Update 25: Strategische beslissingen-- Het Duivelse Trio
2 Januari 2004
Het is gaan waaien en de Bouskoura loopt als een tierelier. Regelmatig
tikken we de 8 knopen aan. Niet slecht als je per dag opeens 168 mijl aflegt
terwijl je in de dagen ervoor ook wel eens op 70 mijl uitkomt. Met de laptop en GPS kun je exact uitreken hoe laat je kunt gaan aankomen
als je nog 500 mijl te gaan hebt en de weerkaartjes voor de komende dagen 20
knopen geven. Dat betekent s’nachts aankomen. Omdat we dit niet willen en
ook niet op een zondag in Tobago willen aankomen ( 50 dollar boete omdat men
dan je in het weekend moet inklaren) hakken we een knoop door. Barbados moet
het worden. Voordeel is dat we hier onze waterpomp van de motor
waarschijnlijk kunnen repareren. Tobago doen we als volgend eiland dan wel.
Na veel rekenen komen we echter ook in Barbados bij deze snelheden ook in
het donker aan… Van het aanlopen van vreemde havens met riffen ervoor
houden we niet en we besluiten als strategie zeil te minderen om snelheid te
minderen.
Ondertussen gaat het leven op de Bouskoura zijn gangetje.
Arjen krijgt het voor elkaar om de omvormer naar zijn grootje te helpen. (
deze maakt van 12 volt 230 volt, net zoals thuis) In het boekje staat dat
als sommige apparaten niet goed werken op de omvormer de apparaten meerdere
keren aan en uit gezet moeten worden. Niet alleen de zekering vliegt kapot
bij het proberen op te laden van de accuboor, maar ook intern in de omvormer
laat de printplaat 3 etslijntjes zien waar geen soldeer meer over loopt.
Arjen soldeert deze drie lijntjes met de 12 volt soldeerbout (wel eens
geprobeerd op een stampend en rollend schip?) echter de omvormer wil niet
meer en is definitief overleden. Jammer maar helaas. De 150 watt omvormer
krijgt Arjen wel weer aan de gang. Hier was een slecht contact bij de
zwevende zekering de boosdoener. We kunnen in ieder geval de laptop weer
opladen.
Op onze reis zijn nu in totaal 2 omvormers gesneuveld.
Zout, Zon, Wind, het duivelse trio zorgen voor veel ellende. Zo overleed
onze laptop al in Biskaje. RvS blokken ( dat zijn katrollen) rotten gewoon
door op het staal.
Voorzorgen zijn natuurlijk wel tot op zekere hoogte te nemen. Bij het
gebruik van onze laptop voor navigatie leggen we er altijd een handdoekje
over om het zout uit de zeelucht te absorberen.
Met het duivelse trio moet je gewoon rekening houden. Dit is ook de reden
dat er op bijna iedere ankerplek op iedere boot wordt geklust. Zo is het op
iedere boot altijd wat. Altijd moet er weer wat gerepareerd of vervangen
worden. Het is natuurlijk ook niet zo gek. Normaal vaart een boot ongeveer
500 mijl gemiddeld per jaar. Maak je dan opeens 4000 mijl dan zou je in
theorie dus 8 keer zoveel te klussen hebben.
Gelukkig gaat deze rekensom niet op. ( in ons voordeel) Het is dan altijd
beter een klus te klaren bij 28 graden op een tropisch eiland of even
tussendoor op de oceaan dan in de druilerige regen bij 4 graden in
Nederland……
Dus op Barbados wordt het weer zoeken naar onderdelen, part of the job, en
dan of liefst gelijkertijd, genieten van de caribean…