Update 64: het leven van studenten in Brisbane

Datum: 13 februari 2007
Locatie: Brisbane

Het is een lange tijd geleden dat we een update hebben gestuurd. Maar tijdens onze tijd op school hebben we het dan ook aardig druk gehad. Of dat een goed excuus is…. In elk geval nu weer de hoogste tijd voor even wat ervaringen van het afgelopen half jaar. In Juli 2006 begonnen we met de opleiding op de bijbelschool. Vanaf het begin zuigen we de informatie in ons op. In de eerste week horen we wat we allemaal moeten doen in dat semester, en ik begin me een beetje onrustig te voelen. Dat is een hoop werk!. We moeten voor elk van de vier vakken 3 assignments schrijven, een soort stukken over een bepaald onderwerp, waarbij je niet je eigen gedachten op papier zet, maar de gedachten die door professoren en andere geleerden over dat onderwerp zijn beschreven. Dat betekend veel lezen en research doen. In ons systeem van 20 jaar geleden hebben wij dat op school nooit gehad, dus dat is echt wennen. Ook het feit dat we moeten leren schrijven op een bepaald niveau in het engels is soms best lastig. Gelukkig mogen we proef-assignments insturen naar de leraren die ons erg helpen met het verbeteren van de engelse tekst en met het geven van suggesties. Maar meestal zijn we ruim op tijd met de assignments en we verbazen ons erover hoeveel informatie je eigenlijk kan doorwerken als je eenmaal een systeem hebt. Het is wel zo , dat van al die boeken je maar een paar bladzijden leest, helaas is er geen tijd om alles te lezen. Maar ondanks de hoge werkdruk hebben we er veel plezier in. Het is goed om de hersenen weer eens te laten werken en we vinden de contacten met de mede studenten erg plezierig. Ook leren we niet alleen de theorie, door alle dingen die we lezen, groeien we ook in ons geloof naar Jezus en realiseren we ons dat er best heel veel dingen zijn die we nooit geweten hebben en waar we ons zeer over verbazen. We ontdekken waar we goed in zijn (nu pas) en welke gevoelens en emoties we door God in ons hart ingeplant hebben gekregen.



We ontmoeten allemaal bijzondere mensen, zoals Cecily die in Papua Nieuw Guinea zendingswerk doet met haar man. Ook ontmoeten we langzamerhand steeds meer Nederlanders, soms gewoon op straat, soms ook op feestjes bij andere mensen. Maar behalve de school is er natuurlijk ook nog gezinsleven en we proberen op de dagen dat we thuis zijn zoveel mogelijk aandacht aan Chris te geven. Vooral in de eerste weken heeft hij het heel moeilijk om van ons gescheiden te zijn. Tranen met tuiten worden er gehuild bij het afscheid nemen en Chris klampt zich stevig aan ons vast, net een koalabeertje. Niet alleen hij heeft daar moeite mee, maar ook wij. Voor ons echter is het onze keus, terwijl ons mannetje het maar moet accepteren, en plotseling voor drie dagen per week bij mensen wordt achtergelaten die hij niet kent. Gelukkig mag hij een dag per week naar zijn vriendin Zoe, en we zijn erg blij dat Dorien elke week een hele dag op hem wil passen. Na een aantal weken begint hij er steeds meer aan te wennen en heeft hij zelfs een vriendje. Later gaat hij graag naar zijn juf Vivian toe.

