Update 58: Nieuw Caledonie en Australie (Brisbane)

Datum: 24 november 2004
Locatie: Brisbane, Australie


We zijn down under, zoals zovelen dat zeggen als mensen naar Australie afreizen. Vanuit Fiji zijn we vertrokken naar Nieuw Caledonie. De franse gastenvlag hebben we pas gehesen nadat we ingeklaard waren. Officieel mag je ook hier niet de buitenliggende eilanden aanlopen voordat je bent ingeklaard in Noumea, de hoofdstad van Nieuw Caledonie. We nemen een gokje, na een aantal nachten op zee, zijn we blij vroeg in de morgen een mooie ankerbaai in te varen en even een beetje te doen alsof we al wel zijn ingeklaard. Marry haalt wat uurtjes slaap in terwijl Arjen er voor zorgt dat de dinghy opgepompt wordt. Het landschap is totaal anders als de overige Pacifische eilanden die we tot nu toe hebben gezien. De aarde is roodachtig en Nieuw Caledonie heeft veel mijnachtergrond. Nikkel, bauxiet en andere mineralen worden zelfs op dit moment nog steeds gewonnen uit de bergen hier. De Fransen hebben destijds de lokale bevolking, de Kanaken, niet zo vriendelijk behandeld, en daardoor was er zeker tot voor kort een soort aversie van de buurlanden Australie Fiji en Nieuw Zeeland tegen Nieuw Caledonie. Maar nu zijnde aussies ook partij in een groot mijnproject en ja..als er geld te verdienen valt worden alle vooroordelen gewoon vergeten. In elk geval zien wij in de periode dat we er zijn veel lege mijnen en overblijfselen van de mijnexploitatie. Hier invoegen foto: bouskoura in baie eiri Na een dag varen we samen met de Australische boot Blown Away Too naar Noumea. We roepen de Marina waar we moeten inklaren en vinden een plekje in de marina aan het “visitorspontoon”. Het inklaren gaat erg soepel en al hoewel we nog even aan boord moeten blijven om toestemming van de douane af te wachten, lopen we toch al rond op de steigers en kletsen we her en der wat. Wat een beetje tegenvalt is dat we wel al onze verse producten moeten inleveren. Nog gauw werken we twee appeltjes naar binnen want we weten dat er hier wel veel geld voor betaald moet worden. Dan gaan we de stad in. We zoeken naar een bakker, lekker broodje kopen. Een internetcafe en een geldautomaat. We kunnen een nachtje gratis in de marina blijven liggen en zetten onze fietsjes in elkaar. De volgende dag trekken we eropuit met de fietsjes. Handig hoor om zo wat te kunnen zien van de stad. We zoeken naar scheepsonderdelen, ze zijn hier wel te koop maar niet precies wat we willen en vrij duur. We besluiten ook nog wat cultureels te willen doen en gaan bij de vvv langs voor de stadswandeling uit het informatieboekje. Nou daar weten ze bij de vvv niets van, We worden doorverwezen naar het stadsmuseum waar Arjen probeert duidelijk te maken wat we willen. Uiteindelijk krijgen we een boekje mee met een route en wandelen we een beetje door de stad. Helaas zijn veel van de historische bezienswaardigheden niet (meer) toegankelijk en we zijn dan ook snel weer uitgekeken. Er wordt in de stad wel elke donderdag een soort braderie georganiseerd en we besluiten daar naar toe te gaan. Spannend voor Chris die het wel leuk vind om s avonds nog uit te gaan. Hij kijkt zijn ogen uit bij kinderen die op een circusschool zitten en mooie acrobatische toeren uithalen. Maar ook de brandweer en politie zijn present en erg interessant. Verder is er wat lokaal handwerk zoals manden vlechten van bladeren.De verwachte muziek laat erg lang op zich wachten zodat we besluiten terug te gaan naar de Bouskoura. Na een paar dagen houden we de stad voor gezien, we moeten hier nog een keer terugkomen om uit te klaren dus besluiten we iets van dit grote land te gaan bekijken. We vertrekken naar een baai aan de zuidkust, maar vinden dat er weinig te doen is. Aan het eind van de middag komt een helikopter laag overvliegen. Is dit toch een controle op al dan niet ingeklaarde jachten? De dag erna vertrekken we vroeg naar een andere baai, waar we eigenlijk toch vrij dicht bij de kant moeten ankeren. We draaien wel even een rondje om de ankerplek te verkennen en wagen het erop. Achteraf prima plekje. We weten dat het maar voor een nachtje is omdat de wind naar het westen zal gaan draaien en dan liggen we op lagerwal. Maar de volgende morgen gaan we eerst nog met de dinghy een stukje de rivier op naar een watervalletje. Grappig. We klauteren en klimmen wat en komen vies van de rode grond weer terug op de Bouskoura. Vooral onze kleine matroos is het allervieste geworden.



