Update 55: Cook islands en verder naar Tonga

locatie: Niuatoputapu, Tonga ( 174west, 16 graden zuid)
datum: 28 augustus 2005

We verlaten Bora Bora in Frans Polynesie met een redelijk weersframe. We zullen eerst een beetje noordelijk zeilen om wind op te pakken en daarna naar het westen afbuigen. Maar voordat we wegvaren krijgen we van bevriende cruisers die met de dinghy bij de Bouskoura langszij komen een brief die op ons lag te wachten in Papeete. Leuk om post te krijgen van het thuisfront. Het is weer fijn om even een bekend handschrift te zien en foto's te zien van je familie. De eerste uren moeten we op de motor varen, maar rond 7 uur s avonds voelen we een briesje en kan de motor uit. Dat is altijd zo heerlijk. Weg met het geluid en rustig luisteren naar de golven, de wind. Zeker met lichte condities gaat dat op en is het allemaal vrij relaxed. Soms een beetje te relaxed. De eerste dag lijken de mijlen maar niet weg te tikken. Gelukkig gaat het na een dag of twee beter en hebben we niet meer het gevoel van: duurt het nog lang..... De booster staat er ruim 2,5 dag op en ja helaas midden in de nacht moet dit zeil dan toch naar beneden. De eerste keer voor ons dat dit zeil s nachts gestreken moet worden. Maar het gaat allemaal goed en er komen geen scheuren in! Na 6 dagen varen en zo'n 650 mijl verder hebben we dan eindelijk Suwarrow atol in zicht. We varen door de pas, langs de ondiepe riffen en laten ons anker vallen in zo'n 18 meter diepte. Vrienden van ons komen langs varen met hun dinghy. Hij gaat toch duiken dus controleert even ons anker. Dat is fijn want het is hier niet aanlokkelijk om het water in te gaan. Doordat de bezoekende boten regelmatig organisch materiaal in het water gooien, zoals bijvoorbeeld visresten,broodkruimels etc schijnt dit haaien aan te trekken. En helaas zijn het hier niet alleen de ongevaarlijke black tip reef sharks maar ook de grijze haai die wel eens agressiever kan zijn. Voor ons betekend dat niet zwemmen bij de boot. We worden opgeroepen op de marifoon door John, die hier samen met zijn vrouw Veronica, voor 6 maanden beheerders zijn. We gaan later op de ochtend naar ze toe. We moeten inklaren, maar dit is de leukste manier die we tot nu toe zijn tegengekomen. We zitten aan de tafel in hun huis tevens de Suwarrow jachtclub en krijgen kokosmelk te drinken en Veronica heeft heerlijke kokospannenkoekjes gebakken. Het zijn zulke leuke mensen en het klikt erg goed. Veronica en John komen van Rarotonga,en hebben vier kinderen die ze daar voor een half jaar hebben moeten achterlaten. Wij vinden het nog al wat, je kinderen achterlaten. Veronica mist ze dan ook erg. Ze hebben deze baan geaccepteerd en twee dagen later waren ze al weg! In twee dagen alles regelen, boodschappen doen etc....want er is hier niets. Maar de cruisers helpen ze een handje. Vooral benzine is hard nodig, maar ook een tube tandpasta, een blik vlees is voor hun weer een goede aanvulling op alle vis en corned beef. Want vis zit hier!



Verder geeft het eiland natuurlijk kokosnoten, broodvruchten en lobsters en coconutcrabs. Die laatste is een bedreigde diersoort en het is toegestaan om alleen de mannetjes eten omdat die in hun machtsdrang met andere mannelijk krabben gaan vechten, en ook vaak de vrouwtjes doden. Door ze te vangen en te eten wordt het evenwicht een beetje hersteld. En de krab smaakt goed. We eten ze zowel van een vuurtje als gekookt en allebei is dit goed. Gekookt zijn ze iets smeuiger en vind ik het persoonlijk lekkerder. De coconutcrab vinden wij ook een mooi dier om te zien. Met zijn blauw/oranje achtige gloed op poten en schild is het echt een speciaal dier in onze schepping.



