Update 33: Guadeloupe, Antigua, Barbuda, St Barts


27 april 2004
Locatie: Sint Maarten

Na een paar dagen besluiten we Dominica gedag te zeggen en te vertrekken naar Guadeloupe. Eerst gaan we naar een eilandengroepje onder Guadaloupe en liggend daar in een fantastische baai, bij en rots die luistert naar de naam Pain du Sucre(suikerbrood). Inderdaad net een broodje alleen de suiker ontbreekt. Raymond ligt hier ook met zijn boot de Jessica en we hebben gezellige dagen, eten bij elkaar en bomen met pilots en kaarten lang over routes en planningen. De wandeling naar het dorp is een goede workout, berg op en af met de buggy in 30 graden. Maar goed ,we hoeven niet zoals we een Amerikaanse vrouw zagen doen, het stepapparaat op het achterdek te zetten….
Na een paar heerlijke luierdagen, veel strand en zwemmen gaan we anker op richting Pointe-a-Pitre, waar een agentschap van Amel zit. We zeilen een stuk, moteren langs het eiland tegen de wind in en kunnen dan weer zeilen. We vinden de ingang en laten vroeg in de midag ons anker in de baai vallen. Gelijk maar naar de kant en op zoek naar Amel en o ja ook nog even inklaren hier in Frankrijk.
Bij Amel stellen we onze vragen, ze beloven ons het een en ander uit te zoeken en spreken af dat we de daaropvolgende dag terugkomen.
Bij het inklaren zien we een plaquette naast de deur zitten, een wit marmeren plaat met de naam erop van Guy Plantier, organisateur de Transat des Alizes. En deze beste meneer was de vorige eigenaar van de Bouskoura. We hebben hem destijds bij de aankoop van de Bouskoura ook ontmoet en toen begrepen we wel dat hij in de zeilerij een bekende naam had, maar dat we zijn naam hier tegen zouden komen hadden we niet verwacht. Als we bij Amel zeggen dat wij de boot van Guy hebben gekocht zijn ze opeens wel snel bereid om ons te woord te staan. Toeval of…. Een leuke ervaring is het in elk geval.

pain du sucre           plaquette quy plantier


Op het vlakke terrein van de marina laat Chris zijn loopkunsten zien. Hij loopt hele stukken, valt staat op en loopt weer verder. We vinden hem een hele kanjer zo. De volgende morgen staat de stad op het programma, maar het regent, voor het eerst weer sinds weken. We stellen ons vertrek uit, Chris maakt wat tekeningen en na zijn slaapje vertrekken we naar de stad. De stad is erg druk en gezellig met een aparte specerijmarkt, waar het uiteraard heerlijk ruikt naar kaneel, nootmuskaat en andere kruiden e specerijen. We hebben er nog zat van aan boord dus kopen we niets. Op de groentemarkt doen we nog wel wat inkopen. Daarna gaan we weer naar de Marina , om te kijken of Amel al antwoorden voor ons heeft. Helaas zijn de dingen die we nodig hebben niet meer leverbaar, en hebben we nog een paar antwoorden tegoed. We krijgen ze op een later tijdstip gemaild.
In de avonduurtjes zijn we erg bezig met routeplanning en het volgende seizoen. De boeken stroomatlassen en andere lectuur, literatuur wordt geraadpleegd. De hamvraag: gaan we naar de Pacific of niet, blijft in ons hoofd spelen. In elk geval besluiten we wel om naar Nederland te gaan voor een periode in de zomermaanden. We boeken een vlucht via internet. Dat is dus alvast geregeld.

rivier des haies           ilet a gosier


De dag daarop ankeren we bij een klein eilandje aan de zuidkust ,Ilet a Gosier, erg idyllisch, met een vuurtorentje. Helaas is het er ook erg druk zodat van een echte idylle geen sprake meer is… Die avond ruimen we de boot op om morgen weer een eind verder te gaan, naar de westkust van Guadeloupe. Een afstand van ruim 35 mijl. We vertrekken die ochtend vroeg en kunnen de hele dag zeilen. S middags laten we in een baai het anker vallen, maar we gaan er niet naar de kant, er loopt een drukke weg langs de baai en verder is er niets. En ach het is toch maar voor een nachtje.

De volgende morgen dus maar weer verder en nu moeten we helaas de motor gebruiken om aan te komen in Deshaies. We zoeken een mooi plekje op en de Umiak crew en Raymond van de Jessica komen even een bakkie doen. Erg gezellig. Raymond heeft een probleem met zijn motor en Daf (Umiak) en Arjen helpen hem de hele middag. Uiteindelijk is, na de nodige zweetdruppels, want het is erg heet op die dag, de klus geklaard en kan Raymond vooruitzien naar zijn trip naar Sint Maarten. Als Marry met de bijboot naar de kant wil, om samen met Wilrie (Umiak) boodschappen te gaan doen en te gaan e-mailen, merken we dat het buitenboordmotortje niet meer in zijn vooruit wil. We gaan dus maar met het bootje van de Umiak. Helaas lukt het boodschappen doen niet, het is goede vrijdag en alles is gesloten. Jammer want we moeten ook nog een presentje kopen voor Daf, die morgen (10 april) zijn verjaardag viert.

