Update 50: Peru

datum: 4 april 2005
Locatie: Cuzco

Vanuit Tumbes hebben we geregeld dat we met het vliegtuig verder gaan. De afstanden in Peru zijn groot en de vliegtickets relatief goedkoop. Zeker als je meerekent dat Chris voor bijna niets meekan! En anders zouden we lange ritten (22 en 15 uur) toch zeker een dure plaats in een bus betaald hebben. Erg luxe vinden we het wel. We vertrekken naar het kleine vliegveldje van Tumbes. En het vliegtuig heeft vertraging. Voor ons maakt het niet uit. We hebben de vliegtickets geregeld via een reisagentschap in Cuzco, aanbevolen door andere cruisers. Cuzco kun je op twee manieren schrijven. Cuzco (met een z) is op zijn inca's, Cusco (met een s) op zijn spaans. We vliegen eerst naar Lima. We komen er 's avonds laat aan , gaan met een ( te dure) taxi naar een hostel en slapen daar. De volgende morgen vertrekken we alweer om acht uur naar het vliegveld dus van de miljoenenstad Lima zien we nagenoeg niets. Geeft niet, Cuzco wacht op ons. We hebben wederom een uitstekende vlucht, met ook een stoel voor Chris. We worden op het vliegveld verwelkomd door Sharamira en haar man Edwin. Ze brengen ons naar een uitstekend hostel waar we omdat het laagseizoen is geen 60 maar 25 dollar per nacht betalen. Dank je wel Sharamira, dat scheelt.... We stellen een heel programma op. We komen aan op de zaterdag voor pasen en het programma loopt bijna 9 dagen. Op eerste paasdag zitten we namelijk de hele dag in de bus om de Sacred Valley van de Inca's te zien. Deze vallei, op een uurtje rijden van Cuzco heeft in het verleden en ook nu veel rijkdom gegeven. Veel gewassen worden hier verbouwd. Er stroomt een rivier door heen, de Urabamba die zorgt voor vruchtbare grond en voldoende water. Cuzco trouwens ligt op een hoogte van 3400 meter en het hoogste punt op deze trip in de vallei is ongeveer 4000 meter. hier invoegen foto: tradicion cd 0015 Onderweg wordt er gestopt bij indiaanse markten waar we souvenirs kunnen kopen. En deze keer doen we dat ook. Een trui voor Marry van babyalpaca wol en later voor Chris ook een truitje (op de groei gekocht). Later horen we in een speciaalzaak dat de truien die op de markt verkocht worden slechts gedeeltelijk de alpacawol in zich hebben, de rest schijnt synthetisch te zijn. Nou ja, jammer dan. Het zijn mooie truien voor weinig geld dus.... In Nederland kun je daar net aan een mooi t shirt van kopen....We kopen ook nog een mooie doek en als we naar al onze souvenirs kijken constateren we dat we dan ook nog een tas moeten kopen om alles in mee te nemen. Maar ook daaraan hebben de marktkooplui gedacht. Deze mensen zijn trouwens nagenoeg allemaal traditioneel gekleed. Kleine kinderen worden mooi aangekleed zodat je met ze op de foto kunt..tegen betaling uiteraard. Na het bezoek aan kleine markten stoppen we bij een soort dierentuin van llama-, Vicuna- en Alpacaschapen. Het verschil is goed te zien. We kunnen deze dieren zelfs voeren. Leuk. Chris vindt het een beetje eng maar wil wel samen met zijn mama.

