27 april 20044

Update 36: klussen in Martinique, relaxen op Tobago Cays

Locatie: Tobago Cays
21 juni 2004

In Marin (Martinique) hebben we een echt klus en regelweekje. We vinden mensen die voor ons kunnen lassen, mensen die voor ons naar de GPS antenne’s en de elektronica kijken en kunnen hier ook weer goed inkopen doen.
Zo lukt het ons om onze zwemtrap te laten lassen, deze was op diverse plaatsen zo beschadigd dat er een paar scheuren in het aluminium zaten. We laten ook een pijpje dichtlassen zodat Chris er geen speelgoed meer doorheen kan gooien. Voor ons fornuis laten we een nieuw regaal maken. We kunnen deze niet meer nieuw kopen en de houders worden nu wel erg dun. Een topprestatie is echter dat (na het checken van onze kortegolfradio door de elektronica meneer en het aanschaffen van een modem) we vanaf de Bouskoura kunnen emailen. Mienco, van de Indigo, en Arjen, besteden er vele uren aan om alles werkend te krijgen. Heen en weer met de dinghy naar de elektronica man, nadenken, solderen, soms tot in de vroege uurtjes. Uiteindelijk blijkt dat wij weer een afwijkend type radio hebben waardoor het vermogen de microfoon ingaat in plaats van de antenne , bij het zenden van de mail. Mienco overlegt met de elektronicaman, die ook alle schema’s heeft en we verzinnen een oplossing door een schakelaar te maken. En dan.. proef op de som, we proberen e-mail te verzenden en te ontvangen en ..het lukt. Perfect!!.
Een champagne moment wat ons betreft, alleen is er geen fles champagne meer te vinden op de Bouskoura. We besluiten Mienco als dank voor al zijn uren werk een mooie fles te geven (in Frankrijk/Martinique gelukkig te koop voor een redelijke prijs) om daar samen met Richtje van te genieten. De experts in Nederland hadden gezegd dat het niet kon met onze kortegolf radio. Petje af voor Mienco, het is de derde korte golf radio die hij aan de praat krijgt waar dit volgens de experts niet mogelijk was.
De GPS-en zijn weer werkend, van de oudste moest het moederbord worden vervangen. Van onze buiten GPS gelukkig alleen de antenne.

In Marin ontmoeten we Nederlanders die we nog niet eerder zijn tegengekomen, waaronder Nick en Jose van de Jedi, een boot van 64 voet lang ( ruim 20 meter). Een waanzinnig grote boot, de Bouskoura is er maar een klein bootje bij. Ze hebben drie poezen aan boord, dus ook leuk voor Chris.
Terwijl Arjen veel regelwerk doet, spelen Chris en Wessel veel samen. Ze hebben het prima naar hun zin zo samen.

Na ruim een week Marin vertrekken we naar de Bequia. We vertrekken s middags rond 15.00 uur en arriveren en de volgende morgen om 9.00 uur. Het is een mooi zeiltochtje. Helaas schiet de reeflijn van het tweede rif in de giek, als we een rif willen zetten in het grootzeil. Ook ontdekt Arjen dat de vlotter van de bilgepomp omhoogstaat. Er blijkt een leiding van de koppeling geschoten te zijn. We hebben dan al 300 liter water de zee in laten lopen. Jammer. Gelukkig kunnen we in Bequia weer water kopen.

Met een enkel gereefd grootzeil, de bezaan en een gedeeltelijk ingerolde genua lopen we lekker hard. We hebben een mooie koers en in de ochtenduren varen we langs Sint Vincent. Leuk om weer terug te kijken naar de plaatsen waar we een aantal maanden geleden zoveel goede dingen deden. Bij het zoeken naar een ankerplekje in Bequia lopen we nog even vast. Een “local” helpt ons met zijn dinghy om ons van de ondiepte af te duwen, wat waarschijnlijk niet nodig was. Maar goed, de volgende dag komt hij even afrekenen! Omdat we geen kleinere biljetten hebben en hij geen wisselgeld zijn we wel 20 EC dollar armer…

In Bequia is het eindelijk weer eens heerlijk weer, en nadat we zijn ingeklaard gaan we lekker genieten op het mooie strand.


Na anderhalve dag vertrekken we naar de Tobago Cays, een heerlijk tochtje van zo’n 25 mijl. We komen er aan en zien “eindelijk” weer onze Engelse vrienden Mark en Lee. Het is een goed weerzien na zoveel maanden. Het laatst zagen we ze in Cascais in Portugal ( aug 2003). We hebben een mooie tijd op de Tobago Cays, we ontmoeten ook de bemanning van de Endorfin, een grote Canadese catamaran. Ze hebben een dochtertje van 5,5 jaar oud dus weer een speelkameraadje voor Chris. Ze hebben ook een grote zodiac met zware buitenboordmotor en we worden wel elke dag uitgenodigd om mee te gaan snorkelen. We gaan dan vaak naar het rif, buiten de plek waar we liggen, voor je gevoel midden in de Atlantische oceaan. Dit rif heeft de toepasselijke naam; Worlds end reef. We zien erg mooie dingen, een pijlstaartrog, zusterhaaien, slapend op de bodem, veel vissen en veel waaiers, een soort bladeren van organisch materiaal. We zien zelfs een echte haai. Overigens blijkt het een ongevaarlijk type te zijn. De kleur van het water is ook elke dag weer anders., Van groen tot blauw en alle tinten daar tussen in. Vanaf de boot hebben we het gevoel in een zwembad te springen als we gaan zwemmen. Samen met de Endorfin bezoeken we ook nog Palm Island en Petit Tabac, waar we met zijn allen lekker picknicken. Al met al hebben we een geweldige tijd, ontzettend mooi weer. We zijn maar weer bofferds!


Maar de tijd begint te komen dat we verder gaan. In de komende dagen bezoeken we nog Mayreau en daarna Union Island. Begin volgende week zullen we afhankelijk van het weer , naar Trinidad varen.