Update 44: Kerst in Colombia


locatie: Cartagena, Colombia
26 december 2004

Kerst, en we zijn in Cartagena. We voelen ons echt in Zuid Amerika. Nu was Venezuela natuurlijk ook al Zuid Amerika, maar nu voelt het meer..Maar wat voorafging is het volgende;
Marco en Tineke, als tijdelijke gasten van de Bouskoura, en de vaste Bouskoura crew werden op 30 november alvast verrast door een bezoek van Sinterklaas. Nuttige kado's werden uit plastic tasjes gepakt en de pret was groot toen er echte pepernoten door het luik naar binnen werden gegooid. Wie het gedaan heeft, we hebben niemand gezien.Leuk was het in elk geval wel dat we nog met elkaar waren. Na deze uurtjes oud Hollands feest werd het tijd voor de laatste avond van Marco en Tineke aan boord van de Bouskoura. De volgende dag vaarden we naar het eiland El Grande Roque toe (op Los Roques, Venezuela) waar ze diezelfde avond op het vliegtuig stapten richting Caracas. Ze zijn gelukkig ook nog op Curacao terecht gekomen. Het bevestigen van de vlucht was een klein probleempje dus voor ons een hele opluchting om te weten dat ze niet in Caracas vastzaten.



In de week na hun vertrek zijn wij nog op Los Roques gebleven. Weer eilandjes met strandjes, snorkelen, alhoewel Arjen daar niet aan mee deed. Hij had last van zijn oor en kon niets horen. Nu hoeft dat onder water niet ,maar hij wilde natuurlijk geen risico lopen. Gelukkig geen pijn of koorts. In een nacht was het nog even spannend. De wind nam ontzettend in kracht toe. de windmeter gaf zelfs zo'n 33 knopen( windkracht 7). In een pikdonkere ankerbaai met een rif vlakbij zijn dat toch altijd spannende nachtjes. De buurboot, Drivers Wanted, schijnt zo af en toe met een schijnwerper op onze boot om zijn positie te bepalen. Gelukkig houdt ons anker goed. De volgende dag is het petweer, de hele morgen regen en nog steeds veel wind. Als het s middags opklaart zijn we alledrie blij dat we van boord kunnen. Zo zie je maar in de Carieb schijnt ook niet altijd de zon! Op een van de eilandjes zien we weer veel heremietkreeftjes, Chris vind het maar mooi. Zo'n beestje met een schelpje op de rug.... hier invoegen foto: 041204crasqui8.jpg Maar we gaan verder. Een dagtochtje varen naar Ave de Barlovento, een mooie zeiltocht, samen opvarend met de Drivers Wanted. We komen aan op dit eilandengroepje en sturen de Bouskoura weer tussen de riffen door naar binnen. Als we eenmaal liggen hebben we tijd om om ons heen te kijken. Het is hier een vogelparadijs. Fregatvogels, booby's(gentachtigen) en andere vogels, maar geen pelikanen, kwetteren om het hardst. Als ik s nachts even uit bed ben en naar buiten kijk vliegen er nog steeds heel wat rond. De volgende morgen gaan we birdwatching doen (wie had dat ooit gedacht) met de bijboot. Erg mooi en fascinerend, zo, n grote hoeveelheid vogels, absoluut niet schuw en dus van heel dicht bij te bekijken.



Na dit toertje lichten we ons anker weer en vertrekken voor een kort tochtje naar Ave de Sotavento. Bijna direct nadat de vislijn in het water ligt hebben we beet, een niet al te grote vis, maar hij doet zich heerlijk smaken s avonds bij het eten.
de dag erna vertrekken we vroeg, rond 6.45 en zetten koers naar Bonaire. Rond twee uuur komen we daar aan, leggen de Bouskoura aan twee mooringboeitjes en verbazen we ons over het superheldere water. We gaan naar de kant, komen in een supermarkt terecht waar we meergranenbrood, de Ruiter hagelslag, appeltaartmix en vele andere hollandse dingen kunnen kopen. een vreemde gewaarwoording midden in de Carieb, om Nederlands te kunnen praten als je wat nodig hebt( we beginnen vaak al in het engels) , de Nederlandse vlag te zien wapperen en we gewoon bij het korps politie van de Nederlandse Antillen de immigratieformaliteiten afhandelen. het is allemaal erg relaxed, zoals ze hier zeggen, Bon Bini.

We lopen gelijk naar de kliniek en vragen om een consult voor Arjen zijn oor. We kunnen die middag terecht en gaan aan het eind van de middag met een schoon oor naar buiten. Er kwam een hele lading troep uit. ons zelf dokteren had weinig succes, een supergrote spuit kwam er aan te pas. maar nu hebben wij er ook zo een.....dus weer een middel erbij om dichte oren te voorkomen. Kralendijk is een leuk stadje en we voelen ons er wel thuis. We regelen veel dingen, kopen batterijen voor duikcomputers en wat reserve materiaal voor de Bouskoura. De was staat ook weer op het programma en we lopen een heel eind met een zeilzak met voornamelijk beddengoed naar de wasserette. maar wat voelt dat s avonds weer heerlijk aan zeg, schone lakens, na zo'n week of zes. Op een ochtend is het windstil en het water zo helder dat we tot op de bodem kunnen kijken en de visjes gewoon zien zwemmen. daarvoor hoef je niet te snorkelen. Arjen en Chris zien ook nog en schildpad zwemmen.