Onze dagindeling ziet er ongeveer zo uit. Rond 6:30 opstaan. Chris en ons zelf aankleden, Chris even bij laten komen en dan weg met de dinghy rond 7.00. Meestal hebben we ieder een rugzak met boeken en meestal de laptop, een extra tas met boeken voor de assignments en een tas met eten en Chris zijn tas met luchbox en beer. We crossen met de dinghy de Brisbane rivier over, leggen de dinghy aan bij een ferry steigertje, aan de achterkant. Dan pakken we Chris en de spullen uit de dinghy en klimmen over een hekje, lopen naar de auto en ontbijten tijdens onze rit van ongeveer 20 minuten in de auto. Als we aankomen bij de school, brengen we Chris naar zijn school en begint voor ons om 8:30 de les. Meestal hebben we tot 13.00 les en installeren we ons daarna in de bibliotheek voor leeswerk, research en het schrijven van de assigments. Rond 16:30 halen we Chris op en gaan we huiswaarts. Dan is het eten koken, douchen Chris naar bed en weer de boeken op tafel om verder te werken. En dat doen we vier dagen per week. Op maandag is er geen school en besteden we half aan de studie en half aan Chris. Vaak gaan we even lekker met hem het park in om te fietsen, naar de speeltuin of naar de bibliotheek. Op zaterdagmorgen fietsen Chris en zijn mama helemaal naar de markt (25 minuten enkele reis) naar de markt om daar voor de hele week de groenten en fruit te kopen. Al met al zijn we er dan de hele morgen mee bezig en maken we er een gezellige tijd van, met op de terugweg een lange speelstop bij de rotsenspeeltuin, waar Chris lekker heen en weer springt over de rotsen. Na dit eerste semester, dat we overigens met goed gevolg afsluiten, gaan we met een leraar van onze school mee op mission trip naar de Solomon Islands. Ook Chris gaat in deze vier weken mee. Voor ons allemaal is het een hele ervaring. We ondernemen met de groep van zo'n 22 mensen vele dingen, Zo worden we uitgenodigd in vele kerken om te komen zingen bidden en Geoff, onze leraar/team leader, preekt dan meestal. De inbreng van andere mensen uit het team is groot en God laat zien hoe machtig en groot Hij is. Doordat God door en in ons werkt, worden er mensen genezen van allerlei ziektes, zoals doofheid, blindheid, pijn in de rug, in het hoofd, noem maar op. Elke keer als we er zijn voor de mensen daar werkt God en toont hij wonderen die ook in het Nieuwe Testament door Jezus en zijn discipelen gedaan werden. We bezoeken een aantal dorpen in de jungle en moeten daarvoor met de groep echt wandelingen maken naar de dorpen toe. We waden door de rivieren heen, lopen over smalle modderige paadjes en zijn blij als we er zijn. De mensen daar zijn ontzettend gastvrij en huizen worden voor de groep ontruimt, families bij elkaar ondergebracht, zodat wij een slaapplaats hebben. Vaak is het slapen gewoon op de bamboe vloer, soms op houten planken, maar heel soms hebben we het comfort van matrassen op de grond. Met Chris gaat het allemaal erg goed, hij vermaakt zich prima met de kindertjes uit de dorpen en vooral met Lisan, een meisje van ongeveer 10 jaar die hem overal mee naar toe sleept en draagt. Ze spelen veel samen en houden echt van elkaar. We voelen ons erg verbonden met deze prachtige mensen en genieten van elke dag en van alles dat we voor hen kunnen en mogen doen. Er komen zelfs mensen van andere dorpen omdat ze willen dat er voor hun gebeden wordt voor genezing. Door hun geloof worden ze door God ook vaak genezen.

               


In de hoofdstad Honiara bidden we met de groep in het Parlementshuis voor het welzijn en het Christelijk welzijn van de natie, we bidden, zingen en praten met mensen in de gevangenis, op een school en op straat. Helaas moeten we vanwege de politieke situatie ons wel voorzichtig opstellen, maar de meeste mensen zijn erg hartelijk. Zeker wanneer ze horen dat we werken voor God's koninkrijk en niet er als westerlingen zijn om het bestuur van het land over te nemen, zijn ze zeer geïnteresseerd. Als we naar vier weken weer terug vliegen naar Brisbane, laten we een deel van ons hart achter bij de mensen van de Solomon Islands.

          


We komen half December terug en vieren kerst met vrienden in hun huis. Ze hebben een zwembad en de kinderen spelen lekker in het water. Het is een erg hete en benauwde dag. Ik kan nog steeds niet goed wennen aan kerstfeest in een warm klimaat. Je ziet kerstbomen, versieringen van rendieren en sneeuwvlokken als kerstversiering terwijl dit niet in het klimaat past! Op tweede kerstdag is het de hele dag regenachtig en eigenlijk gewoon fris met maar 19 graden. Het blijkt achteraf de koudste kerst geweest te zijn in een eeuw. Oud en Nieuw vieren we met vrienden uit Brazilië die ook dit jaar voor het eerst zonder hun familie zijn. En in januari passen we twee weken op een huis van Nederlandse mensen ( die al 30 jaar in Australie wonen) en op hun twee honden, hun vogeltje en hun vis. Dit huis ligt afgelegen in een bos en het is er wel erg rustig. Ze hebben een heerlijk zwembad en we leren Chris zwemmen zonder bandjes, maar met kurken en hij kan al de armslag en de kicks met zijn benen. Daarna wordt het de hoogste tijd om de Bouskoura eens uit de Brisbane river te brengen naar het open water van de Moreton bay. We genieter er weer van om uit de stad weg te zijn en het eilandgevoel weer terug te vinden. Maar het is niet alleen genieten, er worden vele klusjes op de boot gedaan. Arjen gebruikt twee duikflessen met lucht om het onderwaterschip schoon te borstelen, iets dat echt heel hard nodig was na al die maanden in de vieze modderige Brisbane River. We nodigen ook Dorien Wijnand en Zoe uit om ons te komen bezoeken en dat doen ze. We genieten van de drie dagen dat we samen zijn, vooral Chris en Zoe hebben de tijd van hun leven. We verkennen met hun 4-wheeldrive auto het eiland en zien bijzondere dingen. We bezoeken een zoetwater meer, de ' Blue Lagoon' ,een woestijngebied, waar je met planken van de zandbergen af kan skieen , de vuurtoren en vele ander plekjes. We genieten van het snorkelen bij de wrakken van Tangalooma en zien leuke visjes zwemmen.

               


Nog heel even genieten, over een weekje gaan we met zijn allen weer terug naar school voor de komende vier maanden. Wat we na de opleiding doen is ons nog niet helemaal duidelijk Het is niet meer ons plan, maar God's plan. Maar we laten het jullie weer weten, wie weet..zeilen we weer verder...