Update 17: Klussen en afspraken nakomen.

11 November 2003

Na een nacht in de haven van Santa Cruz te hebben gelegen gaan Marco en Tineke op pad om een auto te huren en te duiken. Na enkele omzwervingen hebben ze het geregeld: een leuk karretje (Toyota Yaris) met een kinderzitje. De duiksetjes van de Bouskoura worden meegenomen omdat 20 euro huur voor het setje (maal 2 is 40 euro) dan wel erg veel geld is.

Arjen, Marry en Chris varen ondertussen de boot om naar Marina Tenerife om met de boot uit het water getakeld te worden.

Hoewel de afspraak is dat we er om 9.00 uit gaan loopt het allemaal wat anders. Uiteindelijk is het pas 17.30 als de Bouskoura in de banden hangt. Doel van het op de kant gaan is om het hoofdroer is er uit te halen en het lager op te boren. We zijn er na 4 jaar pas achter waarom het roer zo zwaar stuurt. Dit komt eigenlijk doordat wij aan het begin van onze reis met een andere (Duitse) Amel eigenaar staan te praten welke haarfijn aangeeft waar het probleem zit. De werf weet er volgens hem wel van, maar volgens de werf is het iets waarmee je maar mee moet leven.

Nadat we Matt van de Soley in Cascais tegen komen kunnen we nog eens verifiëren dat het probleem er altijd al is geweest. Matt heeft namelijk eind jaren tachtig als opstapper op de Bouskoura van San Blas naar Tahiti gezeild. Wat een toeval dat we Matt ontmoeten. Verbazing was er ook van zijn kant. Is this the Bouskoura? Na lang nadenken wist Mat zich te herinneren dat de dames aan boord samen moesten sturen toen het weer wat ruiger werd.

Na alle andere mogelijke oorzaken nagelopen te hebben weten we dat het probleem inderdaad in het lager zit.
Nadat wij het probleem (en door ons aangedragen mogelijke oorzaak) aan de werf hebben voorgelegd, is het antwoord vrij kort: Just take out the rudder and bore it.
(Bore what? Where? Een vervolg op de mailwisseling blijkt nodig.)

Just take the rudder out and bore it valt dus wel tegen. Probeer dat maar in het Spaans uit te leggen. “El cojinette del timon tiene demassiado friction . Tiene que talladar el cojinette.
Er is hier niemand van de technische boys (Hommes technico) die je begrijpen in het engels. Wat ben je dan blij dat je vroeger wat Spaans hebt geleerd.

Verder wordt je er gek van dat mensen hier hun afspraken niet nakomen. Zeker als je een tijdsschema hebt en denkt een klus in 10 dagen te kunnen klaren. Vrijdag het water uit om 9.00 uur, betekent ongeveer om 17.30 uur. Maandag om 8.00 je komen helpen ( hace pagarse mucho dinero para la ayuda) betekent dat duur te betalen hulp gewoon nooit komt. Terwijl je wel keurig op tijd een dag eerder met je boot in de haven aankomt....... blijkt dat die haven niet op je komst heeft gerekend. Die ligt dan vol en moet je een haven 10 kilometer (5 mijl) verder opzoeken......(Is eigenlijk ook vol.....maar gelukkig kun je dan nog aan een kade liggen)!

Dan de klus aan het roer zelf. Eerst moeten het middelste en het onderste lager worden losgebikt/geslepen. Van de stalen platen moet het polyester worden verwijderd. (Handig dat Arjen een dremel voor zijn verjaardag heeft gekregen) In het antwoord volgend op mailwisseling met de fabrikant van onze boot (omdat wij al donkere wolken zien hangen) wordt er vermeld: And then the rudder will just slight down easily….. Niet dus. Dan het roer zelf. Niet te tillen alleen..........

Misschien zijn wij toch zondagskinderen. Marry staat toevallig even met een stel Fransen te praten die net weer het water ingaan. Een Duits bemanningslid zegt ”je moet Heinz bellen”. Wat een geluk dat je dit weer oppikt. Een onwijs handige kerel die en goed technisch inzicht heeft en zijn afspraken nakomt. Samen uiteindelijk zonder tussenkomst van al te veel Spanjaarden gereedschap en onderdelen geregeld en een gedeelte van de klus samen gedaan. ( Kun je je voorstellen een roer er weer even onder hangen dat niet te tillen is om even te passen?) (Het is dan handig dat je nog een hydraulische krik van je vader hebt gekregen....)

Op de kant staan is kamperen op je boot. Je kunt geen toilet gebruiken, afwaswater moet je wegbrengen, de douches zijn er vies (maar aan boord kunnen we nu niet douchen) en waarschijnlijk hebben we hier ook nog een kakkerlak aan boord gekregen. Gelijk maar gif gekocht en gespoten en hopen dat het afdoende is. Ook maar weer een laagje antifouling erop.Dit spul smeert erg moeilijk zodat het weer een goede training is voor de schouderspieren, je doet het bijna allemaal boven je hoofd. Verder maar meteen de romp gecleand een fietsbandje vervangen ( nog bedankt Marco (en Leo) voor het regelen van een Chinese maat en het verwisselen) en we kunnen er weer even tegen.

Als het roer het uiteindelijk weer goed doet, je de schroefasdynamo ook weer aan de gang krijgt, de boot in de antifouling staat en de schroefas anode is vervangen, ben je die ellende weer snel vergeten. Het is dan gewoon fijn dat de botenlift niet kapot is en de Bouskoura gewoon het water ingetakeld kan worden.
Het is altijd weer een indrukwekkend gezicht om je boot , wat zeker nu ook je (t)huis is, door zo’n kraan verreden te zien worden. Als alles maar goed gaat. En dat gaat het. De mannen van de werf doen hun werk erg goed en professioneel. Zo zie je maar, afspraken nakomen is een vak, en werken een ander….

In de haven van Santa Cruz waar we vervolgens weer afmeren doen we in de opvolgende dagen nog heel wat klusjes. Stuurautomaat installeren, netjes maken onder de luiken en voor de trap, zodat Chris niet kan vallen, boot schoonmaken etc etc. Ook de boodschappen gaan gewoon door.Tenslotte vertrekken we binnenkort voor een grote trip….naar de Kaap Verden.