      


We bezoeken weer een markt, deze keer in Pisac en daarna eten we erg lekker in een echt toeristenrestaurant. Daarna gaan we naar de ruines van Ollantaytambo. We klimmen omhoog, buiten adem vanwege de hoogte. De gids vertelt erg veel over dit bouwwerk. In een tegenoverliggende berg is behalve een aantal voorraadschuren ook een gezicht te ontdekken in de bergen. Dit gezicht schijnt er al eeuwen te zijn, zelfs voordat de inca's dit gebied ontdekten !!!! Dit maakte natuurlijk weer deel uit van de religie en verering van de inca's. In het bouwwerk zelf zijn ingenieuze bewateringssystemen verzonnen en gebouwd. De incamuren zijn echt heel bijzonder. Dit zijn muren die opgebouwd zijn uit stenen zonder cement, klei of een ander materiaal. Elke steen past precies bovenop en in een andere steen. De rondingen in de muren zijn echt een groot stuk vakmanschap.



Veel waarde wordt ook in de incacultuur gehecht aan de zonnetempels. Deze zijn zo gesitueerd dat op 21 juni en 21 december de zon en de sterren precies in een lijn staan met een plaats in de tempel. Daarna bezoeken we de plaats Chinchero, nog weer eens hoger gelegen. Ook hier weer een kerk met veel heiligen, vooral maagden. In de bus kopen we nog een cd met foto's van de beroemde plekken van Peru. Daarna vertrekken we weer naar Cuzco, vol met indrukken.

De volgende dag gaan we vroeg op. We vertrekken naar Machupicchu. Dit wordt weer een hoogtepunt. We vertrekken 's morgens erg vroeg. Eerst een busrit van 1,5 uur naar Ollantaytambo, daana zo'n twee uur met de trein naar Aguas Calientes, dat vlak bij Machupucchu ligt. De treinrit is schitterend, langs de snelstromende rivier. Erg mooi, ook voor onze kleine man. We komen aan in Aguas Calientes en zoeken ons hostal op. Helaas is dit van mindere kwaliteit. Het klimaat is hier erg vochtig en omdat er in geen van de huizen en hostals verwarming is, ruikt het naar schimmel. En dat is niet zo heel erg, maar ook de lakens schijnen hier niet te drogen en hebben dezelfde lucht. Gelukkig is dit maar oor een nachtje. Helaas kunnen we op onze 'vrije'middag in Aguas Calintes niet naar de warmwaterbronnen. Ze zijn gesloten. Ja daarvoor nemen we geen badkleding mee!!! De volgende morgen mogen we weer vroeg op. Om 5.15 worden we gewekt. Het lijkt wel werken. De bus naar Machupicchu vertrekt om 6.30. De bus rijdt omhoog ;via vele haarspeldbochten. Het is gelukkig droog en zonnig. De gids neemt ons mee, het complex op. Het is schitterend. Pas in 1911 ontdekt en in een uitmuntende staat. We genieten hiervan.

      


De rondleiding is erg interessant, zoals ik al eerder schreef, alles draait om de zon, maan, poema en natuurverschijnselen. Zo is er steeds een vergelijking te trekken met een 'heilige'rots en een nabijgelegen berg. De tempel van de zon die diverse vensters heeft is weer zo gelegen dat bij het begin van zomer en winter de zon exact door de vensters naar binnen valt op een bepaalde plek in de tempel. Ook hebben ze een soort zonnewijzer die deze belangrijke data weergeeft op het moment supreme.

      


Na de rondleiding met de gids hebben wij tijd om rustig rond te lopen in het grote complex. Er is zelfs een mogelijkheid om de nabijgelegen berg te beklimmen en de tempel van de maan te bezoeken.

De anderen kant op ligt de zogenaamde incatrail. een wandeltocht van 4 dagen die de mensen vanaf zo'n 40 kilometer voor Machupicchu via de oude incaroute naar dit schitterende archeologische complex leidt. Eenvoudig is de incatrail niet. Kampeerspullen en voedsel en drinken voor alle dagen moeten worden meegenomen. Gelukkig kunnen er dragers worden ingehuurd. Soms zijn er vlakke stukken, soms steile klimmetjes....echt een uitdaging. Helaas is dat voor ons met Chris niet te doen. Wij genieten op een andere manier. De mensen die de incatrail lopen komen van de bergen af Machupucchu binnen, kunnen via het zonnegat in de bergen direct de tempel van de zon zien. Maar het is hier ook niet altijd mooi weer. We spreken een stel dat een dag eerder bij het zonnegat stond en vanwege slecht weer helemaal niets van Machupicchu konden zien..... ook wij hebben s middags een buitje, maar gelukkig hebben wij s morgens het complex in stralende zon gezien.! Het onderhoud hier gebeurt allemaal met de hand. Al het gras, mos etc wordt met mesjes en stekertjes verwijderd. Hier wordt geen gif gebruikt, de reden is dat het gesteente aan zal tasten.