Veronica leert ons ook hoe je bijna alles van de kokosnoot kunt gebruiken.

Als de noot jong is heb je de melk en de zachte kokos die je kunt eten. Als de noot al een tijdje op de grond ligt, er zelfs al een spruitje aan zit, is de kokosmelk van substantie veranderd en is het een soort brij die ze dan weer gebruikt om er pannekoekjes mee te maken. Ook leert ze ons dat we de broodvrucht niet moeten koken maar frituren en dat is heerlijk. Het smaakt als patat en Chris maar ook wij eten bijna de hele week gefrituurde broodvrucht, met vers gevangen vis, nog wat overgebleven groenten en anders een aanvulling uit blik hebben we maar weer een prima leventje. We bezoeken met andere yachties een eilandje waar heel veel vogels zijn, lunchen daar gezamenlijk. Een andere dag organiseren we een barbeque op het strand. Omdat we dan wel iets op de bbq willen hebben gaan Arjen, John en Veronica s morgens eerst vissen. Ze komen terug met veel vis. Helaas verliest Arjen een dorade, in het Polynesisch heet dat een mahi mahi, maar vangt een tonijn dus er is genoeg. Behalve de vis neemt iedereen iets mee zodat het een gezellig en voedzaam samenzijn wordt.



Er zijn hier in Suwarrow vier boten en het is altijd zo gezellig als je met weinig boten bent. Je hebt veel eerder kontakt met elkaar en leert elkaar goed kennen. Helaas vertrekt er altijd wel weer iemand en zeggen we weer: tot ziens. We zien elkaar nog wel in....maar zeker weten doe je het nooit. We verkassen binnen het atol omdat de wind vrij sterk wordt en we op lagerwal liggen. Varen met de dinghy wordt dan een natte bedoening vanwege de golven en ook op de Bouskoura en de andere boten is de deining goed voelbaar. In zo'n situatie kan het zelfs gevaarlijk zijn om te blijven liggen dus vertrekken we met de overgebleven boten naar een ankerplaats genaamd: Seven islands. Het weer is onstuimig, veel wind en regen maar als we op de andere ankerplek komen is het droog. We willen het anker checken, maar liever niet zwemmen vanwege de haaien. Arjen zegt tegen mij: Check jij het anker even..jij bent niet bang voor haaien! We besluiten het als volgt te doen. We varen met de dinghy naar de ankerketting toe en Marry steekt dan haar hoofd met duikbril en snorkel onder water om te zien of we goed liggen. Zo gezegd zo gedaan. Maar er staan toch nog wat golfjes en dan is het vrij lastig om te zien. Toch het water maar in. Geen grijze haai gezien. Wel..er zijn hier grote koraalhoofden, grote blokken koraal waar de ankerketting in ons geval net bovenlangs zwaait. Ons anker ligt goed. Vrienden met een andere Amel komen ook en hun anker komt vast te zitten. Marry ligt toch al in het water en geef ze aanwijzingen hoe ze moeten varen om het anker los te krijgen. Omdat het nog steeds regenachtig weer is besluiten we dvd's uit te wisselen. Nou ja het komt erop neer dat wij ze van hun lenen. We kijken naar de eerste twee delen van Harry Potter (natuurlijk niet op een avond!) en Chris leent heel veel kinder dvd's van ze. We nemen er een aantal van hun over. Hun kinderen selecteren de films die ze niet meer zien willen en Chris is blij met 101 Dalmatiers, Stuart Little. Dumbo etc etc. hier invoegen foto: bouskoura in Suwarrow Veronica en John komen op zondagmorgen naar ons toe en blijven in een tent overnachten op het eiland. We barbequeen weer gezamenlijk. Wat een leventje toch. Maar ook op die dag blijft het niet droog.Voor de kids maakt die regen niet uit. Die spelen in het water, waar het warmer is dan in de regen. Geweldig. Chris is helemaal in de ban van krabben en zijn nieuwe spelletje is krabbetje spelen. Als we zelf nog even naar een van de eilandjes varen om na een dag binnen hangen even een balletje te trappen, varen we met de dinghy tegen een scherp koraalhoofd aan. Oei, gaat dat goed. Nee dus..deze keer is een van de bodemdelen lek. De volgende dag varen we terug naar de eerdere ankerplek. John en Veronica halen ons in de stromende regen op en we slepen de dinghy naar de kant. We willen de dinghy plakken op een droge plek omdat deze 24 uur moet drogen. Uiteindelijk leggen we de dinghy in het huis van John en Veronica neer. We krijgen weer liftjes naar en van de Bouskoura als dat nodig is. Inmiddels zijn er veel nieuwe boten binnengekomen waaronder ook een groot aantal bekenden. Ons gastenboek rouleert hier aardig. Leuk om deze herinnering te hebben. John en Veronica organiseren ook nog een tochtje naar Gull island waar kleine fregatvogels zijn. We kunnen heel dicht bij de vogels komen en zelfs eentje vasthouden. Ze pakken steeds dezelfde vogel op zodat niet de hele kolonie gestoord wordt. Het is erg mooi om die kleine vogeltjes te zien die later zo majesteus door de lucht kunnen zweven. Wonderlijk dat ze hier, zover van alles vandaan een plekje hebben gevonden om te broeden en te voeden. We genieten er erg van. Maar na 10 dagen Suwarrow wordt het tijd om afscheid te nemen. Het is een plek om moeilijk van weg te komen en een beetje weemoedig nemen we afscheid van John en Veronica en dit geweldige plekje.

