Update 43: varen naar de eilanden


datum: 28 november 2004
locatie: Los Roques ( 11graden 5 minuten noord,66 graden en 38 minuten west)

Nou , Marco en Tineke, ze maken het ook mee. na ons vertrek uit Puerto La Cruz varen we eerst een mijltje of 12 naar de Islas Piritu, een tweetal eilandjes vlak bij de kust. Het is slechts een tussenstop en omdat het alweer redelijk laat in de middag is, het water niet helder is, wordt massaal afgezien van een frisse duik. Wat heet fris, met een water temperatuur van 28 graden. maar toch, op de andere Caribische eilanden die we het afgelopen jaar bezochten was het water net iets warmer... . de volgende morgen om 4 uur staan Arjen en Marco op, lichten het anker en varen ons naar Islas Tortuga. We hebben een mooi zeiltochtje, maar helaas wordt Tineke zeeziek, In het begin staat er namelijk een rare deining. Helaas!. Wel hebben we nog een mooie dorade gevangen. dat wordt weer smullen s avonds. Onze eerste vangst sinds de atlantische oversteek! (bijna een jaar geleden). In de loop van de middag arriveren we op Islas La Tortuga en laten we ons anker vallen bij Playa Caldera. We voelen ons weer de koning te rijk met zo'n mooi plekje. Elk voordeel heeft schijnbaar toch zijn nadeel want in de schemering worden we zo ongeveer belaagd door kleine zwarte stekende vliegjes.
We spuiten weer driftig met de "insect repellent" en hopen dat die rotbeesten ons s nachts niet komen storen. De volgende dag verkennen het strand, de baai en het viskamp. Er is ook een klein vliegveldje en regelmatig landen en stijgen er kleine vliegtuigjes.



In de dagen erna verkassen we binnen deze eilandengroep 3 keer naar een ander plekje, snorkelen wat, gaan naar het strand. Op een plek echter staat er zo'n rare zee dat het erg lastig is om het strand op te komen. De tweede dag besluiten we om te draaien. We zijn hier steeds een soort druk omdat we steeds met vissers ruilen. Vis in ruil voor frisdrank, een brood een beetje zalf, een stripje paracetamol. maar de vis moet ook worden schoongemaakt. Ook doen Arjen en Marco nog een klus die al een tijdje op Arjen zijn verlanglijstje stond. het zonnepaneel in het achterstag horizontaal ophangen.



Maar Los Roques roept. Op dinsdagavond vertrekken we net voor het donker wordt onder bezaan en genua richting deze eilandengroep. We zeilen heerlijk maar komen de volgende morgen te vroeg aan. Het is dan wel licht, maar de zon staat nog niet hoog genoeg om de riffen te kunnen zien. we zijn allemaal paraat in de kajuit. Chris wil natuurlijk precies op dit soort momenten maar een ding en dat is boekjes lezen..soms wel even lastig. maar omdat we twee extra bemanningsleden aan boord hebben is er geen enkel probleem. Rond acht uur laten we ons anker vallen. Marco duikt het water in om het anker te checken en we ruimen de boot buiten en binnen op. Na zo'n tocht is dan altijd de vloer zout en moet er gedweild worden. Bedden moeten weer teruggeklapt en de zeilen moeten weer netjes in de huiken. Bootje opblazen., motortje erop etc etc. Helaas begint het na een tijdje te regenen. Een zwarte lucht geeft ons extra liters water voor douchen en andere waterverspillingsdingen..... We besteden onze tijd goed. Als het s middags droog is varen we met de bijboot nog een rondje naar het rif. Er ligt een eilandje waar we te land gaan en rondlopen opzoek naar stukjes koraal en schelpen. Een wrak ligt een stukje verder op het rif weg te roesten.



Bij terugkomst op de boot ankeren we nog even opnieuw, nu zo'n 300 meter dichter naar het rif waar we veel rustiger liggen omdat zich daar nog geen golven hebben opgebouwd. De volgende dag vertrekken we met zon voor een tochtje naar El grande Roque, het hoofdeiland van deze schitterende archipel. Een prachtige tocht met veel foto’s en kijken naar de mooie kleuren van het water. Erg ronduit schitterend. Rond het middaguur valt het anker wederom in kristalhelder groen water. Het lijkt vervelend te gaan worden. Op de kant zien we fris geschilderde huisjes in allerlei keuren. Erg fraai. Met elkaar gaan we in de bijboot naar het piertje waar we het bootje vastmaken. Er zijn hier talloze pelikanen en met hun duiken naar vis komen ze soms wel gewoon heel dicht bij. Het zijn komische vogels. Ze zitten op motorbootjes, steigers...het zijn echte grappenmakers.

