Briefje van Chris (2)

30 juni 2003


He hallo!

28 juni 2003 Wandelen in Falmouth Ik ben nu alweer een tijdje in Engeland en het bevalt me hier wel, geloof ik!
De laatste dagen liggen we aan een grote boei hier in de ankerbaai in Falmouth. Mijn papa en mama wachten daar tot alle depressies weg zijn, zodat we naar Spanje kunnen gaan. Dat lijkt me wel leuk hoor.
Maar het is hier ook errug leuk. Als we aan de wandel gaan, gaan we eerst met het kleine bootje naar de steiger in de haven en dan mag ik lekker in mijn buggy zitten en alles om me heen bekijken. Een engelse mevrouw wilde me zelfs mee naar huis nemen, zo lief lachte ik tegen haar. En weet je wat er is gebeurt….mijn mooie pet was in het water gewaaid. Wij stonden allemaal nog op de kant, en toen heeft mijn mama snel aan een paar jongens gevraagd of ze mijn pet wilden opvissen. Ze waren maar net op tijd, want hij begon al te zinken. Gelukkig heb ik hem weer terug. Weet je hoe dat nou komt, dat die pet wegwaait.Ik trek hem steeds van mijn hoofd af en dan ligt de pet of op straat of op mijn schoot of…hij waait weg.
Mijn mama en papa moeten er nu nog beter op letten, vind ik toch eigenlijk wel….mijn pet wil ik niet missen!
28 juni 2003 Ik ben ook met mijn papa en mama in de bibliotheek geweest. Daar gaan ze dan allemaal briefjes schrijven op de computer. Gelukkig waren er ook nog andere kindjes zodat ik weer lekker kon kletsen.
Kletsen doe ik ook steeds vaker, vooral wanneer ik iets niet wil ga ik lekker praten. Mijn papa en mama verstaan mij niet maar ik krijg wel meestal mijn zin…ha,ha! (gaga, dada en wawa zijn mijn favoriete woorden).

29 juni 2003 Het sluimeren begin ik nu ook uit te vinden. Als ik 's morgens wakker wordt en mijn papa en mama willen nog even slapen mag ik tussen ze in liggen en val ik ook nog even in slaap. Daarna heb ik dan wel honger hoor. Weet je wat ik nu ’s ochtends te eten krijg. Pap! Gisteren vond ik dat wel ok maar vanmorgen had ik er geen zin in en spuugde ik het lekker uit. Maar ik geloof dat mijn mama wil dat ik elke morgen pap ga eten..Nou ja, we zullen wel zien.
Ik schuif nu ook op mijn buik, maar alleen nog maar naar achteren. Naar voren lukt me nog niet. Zitten kan ik al heel lang en ik hou mezelf ook goed in evenwicht.

Zo nu weten jullie ook weer een beetje hoe ik me vermaak!

Veel liefs en groetjes van
Chris