Update 54: Bijzondere ontmoetingen in Frans Polynesie

locatie: Tahaa
datum: 24 juli 2005

Ja hoor, het is weer zover. We liggen weer achter ons anker..in groen blauw water , voor een palmeneilandje. Geweldig weer toch! Maar goed, eerst eens een over de eerder belevenissen vertellen. Na de mooie eilandjes in de Tuamoto's zeilen we zo'n 300 mijl naar Tahiti. En het zijn een trage 300 mijl. Er is weinig wind en dankzij de booster, die alweer een groot deel van de tijd de Bouskoura zachtjes voortduwt, komen we nog vooruit. Zonder dit heerlijke licht weerzeil hadden we vast alles op de motor moeten varen.... We komen in de ochtenduren aan op het eiland Tahiti en gaan niet zoals de grote massa, naar Papeete, maar besluiten naar een plekje aan de zuidkust te gaan. Als we de baai binnenvaren liggen er weinig boten, maar toch horen we opeens een bekende stem uit de marifoon. Het zijn Loue en Ann van Serannity. We kletsen met elkaar en worden wegwijs gemaakt over het dorp en het eiland. We horen dat het dorp een behoorlijke wandeling is dus halen we onze fietsjes weer uit de bakskist. We leggen de dinghy aan in een heus jachthaventje met werkplaats. We stellen ons voor aan de mensen daar. We vragen wat het kost om het water uit te gaan..maar moeten eerst natuurlijk nog aardplaten zien te vinden. Aardplaten denken we zijn hier natuurlijk wel erg duur en we besluiten later dan maar niet uit het water te gaan met Bouskoura. Ondertussen is Arjen met een klusje gestart dat later een heus project blijkt te zijn. De windbugger, onze windgenerator, maakt een geluid van een oude fiets. Volgens Arjen slechts een kwestie van een lagertje vervangen. Hij begint dus met dat ding uit elkaar te slopen. Inmiddels hebben we gemerkt dat iedereen in dit plaatsje Taravao erg behulpzaam is en ontzettend vriendelijk. Dankzij onze fietsjes sjeesen we enkele keren per dag op en neer naar het dorp. Er is een grote ijzerwarenwinkel, een autohandel, een echte loodgieter. We krijgen het voor elkaar eindelijk nieuw binnenwerk voor de wastafelkraantjes te kopen (in Nederland niet te vinden,grappig dat het is de Pacific te krijgen is...). We kopen een nieuwe kitspuit en tal van andere handige dingen die of op waren of versleten. Ook internet is hier weer aanwezig. Fijn. En in onze mailbox een verassend mailtje. Een mailtje van Alain en Christina Plantier. Alain is de zoon van de vorige eigenaar van Bouskoura. Ze wonen op het eiland Tahaa, zo'n 100 mijl vanaf Tahiti en we worden uitgenodigd om langs te komen..als dat niet leuk is!!!! Daar kijken we naar uit. Maar eerst gaan we met de bus naar Papeete om in te klaren,te kijken of er post is, en een visum voor Australie te regelen. Inklaren en het visum lukken maar helaas is er nog geen post. Maar het druppelt binnen. Vandaag ontvingen we een mailtje van vrienden die de post ( 1 stuks) voor ons meenemen. We zijn benieuwd. Wij vermaken ons natuurlijk weer met allerlei klussen. Het demonteren van de windbugger is veel lastiger dan verwacht en het kost een week om het ding weer draaiend te krijgen. Dankzij de vriendelijke en behulpzame mensen in het dorp die voor ons in Papeete kijken naar reserve onderdelen..Geweldig zo'n cultuur. En de eerste bijzondere ontmoeting gebeurt in de supermarkt. Marry hoort opeens Nederlands. En ze zegt tegen iemand: komen jullie uit Nederland. Het kontakt is gelijk leuk en we spreken af elkaar de volgende dag te zien. Ze wonen hier op Tahiti. De volgende dag komen we er in de stromende regen aan..doorweekt en vies van het fietsen op fietsjes zonder spatbord. Het lijkt Nederland wel. Maar we hebben een goede tijd. Chris vermaakt zich prima met Nina (3,5 jaar) en Mattie( 5 jaar) en wij kletsen lekker Nederlands met Antje en Paulus Jan. Antje en Paulus Jan werken in het bijbelvertaal werk, een beroep dat ons zeker aanspreekt en we praten er dan ook veel over. Ze hebben al gewerkt in Papua Nieuw Guinea en hebben opleiding gevolgd en gegeven in Australie. Antje geeft beide meisjes zelf les en een hele kamer is zelfs al school ingericht. In de dagen daaropvolgend zien we elkaar veel. Wij eten bij hun, zij komen naar de boot en zo gaat het maar door. In de tussentijd halen we ons roer van de windvaan op op het vliegveld en nu vaart de Bouskoura weer rond met een originele windpilot-windvaaninstallatie. Gelukkig, weer een klusje minder op de lijst. Ons vertrek naar Papeete stellen we een paar dagen uit, zodat Paulus Jan, Antje Mattie en Nina bij ons kunnen komen logeren en meevaren naar Papeete. Heel spannend natuurlijk vooral voor de meisjes. Chris mag kiezen wie er samen met hem in zijn bedje mag slapen en dat wordt Nina. Het wordt een geslaagd samenzijn en een rustig tochtje varen naar Papeete. De pasdoorgang is duidelijk en erg rustig, fijn hoor. Helaas worden Antje en Mattie zeeziek. Gelukkig is het geen hele dag en hebben ze toch kunnen genieten van de tocht. Met tegenstrijdige gevoelens nemen we afscheid.We voelen dat we er weer fijne vrienden bij hebben.