      


We lopen naar de Policia National, maar deze zijn vanwege lunch gesloten. Wel verteld deze vriendelijke meneer dat de andere instanties ook vanwege lunch gesloten zijn en in welke volgorde de instanties bezocht moeten worden. We lopen eerst het dorp rond, ze hebben hier een school, een echte bakker waar we gelijk heerlijke broodjes kopen en er schijnt internet gelegenheid te zijn. De hele middag zoeken we er naar, maar je schijnt hier alleen s avonds te kunnen internetten. voor Ar en mij geen goede optie. We lopen het hele dorp door en vinden de duikschool, de reisburo's en het vliegveld. Marco en Tineke informeren en boeken gelijk een duik voor de volgende dag. In een restaurantje drinken we nog iets. Opvalt is dat de drankjes hier weer een stuk duurder zijn. Zeker vergeleken met het vaste land van Venezuela. maar vergeleken met Nederland nog steeds een mooi prijsje. Ook gaan we bij de reisburo's langs voor informatie over vluchten vanaf hier zodat we hier nog enkele dagen langer kunnen blijven. Er schijnt wel een mogelijk te zijn dus dat scheelt.Na zo'n middag slenteren zijn we het best zat en strijken we neer bij een van de restaurants om een hapje te eten. We laten het ons allemaal lekker smaken. Marco brengt Arjen Marry en Chris naar de Bouskoura en keert terug om daarna met Tineke internet cq email te checken. De volgende morgen gaan Marco en Tineke vroeg naar het reisburo. Ze reserveren tickets vanaf hier. Geweldig we zijn allemaal erg blij dat dit mogelijk is. Marco en Tineke worden opgehaald voor hun duik. Ar Mar en Chris gaan het dorpje in voor boodschappen, het boeken van de ticket voor Marco en Tineke naar Caracas. Ons valt op dat de mensen hier lang zo aardig niet zijn. waarschijnlijk toeristenmoe. Elke dag landen en stijgen hier kleine vliegtuigjes op vol met toeristen die vooral veel waar voor hun geld willen hebben. een vriendelijk praatje komt er niet uit bij deze mensen. Door Chris kunnen we nog wat contact leggen anders zouden ze ons gewoon hebben bekeken als..o daar heb je weer een stel van die toeristen. Vooral Amerikanen schijnen een slechte reputatie te hebben . Trouwens, de duik blijkt een succes, ze hebben zelfs grote barracuda's gezien.

De volgende dag vertrekken we naar een ander eilandje (Franciscquis) achter het rif. Slechts een half uurtje varen. We eyeballen ons een weg naar binnen (voor buitenstaanders; dit is op zicht-met de ogen vandaar eyeball- kijken of je de lichte en donkere plekken van de koraalrifstructuur ziet en daar de diepe stukken uit kiezen) en ankeren op een mooi plekje. Snorkelen kunnen we echter niet dicht bij de boot, alleen maar zand onder de boot en daarom gaan we later met de dinghy rondvaren. We belanden op een strandje, maar worden opgegeten door de muggen zodat we erg snel een ander strandje opzoeken, in de wind. Maar ook hier zitten die vervelende beesten. Marco en Tineke gaan later nog snorkelen.

      


Op weer een nieuwe dag gaan we met de bijboot naar het eilandje Namuisqui. Marco en Marry gaan later snorkelen aan de oostkant van Cayo Pirata. Het koraal is niet erg mooi maar we zien wel mooie grote papegaaivissen , trompetvissen en vele andere waar we de naam niet van kennen. Ook zien we zeeegels. Als we teruggaan naar Tineke, Arjen en Chris zien we al een hele donkere lucht hangen. We besluiten toch maar op weg te gaan naar de Bouskoura. tegen de wind in motoren we met de bijboot terug. eerst worden we nat van het zeewater, daarna van de stortregen. We zien bijna niets meer omdat de regen hard in onze ogen slaat, maar komen natuurlijk toch weer aan op de juiste plek, op de Bouskoura. Chris merkt er weinig van, valt in Marry's armen in slaap in de bijboot; met twee handdoeken om hem heen is hij het beste af.
Arjen en Tineke hebben een beetje last van hun oren. Marco en Marry besluiten dat ze wel zin hebben om te gaan duiken en we roepen de duikschool op via de marifoon .Ze komen ons morgen halen voor een duik. S avonds pakken we de spullen en dan blijkt dat de batterij van Marry's duikcomputer op is. Dat is jammer maar we zetten de computer van Tineke (tijdelijk) over, dus geen probleem. De volgende dag maken Marco en Marry een tweetal duiken. Een ervaring op zich. We zien een grote blauw zwarte papegaaivis en vele andere vissen. De tweede duik is het oppervlaktewater een grote wastobbe. Veel korte steile golven van 0,5 tot 0,7 meter. Gelukkig is hier onderwater niet veel van te merken, behalve dat het zicht een stuk minder is.

We genieten erg van dit gebied en zullen na het afsscheid nemen van Marco en Tineke hier nog een weekje blijven of zo. PS Sinterklaas heeft de bouskoura ook al gevonden en we vonden vanochtend allemaal pepernoten in onze schoenen. Zouden er nog meer verrassingen komen?