S middags gaan we met de bus terug naar Aguas Calientes en daarna met de trein terug naar Ollantaytambo. Ook dit is weer een mooie rit. We stappen over in de bus terwijl het al donker is. Terug naar Cuzco. Pas rond 20.30 komen we eraan. We nemen een taxietje naar het hostel, kost hier zo'n 0,50 cent! De volgende dag , als wij aan het ontbijt zitten, wandelen onze vrienden van Perigrinata binnen die met ons door het Panamakanaal zijn gevaren. We drinken gezamenlijk koffie in de stad en gaan daarna weer ieder ons weegs. S middags doen wij een citytoer in Cuzco en omgeving. Arjen en ik gaan beurtelings de bezienswaardigheden bezoeken want Chris is in de bus in slaap gevallen. Ook vandaag weer veel ruines gezien, incamuren en llama's etc. Het lijkt veel van hetzelfde te worden. hier inoegen foto: cusco cd 022 en cusco cd 038 De opvolgende dag vertrekken we naar Puno, een stad aan het Lago Titicaca, het hoogste te bevaren meer in de wereld. Het meer ligt op 3800 meter hoogte!! De rit ernaar toe doen we weer via een toeristische bus die stopt op diverse plekken. De gids ( Marita) is erg goed en vertelt erg veel over de diverse bezienswaardigheden. We rijden over een hoogvlakte. Ze vertelt over het leven van de mensen daar. Ze werken van zonsopkomst tot zonsondergang, hebben geen elektriciteit, geen warm water. Ze gaan naar bed als het donker wordt, maar ze zijn erg gezond. Gemiddeld worden deze mensen meer dan 90 jaar., Een ziekenhuis bezoeken ze niet. School is er voor kinderen tot 10 jaar. Daarna moeten ze naar de stad voor een vervolgopleiding. We komen in Puno aan en stoppen voor een hostal. Verbazing alom!! Is dit het, dit kan niet. Het hostel is een bouwplaats....gelukkig valt het weer mee, we moeten doorlopen naar achter, waar de originele ingang is. Ze zijn aan het uitbreiden. Zo'n eerste indruk is wel raar. De volgende dag nemen we onze tassen weer mee en schepen in op een boot die ons naar Uros brengt, een van de drijvende eilanden. Elke paar dagen wordt er op deze eilanden nieuw riet gelegd. Erg nodig omdat het eerder gelegde riet door het water via de onderkant wegrot. Erg interessant weer. De mensen zijn hier ook weer erg ingesteld op het toerisme. We kopen maar een klein rieten bootje. Chris heeft gelijk weer een vriendin... De souvenirs kosten ook bijna niets, een poar kwartjes.

          


Daarna vertrekken we naar Amantani, een eiland waar we ook zullen overnachten. We worden welkom geheten door een aantal vrouwen, allemaal gekleed in traditionele kleding , met de onvermijdelijke spinklos. We worden allemaal toebedeeld aan een familie. Wij mogen met Hilda mee. We moeten een heel stuk berg op en dat valt niet mee. S morgens was het mijn beurt om last te hebben van de darmen dus met zwabberbenen de berg op, met een zware rugzak. Wat er dan in zit, het boek van Jip en Janneke, water, pakjes sap, luiers etc etc. Hilda neemt mijn tas over, het valt niet mee met deze hoogte! Bij haar huis krijgen we een kamer voor ons alleen. Drie bedden, gedeeltelijk op klei gemaakt. Erg interessant en een hele eraring om te zien hoe deze mensen leven. Ze beginnen met het klaarmaken en een lunch. Ik help mee met aardappelen schillen. Leuk. In steenkolen spaans probeer ik een praatje te maken maar dat loopt al snel op niets uit.