      


We besluiten ook nog wat van het eiland te willen zien en huren en auto. Het is een relatief klein eiland, net zo groot als Texel en we rijden er dan ook met gemak in een middag overheen. Grote atrractie zijn de flamingos's die we helaas op afstand zien en de zoutbergen. Op de weg naar de boot komen we een Nederlands gezin tegen met twee meisjes. Ze nodigen ons uit in hun tijdelijke bungalowtje en we drinken er wat. We spreken af dat ze de volgende dag op de Bouskoura komen. Leuk voor Chris en wij gaan met elkaar in toerbeurt duiken. Het wordt een geslaagde dag en het duiken is erg mooi, het koraal mooi gekleurd en veel dierenleven en vissen.. Een papagaaivis komt even kijken of de kleur van mijn ogen echt wel blauw is. Gaaf zo'n mooie vis dichtbij...

De volgende morgen maken we ons klaar voor vertrek naar Colombia, Cartagena. Samen met onze zeilvrienden willen we daar de kerstdagen doorbrengen. We varen op met Mitch en Sabine van Gonzo. Twee dagen lang zien we elkaar, daarna verliezen we marifooncontact met elkaar. De zeiltocht is. zeker in het begin erg rustig. De eerst dag motoren we een heel stuk, dan gaat het gelukkig s avonds waaien en gaan we als een trein. Helaas valt bij het eerste morgenlicht de wind weer weg. Dobberen dan maar. We varen bijna voor de wind en later pal voor de wind. Reden om ons "passaattuig"weer te hijsen.



Gelukkig is de wind weer aangetrokken en moeten we zelfs zeil minderen om niet in de nacht in Cartagena aan te komen. Gelukkig krijgen we via de kortegolfradio een emailberichtje door van vrienden die er al zijn met een waypoint van de ingang van de korte route. Dat scheelt een paar uur.

De laatste uurtjes van de zeiltocht krijgen we het Noordzeegevoel een beetje terug. Hoge steile golven waarvan er een in de kuip beland en Marry doet doorweken. slechts twee seconden daarvoor was het luik dichtgeschoven, gelukkig maar, nu was er bijna geen zout water binnengekomen. maar de uren daarna varen we voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland , 1,5 jaar geleden, met een volledig afgesloten luik. ook is het zeiljack weer eens uit de kast gekomen! Gelukkig wordt de zee iets minder ruw en hebben we dit lastige stuk weer gehad. In de ochtenduren zien we Cartagena dan liggen. We sturen op het waypoint af en vinden inderdaad de boeien. We volgen de andere boeien en een half uur later ligt de Bouskoura na bijna 4 etmalen weer "stil" achter het anker. We ruimen de boot op, blazen de bijboot op en gaat s middags naar de Club Nautico. Intussen zijn we al door vele vrienden vanuit hun bijboot welkom geheten en ingevoerd in de gebruikelijke dingen die je in een nieuwe plaats weer wilt weten.



In de dagen erop gaan we dan ook naar de stad. We verkennen de kleine straatjes, kopen waterijsjes met kleurstoffen...we krijgen het bijna niet van onze mond afgepoetst, worden "belaagd door t-shirt verkopers en juweliers. Colombia is namelijk DE plaats om smaragd en goud te kopen. Alles is zeer indrukwekkend, en alhoewel oorbellen misschien toch maar 60 us $ kosten besluiten we ze lekker in de vitrinekasten te laten liggen. Sinds ons vertrek hebben we geen sieraden meer gedragen. Onderweg eten we in de stad een maaltijd voor omgerekend €0,80 (je leest het goed , 80 eurocent) per persoon.! Zo,n maaltijd heet een comida corriente en wordt in gewone huizen geserveerd, meestal rijst of aardappelen met vlees en een beetje groenten en soep. We krijgen deze keer lever, maar vinden het op zich niet slecht smaken. Voor zo weinig geld koken we niet meer aan boord met die hitte. hier invoegen foto: 041223cartagena17san pedro plein Cartagena is een hele historische stad, een vesting, waar zowel Spanjaarden, Engelsen en de Nederlanders hun stempel op hebben gedrukt. Helaas hebben we van Colombia geen reisgids en een toeristen informatie ontbreekt hier ook. Maar het is een levendige stad en van criminaliteit of drugsbendes die elkaar in de straten achterna zitten merken wij helemaal niets. We lopen er tenslotte ook niet s avonds rond.



De dagen erna wordt het grote feest van het jaar gevierd. kerst. Bij de Club Nautico wordt een carolsingavond gehouden. We gaan er uiteraard naar toe en zingen veel Engelstalige kerstliederen mee. Gelukkig is er tekst voorhanden. De vele kinderen uit de Marina en wat ouderen zorgen voor een waar muziekkoortje. Zo krijgen we in de 30 graden toch nog een kerstidee en gevoel. Bij terugkomst op de Boukoura worden er nog lekkere broodjes en vooral schuimkerstkransjes (op Bonaire gekocht) gesnoept. Op eerste kerstdag wordt er op de Club een Pot Luck georganiseerd.Iedereen maakt wat. Het is en groot succes. Eten in overvloed. Er is zelfs een heel varken gebarbequed, de vrijwilligers zijn daar een hele nacht mee bezig geweest. Na een supergezellige middag met onze instantfamilie gaan we als het donker wordt terug naar de Bouskoura, terugkijkend op een heel ander kerstfeest als vorig jaar, toen we op de Atlantische oceaan zaten. Marry besluit voortaan altijd aan land te zijn met kerst, dit was veel beter als vorig jaar. Volgend jaar kerst in Nieuw Zeeland?......we zien wel.