Wij klaren de dag erna uit in Papeete, checken of er nog post voor ons aangekomen is, maar helaas. Zelfs het postkantoor biedt geen soelaas. Gelukkig willen Antje en Paulus Jan voor ons kijken de komende tijd en het doorsturen. Zij komen ook naar Australie toe dus wellicht komt het dan toch nog met enige vertraging op de Bouskoura terecht. En dan, na de laatste boodschappen, vooral groente en fruit, vertrekken we naar een Moorea. Een schitterend eiland, met helder water. Veel van onze zeilvrienden liggen ook hier weer voor anker. We maken beide nog een duik, Arjen met Leif en Peter van Malinda en Marry met Joao en Brandon (Mahi Mahi en Jorja) Wederom een mooie duik. Joao heeft een digitale onderwatercamera en neemt vis mee om de haaien te voeren. Het is erg spectaculair en mooi om te zien hoe gretig de haaien op de vis zijn. Maar als de vis op is zijn ze ook wel weer verdwenen. Het zijn haaien met een zwarte punt op de vin en ze schijnen ongevaarlijk te zijn. Tot nu toe hebben wij geen agressiviteit gezien bij deze fascinerende dieren. Ook zien we rozenkoraal en ook veel heel veel mooie gekleurde vissen. Kortom weer een mooie ervaring rijker.

      


