller gestopt. In de Alugeur van Arjen en Marry zitten op een gegeven ogenblik 21 personen waar in Nederland maar 8 personen toegestaan zijn. Het landschap doet het ongenoegen over de volle busjes vergeten. Santiago is een heel mooi eiland. Volgens de bewoners is dit eiland niet alleen het grootste maar staat dit eiland ook voor de Kaap Verden. Alle andere eilanden zijn slechts “Islas” of te wel eilanden. Verder gaat alles mee in de bus. Een complete tuinset met negen stoelen, een kip, een mand met vissen, tassen, een rugdrager voor de baby, noem maar op.

Na een uitputtende reis komen we in Tarrafal. Bij het strand aangekomen besluiten we “hier moeten we met de boot naar toe”. Een mooie baai, palmbomen en een mooi zandstrand. Verse tonijnen worden door kleine vissersbootjes binnengebracht. Vrouwen pikken de vis direct op en gaan er direct mee naar de markt. Omdat we over de heenreis 4 uur hebben gedaan plonsen we direct de zee in en na even zwemmen en uitbuiken in een heel leuke tent op het strand besluiten dat het tijd is om terug te gaan.

Een nieuwe Aluguer wordt opgezocht en de weg naar huis wordt weer ingezet. Halverwege wordt onze Aluguer als het ware klemgereden en moeten we overstappen in een andere. Men doet alsof het de gewoonste zaak van de wereld is maar wij denken dat het niet helemaal kosjer is. De chauffeur die ons met zoveel enthousiasme had binnen gelokt kijkt beteuterd als wij in de andere Aluguer overstappen.Op de Kaap Verden is volgens de officiële cijfers 27 % werkloos. Werkelijk ligt dit volgens andere bronnen op rond de 60% Zo is er iemand op de Aluguer die de zitplaatsen regelt. Als er dus iemand een bedrijf runt zit er dus altijd weer wat werk in voor anderen. Op welke manier dit dan ook geregeld is.

Chris gedraagt zich voorbeeldig. De terugweg gaat langs de kust. Een prachtig uitzicht, echter de weg is een grote stuiter weg. Men raast over de kasseien en in de bus zit iedereen als het ware in de wasmachine. Chris vindt dit allemaal errug leuk en heeft veel bekijks.

Ezeltje                 Chris na het zwemmen


Als we aankomen, vergeet Hein zijn zweep. Onderweg had Hein verteld dat dit was om iemand mee te slaan….. Verontwaardigde Kaap Verdianen maakten echter duidelijk dat dit alleen was voor honden. Hein bleek dus een speciale hondenzweep te hebben gekocht. Echter het busje rijdt weg met…..Hein zijn zweep. Snel spreken we af dat Hein over de markt zal lopen naar de Aluguer plaats. Wij rijden met de taxi om. Aangekomen rijden we daar diverse rondjes.Marry,Arjen en Frans-Jan stappen weer uit en gaan Hein zoeken. Arjen probeert Hein via de markt op te pikken echter we zijn elkaar kwijt. Hein stapt snel in een andere taxi naar de haven na benaderd te zijn door een onguur type. .

Arjen Marry en Frans Jan stappen weer in een andere taxi richting de haven. Uiteindelijk zien we elkaar daar weer en komen we na een ritje met de dinghy weer veilig op de boot aan.

Wordt vervolgd.......