      


Chris speelt ondertussen met zijn rugdrager, die hij als kar voor zijn beer gebruikt. Ze hebben ook een jongetje van negen jaar en samen met Chris vermaken ze zich. De lunch is uitstekend. Soep met aardappelen en een soort graan. Veel te veel. S middags gaat Arjen met de groep de berg beklimmen, ik en Chris blijven bij het huisje. Het was mooi maar wel erg guur en koud. S avonds wordt er een feest georganiseerd waar iedereen in traditionele kleding wordt gestoken en er wordt gedanst op traditionele muziek. S avonds begint het hard te regenen. De wc is buiten in een hokje..ja jongens terug naar Nederland 100 jaar geleden? Maar we vinden het wel wat.

Geen gezeur in deze maatschappij, gewoon hard werken voor de dagelijkse dingen en er tevreden mee zijn. We slapen aardig. Marry en Chris in een bed onder zware dekens, niet van wol gemaakt maar het zijn eigenlijk geweven zware doeken. In elk geval hebben we het niet koud. S avonds hebben we bij kaarslicht ons avondeten op . We zijn blij dat we ons kleine hoofdlampje hebben meegenomen, kunnen we Chris nog voorlezen. De volgende morgen vroeg wakker en we krijgen een soort brood en pannenkoekjes als ontbijt. Chris speelt gelijk al buiten, met dikke trui en jas aan. We vertrekken daarna naar een ander eiland. Het is schitterend weer en de uitzichten zijn erg fraai. Op dit eiland, Taguile, lopen we een uur, komen in een dorpje. De gids vertelt dat op dit eiland de mensen minder vriendelijk zijn voor toeristen. Alles is geregeld en overal moet voor worden betaald. Een meisje probeert mij polsbandjes te verkopen. Ok dan, 2 bandjes voor 1 sol (0,25 cent). Ze heeft niet terug van 2 sol en ik moet er dan maar 4 nemen. Helaas, meisje, dan maar niet! We lopen terug vanuit het dorp naar de zee. Een trap met 540 treden. De lokale bevolking loopt te sjouwen met zware bepakking. De bevoorradingsboot is net geweest. Alles wordt in doeken op de rug naar boven gedragen. Dit gaat vergezeld van veel gehijg. Wij zijn erg blij dat we naar beneden mogen lopen. We keren terug naar Puno. De volgende middag vertrekken we weer naar Cuzco. Helaas..het vertrek van 15.30 met de bus gaat niet door. De bus heeft een ongeluk gehad zodat er geen bus is vandaag. He, dat hadden we ook al in Venezuela meegemaakt. Gelukkig hoeven we geen hele dag te wachten en nemen de nachtbus van 20.00 uur. S morgens om 6.00 komen we in Cuzco aan. Wij hebben een redelijke nacht gehad. Eva en Leif helaas niet. We gaan weer terug nar ons Hostal en gaan daarna de stad in. We bezoeken nog wat musea. Niet alles is open, vanwege het overlijden van de paus. Er zijn een aantal dagen nationale rouw afgekondigd en alle overheidsinstanties zijn gesloten. Dan is ons verblijf in Cuzco ook weer voorbij. Op dinsdag de 5e vliegen we met een tussenstop in Lima naar Tumbes. En de volgende dag...komen we weer aan in Bahia de Caraquez, en zien de Bouskoura liggen. Gelukkig in de staat waarin we haar hebben achtergelaten. We maken onszelf en de boot klaar voor de rest van de trip. In het weekend zullen we weer vertrekken..naar de Galapagos eilanden........