Na een paar dagen staat er een lekker briesje en besluiten wij weer te gaan zeilen. Ruim 100 mijl naar Tahaa. En het wordt een schitterende tocht. Een lekker lopend windje, bijna volle maan. Rond het middaguur valt ons anker op 24 meter diepte in Baie de Hurepiti, de baai waar de familie Plantier woont. Onze tweede bijzondere ontmoeting. Na de lunch gaan we naar ze op zoek. Hun huis is snel gevonden maar er is niemand, alleen een hond. Van de buren horen we dat ze een weekendje zijn zeilen met hun kleine catamaran. Aan het eind van de zondagmiddag komen ze terug en maken we kennis met ze. Even kort en we zijn uitgenodigd voor de volgende dag. Alain en Christina organiseren tours over het eiland en juist in deze tijd is Alain heel druk, dus elke ochtend met een tour op pad. We maken kennis met de hele familie, Noe (20 jaar) en Lyla(15 jaar). Ze wonen hier op een mooi plekje en volgens ons is het een klein paradijsje. Klein begonnen maar na 20 jaar tot iets heel moois uitgegroeid. hier invoegen foto: christina alain op Bouskoura We komen veel dingen te weten over de Bouskoura en haar zeilverleden. We horen welke dingen er extra zijn aangeschaft. Wij dachten bijvoorbeeld altijd al dat er extra gewicht in de kiel is geplaatst en dit blijkt te kloppen. Ook aan de verstaging zijn aanpassingen gedaan en ons cabriodak is door Alain persoonlijk uitgezaagd. Origineel was dit een hele dichte kap. Ze schrijven in ons gastenboek en we komen er door hun achter dat de Bouskoura nu voor de vierde keer aan de wereldreis is begonnen. De vorige eigenaar is echter nooit verder gekomen dan Nieuw Caledonie vanwege gezondheidsproblemen. Na een paar dagen verkassen we weer naar een eilandje bij het rif. We genieten weer van het mooie water. Bij een eilandje leggen we onze dinghy neer en gaan naar het strandje. Het eilandje staat vol met kokospalmen en Arjen kan dan ook de verleiding niet weerstaan om er een paar op te rapen en te villen. Lekker hoor en een stukje verse kokos smaakt heerlijk, zeker in de hitte. Tijdens het snorkelen zien we vissen die we nog niet eerder gezien hadden met eel kleuren en absoluut niet bang. Ik steek mijn hand uit en regelmatig komen er een paar visjes mijn vingertoppen aanraken. Erg gaaf! hier invoegen foto: palmeneilandje Tahaa Maar Bora Bora roept..we kunnen het zelfs al zien liggen en motor/zeilen er in een paar uurtjes naartoe. We vinden weer een mooi ankerplekje. De volgende dag gaan we met onze dinghy naar het dorp en doen we weer boodschappen, internet en fietsen er lekker rond. Dit is weer een eiland voor de fiets. We vinden het heerlijk om te fietsen, maar vinden het landschap vanaf de fiets niet echt spectaculair. Ons bekruipt een beetje het rondje Loosdrecht gevoel. Fietsen langs huizen aan het water die afgeschermd zijn door hagen of hekken. Het is hier precies eender....

      


Binnen de lagune van het Bora Bora eiland verkassen we een paar keer van ankerplek en zien bij de ankerplek van het Bora Bora hotel twee soorten roggen zwemmen. En we hebben ontdekt dat de toeristen die hier een hotel boeken, rijk moeten zijn. De prijs voor een nacht in een bungalow, de meest simpele is in het Bora Bora hotel slechts 900 US $. Wij besparen een hoop geld door hier met Bouskoura te zijn!!!! Maar deze toeristen zijn niet aardig, zeggen geen boe of ba tegen de watertaxichauffeur bijvoorbeeld. Iets dat ons niet erg aanstaat. Wij kopen langs de kant van de weg bananen, vragen of we 100 franc korting krijgen en maken een praatje. Op de valreep wordt er dan toch nog een rijpe papaya en een pompelmoes in de tas erbij gestopt..zo kan het dus ook. In elk geval is het eiland erg mooi, maar helaas iets te veel andersoortige toeristen. De zonsondergang is wel erg mooi in de lagune met mooie pasteltinten.

      


We wachten hier op een goed weersbeeld om verder te kunnen zeilen. Voorlopig lijkt er te weinig wind te zijn om aan een tocht van minimaal 600 mijl te beginnen. Daar ligt het Suwarrow atol dat we graag willen aanlopen. Maar dat kan alleen met gunstige omstandigheden dus wellicht wordt de afstand wel verdubbeld en varen we direct door naar Western Samoa. Nu nog hopen op wind.........