Update 28: Nog steeds…. Tobago


28 januari 2004
Locatie: Mount Irvine Bay, Tobago

In de Man of War Bay ( nog steeds op Tobago) hebben we het naar ons zin. De bemanning van de Vijla en de Youngster komen bij ons tonijn eten. Arjen heeft een grote tonijn gekocht (die kunnen we toch niet in een keer op) en kookt voor 9 mensen. De Youngster haalt nog die nacht het anker op om koers te zetten naar Grenada. De Youngster en de Vijla varen al een jaar met elkaar op en hebben beide een open plan. Met ander woorden, ze willen niet binnen een jaar weer in Nederland zijn. Dit in tegenstelling tot veel andere vertrekkers.

Veel vertrekkers doen “een rondje Caribean” en willen binnen een jaar weer terug zijn. Sommige vertrekkers racen behoorlijk in onze ogen. Psychologisch begint ook met de aankomst in de Caribean meteen met de weg naar huis………… Gevolg hier van is dat men zich in hoog tempo van de ene naar het andere eiland haast. Men wil zo veel mogelijk zien in een zo kort mogelijke tijd. Na de reis verkoopt men dan vaak de boot om dat het “project” dan ten einde is.
Zelf hebben wij er meer plezier in om op leuke plekken langer te blijven. Wij hebben een open plan en weten niet wanneer we weer in Nederland zullen zijn. Het is wel een erg relaxed idee.

We komen erg leuke mensen tegen. Reinmar en Christina van de Amitee kennen het gebied hier al redelijk en bieden aan om samen met ons een jungletocht te doen. Ook gaan Antoine en Helene van de Madeo mee. Europa is in ons gezelschap goed vertegenwoordigd. Reinmar en Christina komen uit Duitsland en varen al 15 jaar rond. Antoine en Helene komen uit Frankrijk en hebben een tijdsschema van een jaar. (website van de madeo: madeo@antoinehelene.net ) Ze hebben een niet alledaagse route en hebben o.a. Sengal aangedaan. Reinmar past de route voor ons aan. Arjen heeft Chris op zijn rug en paadjes die alleen kruipdoor sluipdoor zijn op een nauwelijks zichtbaar pad zijn met een kleine man dan niet zo handig. Het regenwoud is prachtig. Bamboe bomen die wel een meter of twintig hoog zijn. (Te vergelijken met een flat van 6 hoog). We lopen over een redelijk begaanbaar pad dat waarschijnlijk aangelegd is voor de bomenkap. De woudreuzen staan er echter nog dus waarschijnlijk is men hier op Tobago net op tijd tot bezinning gekomen. We zien kolibri’s en horen de papegaaien, echter de papegaaien kun je alleen van zeer grote afstanden waarnemen. Omdat er verder geen echte seizoenen zijn kan men het hele jaar oogsten hier op Tobago. In de jungle komen we een mandarijnenboom tegen en plukken er een stel van af. Er zitten veel pitten in en de mandarijnen smaken niet zo zoet. Verder komen we bananen bomen tegen en aan het eind van de wandeling komen we met zelf geplukte bananen weer op de boot. We zijn nog net op tijd om afscheid te nemen van de Vijla die de Youngster achterna gaat naar Grenada.

Chris vermaakt zich uitstekend, is echt elke dag helemaal blij en vindt het strand het einde. Spelen in de zee, vooral in de branding is super. Maar we moeten wel oppassen want er staat een sterke onderstroming dus voor je het weet lig je twee meter verder en dieper.....Het weer is hier heerlijk, soms een beetje te vochtig samen met de warmte, maar meestal prima, zo'n 30 graden en met een beetje wind. Soms ook een stevige tropische bui waarbij we dan alles op de boot goed dicht moeten doen want anders loopt er geheid water naar binnen. Een puts aan de speigel van de boot levert ons na een bui een emmer eefenwater op, goed genoeg voor een bad voor Chris, de afwas en onszelf afspoelen We zijn bezig met kleine klusjes en doen elke dag wat. De boot schoonmaken op de waterlijn is een steeds terugkerend klusje, dat kan je bijna om de twee dagen doen, zo hard groeit hier de alg op de boot. We hebben het maken van de dinghyhoes weer opgepakt en daar komt aardig schot in.

De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en erg enthousiast. Chris legt wat dat betreft een wereld open. Je hebt veel sneller kontakt met de lokale bevolking.

Ondertussen zijn we weer een baai opgeschoven en liggen in Englishman bay. We treffen nog net Raymond van de Jessica voordat hij ankerop gaat richting Grenada. Het is hier fantastisch mooi om te snorkelen. Het is niet nodig om duikflessen mee te nemen want alles is prima te zien op geringe diepte.
  

Ook het regenwoud is hier erg mooi. We lopen met Antoine en Helene naar een watervalletje. De waterval stelt niet veel voor, maar de tocht is erg mooi, lianen aan de bomen en veel bamboe. Bij de waterval koelen we ons zelf in een klein bassin lekker fris hoor, dat bergwater. S’middags gaan Arjen en Antoine onder water speervissen met een harpoen. Antoine heeft hier veel franse kaas van gegeten. Hij kan zonder fles op zijn rug twintig meter diep duiken. Antoine geeft ons een beetje les. Net voor het donker wordt komen de boys met buit terug. Arjen heeft wel een aardige vis maar die smaakt niet echt bijzonder. Antoine weet precies welke vissen hij wil hebben en geeft ons daar nog een kleine uiteenzetting over met een stapel (franse) boeken.

We schuiven weer een baai op en komen in een baai net voor Plymouth. Ook dit plaatsje Plymouth doet denken aan zijn Engelse naamgenoot. We vinden het niet bijzonder. S’morgens, net op het moment dat we weg willen gaan voor een dagje eiland, moeten we snel anker op omdat enkele vissers met een seine net aan het vissen zijn en dreigen ons hoofd en hekanker mee te nemen. Ze hebben schijnbaar haast want het hekanker wordt er zelfs voor ons uitgetrokken en we moeten langs een vissersbootje door vrij ondiep water, om het net heen varen,. We zijn al bijna helemaal ingesloten. We besluiten direct om verder te gaan naar de volgende baai Mount Irving Bay. Hier voelen we ons wel welkom. Maar de planning is weer aardig in het honderd gelopen en schuiven we dus maar een dagje door…. We hebben het hier op Tobago wel naar ons zin. Lekker rustig aan en s’middags even met Chris naar het strand. Een continue vakantie gevoel.

Ondertussen maken we plannen om deze week uit te klaren in onze aankomst plaats op Tobago (gaan we waarschijnlijk heen met de bus) en richting Grenada te gaan.