Update 31: St Vincent en Martinique
Locatie: St Pierre, Martinique
19 maart 2004
De dag nadat ik de update heb gemaakt besluit nog een foto te willen toevoegen. Ik start de laptop op maar na eenaantal foutmeldingen is deze dus “ter ziele”. Dat is grote pech hebben want op deze laptop doen we erg veel met onze foto’s en updates. De laatste back-up was van eind januari dus we missen helaas foto’s van de reis en Chris van zo ongeveer 6 weken. Erg jammer. Maar als het goed is hebben we nog garantie dus we proberen wel het een en ander te regelen. We hebben nu nog een laptopje over, een oud beestje met pentium 1 processor, niet ideaal voor het bekijken van de foto’s. het laden van een foto duurt een aantal minuten…..
Nadat Norbert zijn duikcursus heeft voltooid besluiten we anker op te gaan en naar St Vincent te varen. Een lekker (kort) tochtje maar de plek waar we willen ankeren is erg rollerig door de binnenkomende deining en vrij krap voor vier boten. Er ligt al een ander jacht en met de drie boten van ons clubje wordt het te vol en dus te krap. Wij hebben daar al wel geankerd. Norbert kijkt met de Vasco alvast in de baai iets verder en daar is het prima, genoeg ruimte, geen deining en een dorpje voor onze neus. Het strand is zwart, het is een vulkaaneiland en dat betekent zwart zand… Die avond, het is zondag, horen we vanuit de kerk gospelgezang. Helaas is er ook een cafe/bar met dreunende muziek zodat we van beide niet kunnen genieten.
De volgende morgen gaan we naar de kant. Betty en Sil van de Vasco en Wessel (2 jaar) van de Indigo zijn ook bij ons. We wandelen door het dorpje heen, Betty loopt de kliniek binnen en vraagt of ze mag filmen. Eerst mag alleen de buitenkant van het gebouw, maar als ze vertelt dat ze zelf ook in een ziekenhuis heeft gewerkt kan ze zelfs een rondleiding krijgen. Wij staan echter buiten te wachten dus slaat ze het aanbod af. We zien een man die van kokosnoten bezems maakt. Als we daar een foto van maken heeft net de school pauze. Kinderen zwermen om ons heen en vinden de filmcamera van Betty het einde. Ze springen voor haar heen en weer om toch vooral maar op de film te mogen.
In Bucament bay waar we nu liggen is een grot met vleermuizen en daar zwemmen, snorkelen we door heen. Erg indrukwekkend, de berg loopt zowel boven als onderwater in een spleet toe, waar boven water de vleermuizen heen en weer vliegen. Onder water moet je ook oppassen omdat er rotsen vlak onder het wateroppervlak liggen dus met snorkelen is het steeds en zowel boven als onder water kijken. Het water is hier niet zoals in het zwembad glad en stil, maar de golven stromen door de smalle opening naar binnen en buiten. Oppassen dus, maar het gaat prima, de verdere omgeving van de grot is ook mooi om te snorkelen, gele koraalbekertjes en allerlei andere kleuren zien we hier. Als Arjen een paar dagen later de batcave in wil, is er teveel deining en lukt het dus niet.
De dag erna gaan we duiken. Betty is zo lief om op Chris te passen, samen met Sil, en ze vermaken zich uitstekend aan boord. Arjen en Marry gaan als eerste het water in, en het duiken gaat heel goed en het onderwaterlandschap is fascinerend en mooi. Een paar rotsen met veel koraal, een pilaar waar je dus mooi om heen kunt zwemmen. Erg fraai allemaal. Er staat echter wel veel stroming en als we merken dat we als het ware langs de rotsen “vliegen” besluiten we direct om te draaien. Achteraf erg wijs want de stroming is zo sterk dat Arjen er nog wel tegen inkomt, maar Marry heeft even wat extra hulp van hem nodig. Ondanks hard zwemmen blijft ze op dezelfde plek. Norbert wacht in het bijbootje op ons, dus wanneer het niet was gelukt hadden we hem gewoon geroepen om ons te komen halen.
