Update 38: een warm welkom in Trinidad
locatie; Chaguaramas, Trinidad
11 september 2004
De volgeboekte agenda in Nederland blijft volstromen. Gelukkig hebben wel voor de meeste bezoeken de tijd en kunnen we genieten van de tijd die we met familie en vrienden doorbrengen. De tijd vliegt om. De dagen zijn tekort en de avonden lang. We zitten wel vaak tot middernacht te kletsen en dat merken we dat 's morgens wel weer, uiteraard. Gelukkig maken we ons daar niet al te druk om en eigenlijk regelt alles zich prima. Ondanks dat we te gast zijn zijn we druk met boodschappen, dingen regelen, vooral veel administratieve rompslomp. Zo regelen bijvoorbeeld een nieuwe bankrekening voor Chris en vernieuwen we onze bankpasjes. Maar ook regelen we dat voor onze bijboot reserveonderdelen naar ons toekomen. We hebben het er druk mee , vooral in de periode dat Chris zijn middagslaapje houdt. Dan is er even rust in huize Van Leeuwen.
We hebben een goed gevoel aan ons bezoek aan Nederland. Wellicht moesten we dat maar vaker gaan doen. het is goed om je ouders en andere familieleden terug te zien en het kontakt is heel intens geweest.
Helaas is er echter dan ook weer een tijd van afscheid nemen en we moeten zeggen, we hadden er meer moeite mee dan de vorige keer. In de afgelopen periode waren er toch vooral binnen de familie dingen gebeurt die je dan even heel direct en intens met elkaar nog eens doorneemt. Met vrienden lief en leed gedeeld. Praten over herstel van een ziekte maar ook over toekomstige geboortes, de kindertjes waarbij we niet op kraamvisite konden komen enz.enz.
We hebben ook ontzettend vele leuke dingen gedaan. Een dagje zeilen op de Estima van Marco en Tineke, in Urk een visje gehaald. Gezellig. Ook heeft Arjen voor de zeilvereniging nog even verteld wat we allemaal hadden uitgespookt het afgelopen jaar.
Maar goed, op 1 september vertrok dan toch echt weer het vliegtuig en wij gingen mee. s morgens vroeg op, om half zes op Schiphol zijn. Gezamenlijk met de daar aanwezige familie drinken we nog een kop thee/koffie en dan is het echt tot ziens. De eerst vlucht naar Londen gaat goed. Zonder vertraging komen we eraan. In Londen heeft onze aansluitende vlucht ruim een uur vertraging. Ach, gelukkig hebben we een ruim vluchtschema. Als we uiteindelijk kunnen ''boarden' staat er een erg lange rij. Zo rustig als op de vlucht naar Nederland zal het deze keer niet zijn in het vliegtuig. We krijgen weer zo'n zelfde plek als de vorige keer, met mogelijkheid voor een bedje voor Chris. Hij maakt er weer goed gebruik van. We vinden deze keer de zit wel heel erg lang. Het lijkt wel of er geen eind aan de vlucht komt. Maar uiteindelijk landen we toch in Miami. Chris blij dat hij weer kan lopen en rennen. Hij loopt bijna de hele route naar de bagagehal. We hebben nog even een klein probleem omdat onze buggy niet uit het vliegtuig is gekomen. Na wat telefoontjes wordt deze gelukkig toch gebracht. De laatste vlucht, he he nog maar een kleine vier uur. Mis dus....orkaan Frances raast over het caraibisch gebied en de captain van onze vlucht is ingezet op een vlucht naar Puerto Rico om mensen op te halen. Gevolg wij moeten wachten op een captain die van een andere internationale vlucht komt. Dat betekend dan ook deze captain eerst weer alle douane formaliteiten door moet en het dus even kan duren... Dat even is ruim 2 uur. En al die tijd krijgen we slechts een bekertje water uitgereikt. Maar we landen veilig en wel in Port of Spain. rond middernacht. Nederlandse tijd is dan al zes uur de volgende morgen. We hadden vervoer geregeld via een mailtje vanuit Nederland naar Jesse, die een maxitaxibedrijf runt. Gelukkig is hij er, ondanks de vertraging. De eerste nacht brengen we door in het hotel op de jachtwerf waar we alledrie nog heerlijk slapen. De volgende morgen is het werken geblazen. Eerst alle tassen aan boord zien te krijgen. We doen dat maar met een lijn en de lier. Dat gaat beter als die zware tassen een wiebelige ladder op zien te dragen. Arjen gaat vervolgens aan de slag met de waterlijn en Marry zorgt ervoor dat de tassen uitgepakt worden. Uiteindelijk krijgt alles weer een plaatsje , alhoewel we er eerst een beetje aan twijfelden. We moeten wel erg wennen aan de warmte in Trinidad. Zeker met de boot op de kant is het eigenlijk niet uit te houden. We besluiten voor een paar dagen een airco te huren. Vrijdagmiddag is die geinstalleerd en we kunnen s nachts genieten van een redelijk zwoel temperatuurtje. Nadeel is alleen dat je verder alles dicht moet houden en dat geeft wel een beetje een opgesloten gevoel.
