Update 56: Tonga

datum: 13 september 2005
locatie: Vava'u groep, Tonga (174 graden west. 18 graden zuid)

Na onze ervaring met het inchecken in het Koninkrijk Tonga gaan we het eiland Niuatoputapu verkennen. Wat een naam trouwens hè? Bijna onuitspreekbaar voor ons westerlingen. Maar alles went en na een paar keer vragen naar de juiste uitspraak zijn we al een eind in de goede richting. We fietsen over de onverharde wegen met veel hobbels en gaten door de diverse dorpen. Alle kinderen roepen: What's your name en lollie lollie? Ze rennen achter ons aan, nieuwsgierig naar weer andere vreemde bezoekers. We zoeken naar de Treasury waar we de inklaringskosten moeten gaan betalen. We fietsen verkeerd en blijken later bijna het hele eiland gezien te hebben. Het is wel mooi, alhoewel het stoffig en warm is. We vragen nog maar eens waar het is en worden nu wel de goede kant op verwezen. We betalen de kosten, wisselen travellercheques in voor lokale valuta praten met de lokale bevolking. We komen daar Sia tegen een hele lieve vrouw die Chris gelijk mandarijntjes geeft. Ze nodigt ons uit om de volgende dag, zaterdag, bij haar thuis te komen zodat Chris met de kinderen kan spelen. We spreken af dat te doen. Op de terugweg komen we andere cruisers tegen die weer een jongen kennen die hier vrijwilligerswerk doet. We maken een praatje met elkaar. We stoppen bij het ziekenhuis, er schijnt daar een tandarts te zijn, en Arjen heeft een afgebroken vulling. Helaas kan ze die niet vervangen. In het ziekenhuis ontmoeten we ook Anna, de zuster. We kletsen wat en beloven haar de volgende dag het aankleedkussen te brengen, en wat kleine babykleding. Ze is er erg blij mee. Ze hebben hier enkel een supermarktje,waarin echt alleen basisartikelen verkocht worden. En we vinden het nog vrij prijzig voor een 'derde wereld land.Tonga krijgt niet zoals Fiji en Frans Polynesie continue financiële steun van andere landen. En tijdens ons verblijf is er ook nog een staking in Tonga. En voor dit eiland betekend dat wellicht dat de bevoorradingsboot nu pas over twee maanden komt, terwijl die normaal elke maand komt....Toch zullen ze niet verhongeren, met fruit uit de bomen, kokosnoten en er is nog voldoende meel. Maar er komt een tekort aan rijst, benzine (voor de buitenboordmotoren van de vissers) en suiker.

     


Maar dat doet aan de hartelijkheid van de mensen niets af. Sia organiseert samen met andere mensen uit het dorp een Pot Luck voor de yachties. bij een Pot Luck brengt iedereen iets mee en deelt dat met alle andere, maar nu verzorgen Sia en haar dorpsgenoten de hoofddis. Lokale gerechten, gepresenteerd op bladeren op een mooi eilandje in blauw water, dat stelt iedereen zich er van voor. Helaas op de bewuste dag regent het pijpenstelen.

Overleg met Sia, waar zullen we de Pot Luck organiseren. Het lijkt op te klaren en we besluiten het toch op het eiland te doen. Helaas is het tegen de tijd dat iedereen daar is weer hard aan het regenen. Alle zorgvuldig bereide gerechten worden met paraplu's min of meer beschermd maar helaas wordt het toch allemaal nat. De yachties hebben de desserts verzorgt. Chocaladetaart, cake etc etc. Het smaakt allemaal heerlijk ondanks dat we echt doorweekt zijn. Chris vindt de regen maar niets en wil alleen maar opgetild worden. Natuurlijk vinden we het heel wat dat iedereen zo zijn best voor ons heeft gedaan en dat laten we natuurlijk ook wel merken. We bezoeken ook nog een kerkdienst. Het is heel komisch om te zien dat mannen hier ook rokken dragen. Later zien we echt mannen in een colbertje met een rok ( in krijtstreep) eronder. Jongetjes lopen rond in cremekleurige pakjes met rok en veel vrouwen en mannen dragen tijdens deze kerkdienst geweven matten als rok. Later horen we dat dit een traditie is als respect voor onder meer overleden dorpsgenoten. Wanneer er gerouwd wordt heeft iedereen er zwarte kledij onder aan en met de lichtbruine matten is dat ondanks de trieste gebeurtenis toch een fraai gezicht. Chris is erg goed in de kerk, speelt met zijn buurmeisje op de kerkbank, samen met zijn beertje en we hebben een paar boekjes meegenomen. We verstaan er namelijk geen woord van, alles is in traditioneel Tonga. In het dorp geven we nog wat kinderkleding weg en fietsen we nog in het rond. We organiseren een excursie naar het vulkaaneiland, op zo'n 5 mijl afstand van de ankerplek. Dit blijkt later een topdag te zijn. We schepen voor die dag in op Safari, een Zuid Afrikaans/ Amerikaans schip met erg leuke mensen. We hijsen de spi en varen naar het eiland toe. De bewegingen op een catamaran zijn echter heel anders dan op een monohull, zoals Bouskoura is, en daar moeten we alledrie aan wennen. Het anker valt en we zien vrij snel drie walvissen vlak bij de kust naar de boot toe zwemmen. We staan allemaal te genieten van deze dieren. Ze zwemmen voorbij en we besluiten er met de dinghy achteraan te gaan. Grijpen nog snel de snorkelspullen mee. Het is geweldig. We springen in het water en zien de walvissen op een meter of 5 afstand. Helaas is het water niet superhelder maar toch maakt de lange buikvin van deze bultrugwalvis (humpbackwhale) veel indruk. De walvissen komen in dit seizoen naar de warme wateren in Tonga om daar hun baby's te krijgen en te voeden voordat ze weer teruggaan naar de arctische wateren in de buurt van Nieuw Zeeland. Maar dit is een wouw-ervaringen we noemen deze dag Humpbackday! .Helaas heeft Arjen het niet van dichtbij (in het water) gezien en is onze hoop gevestigd voor meer walvissen op de Vava-u groep, onze volgende bestemming in Tonga. S middags beklimmen Arjen en de jongens van Safari de vulkaan. Een hele klim en eigenlijk zijn ze er te laat aan begonnen. Chris vermaakt zich de hel dag op deze mooie catamaran. S middags zwemmen , een slaapje doen, springen op de trampoline. Een super dag voor ons alledrie.