De volgende dag lukt het ons om boodschappen te doen, naar huis te bellen met een goedkope telefoonkaart en een kadootje te kopen. S middags gaan we dan op visite bij de jarige jop, erg gezellig. De volgende dag gaan we met Raymond en Wilrie en Marijke langs de tropische rivier wandelen. Het is meer klimmen en klauteren en we steken wel erg vaak het water over. Na een flinke wandeling rusten de Bouskouraatjes uit terwijl de rest nog even doorgaat. Helaas vinden zij ook niet het pad dat ons in een kwartier naar het dorp zou moeten brengen en we besluiten dus dezelfde weg terug te klauteren. Onderweg zien we nog een papagaai vliegen. Gaaf hoor. S middags puffen we uit op de boot, zwemmen en snorkelen we een beetje. De volgende drie dagen zijn niet om over naar huis te schrijven. Chris is ziek, heeft koorts en kan dus erg weinig hebben. Maar na de derde dag leeft hij weer op en gaan wij anker op richting Antigua. Daar zien we later dat hij rode vlekjes op zijn body heeft, en komen we erachter dat hij de zesde ziekte heeft gehad. Nou ja, hij is weer helemaal fit en voor de rest van zijn leven immuun tegen deze ziekte.

In Antigua ankeren we in Falmouth Harbour, een grote natuurlijke baai. In de week dat wij er zijn is ook de Classic Regatta week, dus we zien mooie klassieke schepen van een formaat waarbij de Bouskoura echt een kruimeltje is. In een andere ankerbaai liggen een paar andere Nederlandse schepen die we een half jaar niet hebben gezien en de volgende dag organiseren we een koffierondje. Erg goed om ze weer te zien, de mensen van de Aditi en de Tradewind. Natuurlijk willen we ook nog even genieten van een race met die mooie klassieke schepen maar helaas lukt het ons niet om op de berg te komen die we daarvoor hadden uitgekozen, dat is helaas een privé eigendom. We varen dan maar een stukje met de dinghy richting het wedstrijdveld maar keren snel om, omdat ze net te ver uit het zicht zijn. Na een uurtje komen alle jachten weer binnen en genieten we ook. Op sommige boten is wel twintig man aan bemanning, allemaal keurig gekleed in witte T-shirts en kakikleurige broeken.
Na een paar dagen gaan we verder naar Jolly Harbour, samen met de Aditi, Tradewind, Benjamas en St Raphael. . We hebben een lekker zeiltochtje, ruime wind en na een paar uurtjes laten we ons anker vallen in ondiep water. Wel erg mooi met een blauwgroene kleur. We moeten nog steeds inklaren dus dat doen we s middags gelijk maar en lopen wat rond. Het is eigenlijk een groot havencomplex met vakantiehuisjes met eigen aanlegsteiger. Erg rustig hier en volgens ons nog zat te koop dus voor de mensen die Nederland te klein vinden worden…helaas ligt Antigua wel in een oorkaangevoelig gebied…..

Na een paar dagen vertrekken we naar Barbuda, een eiland omgeven door koraalriffen. Erg mooi om de kleurschakeringen van het water te zien. Arjen staat op de grannybar, dat is een rek voor de mast, om te kijken of we niet op een ondiep stuk koraal varen. Dit heet eyeball navigation, dus in het Nederlands, navigeren met het oog. We komen goed aan in Spanish point, de naam doet meer vermoeden dan de werkelijkheid. Hier lig je achter het rif, half omsloten door de baai en in een waterdiepte van zo’n drie meter. Het water is hier weer erg helder en het is weer een genot om te zwemmen. S Middags gaan we weer lekker naar het strand. De volgende dag maken we een flinke wandeling over een deel van het eiland. We komen bij een hotel uit, maar de huisjes en gastenverblijven zien er dicht uit. Maar het strand is hier geweldig. Wit zandstrand en blauw water, dat geleidelijk afloopt. Heerlijk om in de spatteren en te zwemmen. Het strand is hier ook erg breed en dat si uniek voor Caribische begrippen. Na een paar dagen vertrekken we richting SST Barts, (St Barthelemy) een eilandje onder Sint Maarten. De tocht is heel relaxed, eigenlijk te relaxed, want alhoewel we met het eerst daglicht vertrekken (om hals zes s morgens) rekenen we steeds of we hard genoeg gaan om weer voor donker aan te komen. We lopen niet zo hard omdat de beloofde wind het een beetje laat afweten. Maar met een paar uurtjes de motor bij komen we precies voor donker aan in Gustavia op St Barts.

wandeling barbuda           2bourg des Saintes


De volgende dag gaan we nadat we s morgens het mondaine stadje bekeken hebben door naar Sint Maarten. Evelien en Lisanne van de Aditi varen met ons mee en Chris heeft net zoals wij trouwens een hele gezellige dag. S avonds eet iedereen bij ons, ook Mart van de Benjamas en kijken we weer terug op een geslaagde dag.
Vanaf Sint Maarten zal onze reis weer richting het zuiden gaan. Veel Nederlanders gebruiken Sint Maarten als laatste stop voordat ze, al dan niet via Bermuda, richting de Azoren zeilen om van daaruit de trip naar Europa te maken. Wij zullen een groot aantal van hun uitzwaaien en genieten van het idee dat het voor ons nog niet is afgelopen…..