Arjen werkt erg hard aan de boot en , petje af, hoor met die hitte, is hij op zaterdagmiddag klaar met het onderwaterschip in de antifouling zetten. De schroef wordt ook nog beschermd tegen aangroei en we zijn er klaar voor om maandag het water weer in te gaan. Maar er is iets dat roet in het eten gooit.
Orkaan Ivan komt wel heel dicht langs Trinidad is de voorspellling. Misschien wel over Trinidad heen. Maar gelukkig is dat niet het geval. Maar orkaan Ivan zorgt wel voor veel actie op straat. Trinidad ligt wel aan de rand van het orkaangebied en daar zullen we waarschijnlijk wel het een en ander van merken. Er wordt wind regen en swell, (dat is zeedeining) voorspeld. En dat alles zal rond dinsdagmorgen passeren. Reden voor ons om de tewaterlating van de Bouskoura uit te stellen tot vrijdagmorgen.
Gelukkig valt het achteraf allemaal wel mee, maar de deining in de ankerbaai is behoorlijk. Er raken drie vrachtschepen op drift, Gelukkig weet een bemanningslid van een sleepboot in te grijpen en weet meer schade aan de geankerde jachten te voorkomen.
In Grenada, een van de caraibische eilanden, zo'n 80 mijl ten noorden van Trinidad, is het helaas goed mis. Het oog van orkaan Iavn trekt precies over de zuidkust van Grenada, waar veel jachten normaal hun toevlucht zoeken tijdens het orkaanseizoen. Het is dan ook erg ongebruikelijk dat een orkaan zo zuidelijk de caraibische zee in trekt. Via het cruising net, dat elke dag om acht uur lokale tijd wordt uitgezonden horen we dagelijks van de situatie op Grenada. Het is er erg slecht. na de orkaan zijn er schepen gezonken, hebben schade of zijn op het land terecht gekomen. Op televisiebeelden zien we verwoeste gebouwen op de plaats waar wij een half jaar geleden nog waren. je kunt je niet voorstellen dat hele gebouwen gewoon verwoest zijn....Er schijnen nu plunderingen voor te komen. De autoriteiten van Grenada kunnen geen orde houden en de persoonlijke veiligheid van burgers en bezoekers (lees yachties) is niet zeker. Er is geen drinkwater, geen diesel geen benzine, dus geen vervoersmogelijkheden. Op dit moment is ook het vliegveld nog gesloten. Vanuit Trinidad wodt door Jesse James (ja die van de maxitaxibusjes) een aktie georganiseerd. Via de lokale middenstand worden gigantische hoeveelheden basisgoederen aangeboden. Er vertrekt een zeiljacht vanuit Trinidad naar Grenada. Ze vragen wel om assistentie van de kustwacht bij de aanloop van Grenada, want er zijn verhalen over berovingen op zee van schepen die met hulpgoederen aankomen. Dit schip, maakt met hun watermaker per dag liters water aan voor de andere yachties en bewoners. Problemen zijn er te over natuurlijk. Niets is gecoordineerd en de behoefte aan basisgoederen is groot. Wat dat betreft is duidelijk hoe kwetsbaar zo'n kleine economie dan in zo'n eilandenreeks is.
We maken ons zorgen over vrienden maar horen dat alles goed is met ze, dat ze naar een van de Venuzuelaase eilendengroepen zijn afgezakt.
Ons plan om naar Grenada te gaan heeft opeens een ander karakter gekregen. We zullen de verhalen moeten afwachten en een beslissing moeten nemen over de te nemen stappen.
Voorlopig drijven we weer, we liggen in een andere ankerbaai bj de TTSA, een club waar we tegen betaling van de faciliteiten gebruik kunnen maken. Er is ook een zwembad-je en dat is natuurlijk perfect voor Chris. Beter als aleen maar zweten en geen verkoeling kunnen zoeken.
Arjen haalt de vouwfietjes uit de bakskist en probeert ze weer een beetje gangbaar te maken. Dat is nog niet eenvoudig. Behalve dat er veel roest opzit is alles vast vast en vast. er breekt een ketting de versnellingskabel werkt niet. Dus weer meer werk dan verwacht maar we gaan nu eindelijk (na een jaar) de fietsjes ook hier eens gebruiken.
We zie hier gelukkig in de schemering de pelikanen weer om de boot heen vliegen en dat maakt weer veel goed van de warmte die we hier moeten verdragen.
Nu hopen dat de orkanen weg blijven.......