     




     


Een paar dagen later vertrekken we voor onze tocht van 160 mijl naar het zuiden, naar de Vava-u groep. De weersverwachting is super, het lijkt een klein gaatje in een aantal dagen van weer meer zuid/ zuidoostelijke wind en we willen wel weer verder. Helaas blijkt de wind toch meer zuidelijker te zijn dan verwacht en moeten we scherp in de wind om de koers te kunnen varen. We worden allemaal wat zeeziek maar na een paar uur gaat het weer wat beter. Chris heeft de beste oplossing; twee uur slapen en daarna vooral met mama binnen willen spelen. De perfecte plek om zeeziek te worden als je aan het hakken bent in de golven.....We hebben tussen de 15 en 35 knopen wind en het is geen prettige tocht. Er komt erg veel water oer en er is maar een droog plekje in de kuip. We zijn dan ook blij dat het maar 160 mijl is. Als we in de middag van de volgende dag de Vava-u groep binnenvaren zijn we erg blij dat we er zijn. We pikken een mooringboei op en genieten van een heerlijke nacht. De dagen erna is het regenachtig. We blijven in het stadje, doen weer eens wat boodschapjes en kopen alvast wat snoepgoed voor Chris zijn verjaardagsfeestje. We willen hier water tanken maar er komt net een front over dat behoorlijk veel regen met zich meebrengt. We hangen ons regenzeiltje op en in de namiddag regent een paar uur zo hard dat we in drie uur 350 liter water in onze tank hebben bijgevuld. Verder zijn alle emmers vol met water uit de andere regenopvangpunten dus weer voldoende voor de was en veel douches. Ook in dit dorp gaan we weer naar de kerk, mede omdat een reisgids beloofd dat het gezang in deze kerk de ticket naar Tonga al waard is. Het is inderdaad mooi, maar het is een erg lange kerkdienst. Gelukkig keert de zon terug en vertrekken we naar de eilandjes vlakbij. Dit gebied is een supercruising gebied met de volgende ankerplek op slecht drie tot vijf mijl afstand.



We hebben heerlijke dagen op strandjes, snorkelen wat en ontmoeten Annemiek, Mick en Chay. Annemiek is Nederlandse, Mick een Kiwi (een Nieuw Zeelander) en Chay is hun zoontje van anderhalfjaar. Een mooi speelmaatje voor Chris. De nodige concurrentie doet zich voor tussen die twee maar dat is prima. We hebben een leuke tijd met elkaar. We bezoeken de grotten, een waar we met de dinghy in kunnen varen, erg fraai, en een andere grot waar we een stukje onder water moeten zwemmen om er in te komen. Hier komt door de branding een soort groene mist in de grot. De Amerikanen vinden dit geweldig, wij vinden de andere grot mooier. Gelukkig mag je zelf beslissen. Maar dit is een mooi gebied, met de grotten, kloven, kleine eilandjes en een plek die the Blue Lagoon heet. En dat is inderdaad een mooie plek. Blauw water, een mooi eilandje met een heerlijk strand voor de jongens om te spelen, rotsen om op te klauteren....een mooi leventje.

     


Maar de walvissen die hier in veelvoud aanwezig zouden moeten zien, zien we hier niet. We weten dat ze er zijn, veel mensen zien ze. Wij niet!. We horen wel op een avond als we in de kuip zitten, een whalesong. De geluiden dragen ver in en rond het water. Arjen probeert samen met vrienden met de harpoen een visje te vangen maar hij blijkt nog iets meer te moeten oefenen.

Gelukkig zijn de anderen meer ervaren en kunnen we s middags wee gezellig een uurtje stoken op het strand en genieten van een lekker maaltje. Chris is inmiddels drie jaar geworden en hij is helemaal onder de indruk van alle kado's , slingers, felicitaties etc. S middags organiseren we een feestje op het strand. Het is erg gezellig en we kijken terug op een geslaagde dag. Erg leuk vinden we het dat hij er zelf ook zo mee bezig is. Dagen lang speelt hij met zijn nieuwe speelgoed en wil soms niet eens naar het strand. Gelukkig is hij toch altijd weer blij als hij er is.



Helaas kunnen we ook in dit paradijsje niet lang blijven. We klaren uit voor Tonga en vertrekken naar Fiji, blij dat we van Tonga hebben mogen en kunnen genieten.