Briefje van Chris 13

03 November 2003

Hoi hoi,

Het is nu alweer november en ik heb nog steeds mijn korte broekjes aan. Alhoewel, gisteren zijn we hier op Tenerife naar een hoge berg geweest, de Teide en daar was het op 2340 meter zo koud dat mijn mamma mijn winterjasje bij mij heeft aangetrokken. Het paste nog wel hoor, alhoewel op mijn rug was het wel een beetje kort. Marco en Tineke nemen mijn jasje gewoon weer mee naar Nederland. Ze gaan morgen (maandag 3 november) alweer naar huis. Jammer hoor, want ik kon wel lachen met ze! Tineke probeert mij steeds haar naam te laten zeggen maar ik kom niet verder dan ti,ti,ti. Gisteren zijn we ook naar een restaurant geweest en daar mocht ik in een mooie hoge kinderstoel zitten. Ik heb daar lekker frietjes en kipnuggets gegeten. Toen ik geen zin meer had om te eten ging ik spelen in de kinderstoel en dacht ik, hé dat bord is wel erg leuk, ik pakte het op en toen floepte dat bord toch uit m’n handen zeg! Dat maakte een hoop herrie en het bord was in een paar grote stukken uiteengespat. Iedereen riep, oooh, en ze keken me allemaal aan. Ik wist niet of ik toen moest lachen of huilen….

Jullie weten natuurlijk al dat Marco ziek is geweest, zielig hoor, zo’n grote vent, en dan ligt ie dagen in z’n bed terwijl er zoveel te zien valt. Jammer he? Hij ging toen maar eens naar de dokter en mijn mama en papa vonden dat ik dan ook wel gelijk mijn prikjes kon krijgen. We hebben ongeveer de hele morgen gewacht totdat de dokter ons wilde helpen. Hij heeft mij nog gemeten, en gewogen.Ik ben nu 76 centimeter lang en weeg 8840 gram. Maar die dokter kon mij niet de injecties geven zodat we naar een ander gezondheidscentrum moesten. Daar kreeg ik de injecties en ik moest daar wel weer even van huilen.
Dat was allemaal op Fuertaventura. Daar zijn we ook naar het strand geweest en de Vasco jongens waren er ook dus dat was weer dolle pret. Het zand daar was niet mooi geel maar pikzwart zodat ik vies was…oh oh dat wil je niet weten, Zelfs in het bad moest mijn mama nog hard poetsen.
lezen met Marco en Tineke           Chris op het strand

Ik krijg nu binnenkort drie kiezen en ik maak dus lekkere vieze luiers. Als mijn mama en papa mij een schone luier willen geven dan probeer ik mij altijd los te worstelen. Ik wil nu gaan staan in mijn kinderstoel zodat ik nu echt altijd vastgezet wordt. In de voorpunt kan ik al mooi bij het hekje staan en ook ga ik al makkelijk achter een stel benen staan.

Op het dek rondkruipen lukt nu even niet omdat de boot niet meer in het water drijft. De boot staat op stalen poten op de kant, dat noemen ze een bok. Mijn mama en papa zijn bezig om het roer eruit te halen om te proberen dat het sturen lichter gaat. Marco en Tineke helpen ook nog mee en dat is wel heel fijn en handig.
Ik begin nu af en toe een beetje te huilen als ik moet gaan slapen of als papa en mama weggaan…..
Gelukkig komen ze altijd weer terug.

Over een weekje komen tante Inge met mijn nichtje Maaike en grote neef Thijmen, dat wordt een dolle boel. Ik denk dat ik wel veel streken van ze zal leren……
Dat horen jullie nog wel

Knuffel van
Chris