     




    


We gaan weg met een goede windverwachting en de eerste dag gaat het dan ook heerlijk. Mooi windje en we gaan lekker snel. Maar daarna lijken we ons abonnement op lichtweer weer te hebben. De wind zakt in en we hebben nog min of meer geluk dat we aan de wind kunnen zeilen.De zee is rustig, een relaxed tochtje. Net als we besluiten een tussenstop in te lassen op een atol pikt de wind op en varen we er voorbij. Een uurtje later zakt de wind weer in maar gelukkig was dat tijdelijk. De laatste dagen mogen we natuurlijk weer vaart minderen omdat dan juist de wind weer toeneemt en we anders te snel aankomen. Maar op een van die rustige dagen hoort Arjen opeens iets naast de boot. Hij gaat naar buiten , ziet een grote walvis en voelt de waterdruppels van zijn uitademing. Regelmatig zien we een spray en komen ze boven water met hun grote rug. Soms zien we de staart maar het is wel een kwestie van geduld hebben en op het goede moment naar de goede plek kijken. Maar gaaf vinden we het wel..maar zijn ze niet iets te dicht bij de boot? Je hoort wel eens van die verhalen van boten die op een walvis varen. Tenslotte slapen die beesten toch ook! Maar alles gaat goed. Wel voelen we een dag later opeens een vibratie onder de boot. Niets te zien aan de oppervlakte....zou er een walvis onder de boot hebben gezeten? We zullen het nooit weten. We komen na zo'n 650 mijl varen in zes dagen aan in Tonga. We roepen de officials op en ze komen met vier man sterk aan boord om ons in te klaren. We komen er dan achter dat het opeens 26 augustus is, in plaats van 25 augustus. En ook opeens vrijdag in plaats van donderdag. Sorry Rene, geen verjaardagslied voor jou dit jaar op de Bouskoura. of....ja toch wel, voordat we wisten dat we een dag op zouden schuiven hadden we al voor je gezongen op de Bouskoura. We zijn blij weer verder te zijn en gaan het koninkrijk Tonga (ten dele) eens mooi verkennen in de komende weken......