Daarna gaan we naar een andere duikstek en daar duiken Marry en Norbert samen, langs een steile rotswand. Weer een heel andere duik en voor we het weten zitten we aardig diep. Ook weer een mooie duik, en nu hebben we rekening gehouden met de stroming en hoeven we niet zo hard te zwemmen. S middags vullen Arjen en Norbert de flessen weer bij de duikschool en ruimen we alles weer op. Erg leuk om zo van je duiksetjes te kunnen genieten.
Een dag later gaan we met een hele club de vallei in voor een wandeling op de Vermount Nature trail. Een hele mooie wandeling waar we grote woudreuzen zien, met wortels waar je met gemak tussen kunt staan, papagaaien en veel tropisch woud. Helaas is het nogal regenachtig.
We vertrekken de dag erna naar Barrauille waar we willen uitklaren. Dat kan hier niet zodat we met de bijboot een baaitje verder gaan, daar eerst de waterval met dito poel bezoeken en zwemmen en klaren dan uit. Dit plaatsje, Wallilabou is het decor geweest voor de film Pirates of the Carribean en de decorstukken staan er nog, zelf een steiger met een galg eraan. Je kunt goed zien dat het decor is want onder de op karton beschilderde stenen zijn de “huisjes” van hout en het “stenen” bruggetje ook. Na het uitklaren gaan we terug naar de boot, kopen nog wat vis van een boatboy en maken de boot klaar voor vertrek. Vlak voor het donker varen we de baai uit richting Martinique. Eerst moteren we een stukje, maar al snel kunnen we zeilen. Er staat een behoorlijke stroming die ons richting het westen verzet, zodat we het zuiden van Martinique niet kunnen halen. We zeilen door, zo hoog mogelijk aan de wind. Tegen de morgen draait de wind en kunnen we het oosten van het eiland bezeilen en besluiten we naar Fort de France te gaan, de hoofdstad van het eiland. De Vasco heeft meer op de motor gevaren en is onder de kust van Saint Lucia gebleven, zodat zij eventueel wel naar het zuiden van Martinique kunnen. Maar ze besluiten hun koers te verleggen en ze komen ook naar Fort de France. Een heel verschil met Sint Vincent, hier is alles weer geregeld, afval kan je goed kwijt, er zijn meerdere supermarkten met veel keuze en zelfs parfumeriezaken in de stad. Niet dat we op dat laatste zitten te wachten hoor. Maar in de supermarkt kunnen we eindelijk weer eens tegen normale prijzen onze bootvoorraad aanvullen. Na een paar dagen Fort de France vertrekken we naar Petit Anse ‘d’Arlet een leuk baaitje met een pittoresk kerkje. De volgende dag willen we eigenlijk toch nog naar de zuidkust maar dat wordt moteren tegen stroom en wind in zodat we omdraaien en naar een andere baai gaan met een lekker zandstrandje. Ideaal voor Chris en ons. Het is waarschijnlijk wel een gebied waar veel ouderen naar toe komen, want het opa en oma gehalte op het strand is erg hoog. Chris begint hier echt zijn eerste wankele stapjes te zetten en het hele strand geniet mee.
Nu zijn we in Sint Pierre een plaatsje aan de noordwestkust van Martinique, aan de voet van de vulkaan de Pele, die nog in 1902 een uitbarsting heeft gehad. St Pierre is vrij cultureel, met ruines van een oud theater,de gevangenis en oude stadsmuren. De boulevard wordt gerestaureerd, we zien dat er een fontein komt en ze zijn druk bezig met gebouwen. Ziet er allemaal aardig, maar rommelig uit. Nu Chris lekker loopt, aan de hand gaat het prima, nemen we vaak niet eens meer de buggy mee naar de kant. We laten hem lekker lopen en als hij moe is dragen we hem een stukje. Dat gaat heel goed en we hebben een hoop aanspraak van de bevolking.
Morgen ( 20 maart) vieren we hier de verjaardag van Arjen en daarna (maandag of dinsdag) zullen we richting Dominica gaan.