We gaan ankerop en zeilen, we moeten nu zelfs kruisen, naar de westkant van deze grote baai, Baie de Prony. We horen van Franse mensen dat hier een soort zwembad is en een leuk wandelpad en trekken we weer op uit. Nou dat is deze keer geen succes. We vinden het pad maar het zwembad vinden we niet, en dat komt omdat Chris zo ongeveer weigert te lopen. Ja en dan heb je weinig bewegingsruimte….We blijven een paar nachtjes in deze baai, zwemmen nog in een hotwaterspring, die niet zo warm is maar waarin je wel het sulfaat kunt ruiken. We lezen in de pilot (en boek waar alle baaien en ankerplekjes n beschreven staan) en besluiten naar een dorp te varen op Ile Ouen. Het is erg grappig , er schijnen hier weinig mensen te komen. We maken een praatje met wat tieners en lopen een rondje. We komen een school tegen en praten met de meester. De volgende dag wandelen we nog verder rond en behalve een bezoek aan de school kopen we nog een aantal papaya’s. Heerlijk.



Dan vertrekken we naar een baai slechts zo’n 5 mijl verder. De pilot beloofd een wit zandstrand. Helaas . We merken dat papier geduldig is en vinden slechts een smal strookje rode aarde strand, waar we ternauwernood een balletje kunnen trappen. Het wordt een beetje rommelen tussen de mangrovebomen in, en teleurgesteld gaan we weer naar de Bouskoura. De volgende dag dan toch maar weer een ander plekje op zoeken. En ja hoor we vinden een eilandje in de buurt met een zandstrandje en vrij ondiep water. We volgen de aanwijzingen naar de ankerplek en zien een mooringbal liggen. Daar maken we de Bouskoura aan vast maar omdat we vlak voor het koraal liggen leggen we maar een achteranker uit, zodat we geen zorgen hebben als de wind draait. Met een voor en achteranker blijf je namelijk gewoon op de zelfde plek liggen en draai je niet om. We blijven er drie nachten, en Arjen besteedt veel tijd aan het schoonmaken van het onderwaterschip, zelfs het schoonmaken van het hele dek en het poetsen van de boot. De volgende dag is het zaterdag en er worden op het eilandje diverse tenten opgeslagen van mensen die hier hun weekend door gaan brengen. Er zijn ook veel kindjes bij maar Chris wil toch niet zo met ze spelen. Ik denk dat hij toch de taal een beetje vreemd vind. Tegen de avond trappen we nog lekker een balletje op het strand en hebben er alledrie plezier in. We hebben lekkere dagen en gelukkig werkt het weer mee en is het lekker zonnig. Inmiddels houden we natuurlijk het weer nauwgezet in de gaten en lijkt er een mooi weatherwindow te komen voor de oversteek naar Australie. Maar dat zien we natuurlijk pas op vrijdagavond en in het weekend kan je niet uitklaren. We vertrekken op maandag daarom toch maar naar Noumea en zien daar erg veel vrienden terug. Chris wordt zelfs nog uitgenodigd op een Holloween party maar we zijn nog niet gewend dat hij zich moet verkleden en kunnen geen elfje of draakje van hem maken. Maar dat geeft niets. Belangrijker is dat we weer veel vrienden zien en dat we een gezellige tijd hebben. Uiteindelijk blijven we langer dan gepland omdat het mooie weatherwindow dat we eerder hadden gezien toch in deze regio te veel wind met zich meebrengt. We vermaken ons prima, Chris speelt met zijn vriendjes en wij kletsen lekker bij met deze en gene. We brengen zelfs nog een gezamenlijk bezoek aan het maritieme museum. In Nieuw Caledonie kan je gerust een halfjaar rondvaren, het is een groot land met veel ankerbaaitjes en we hebben het gevoel dat we ook hier weer te weinig hebben gezien. Van de laatste central pacific francs wordt brood gekocht en samen me de boot Incognita vertrekken we richting Australie, doel Brisbane. Het is heerlijk weer, de lucht is helder, een mooi windje en we lopen dan ook erg goed. Maar op de weersvoorspelling zien we wel dat precies op de dag dat we aan zullen gaan komen de wind gaat draaien omdat er een lagedrukgebiedje zit. Nou ja we zien wel. We gebruiken deze tocht de motor relatief veel omdat we voor het weekend in Australie willen zijn. We rekenen steeds of we met de huidige snelheid op tijd zullen zijn en het gaat we wederom op lijken dat we te snel zijn. Het lijkt erop dat we op vrijdagmorgen vroeg bij het aanloopwaypoint zijn, waarna er nog 30 mijl verder gezeild moet worden aar de inklaringshaven in Manly, iets ten zuiden van Brisbane. In de loop van de laatste nacht draai de wind echter helemaal naar het Noordwesten en kunnen we niet meer de juiste koers varen. We besluiten dan maar een overstag te doen. We hebben ons helaas verrekend met de sterkte van de stroming voor deze kust en in plaats van een keurige slag te maken worden we door de stroom zover naar het zuidoosten gezet dat we feitelijk terug varen. Dan de motor er maar bij. Wanneer we later nog een keer overstag willen gaat er iets niet goed. We hebben op lange stukken altijd de fok hijsklaar hangen op een binnenvoorstag en dat betekent dat bij overstagmanouvres de genua ingerold moet worden. Maar doordat er zo geconcentreerd gestuurd moet worden vergeten we de genua volledig in te rollen bij de overstagmanouvre. Op het moment dat we dat in de gaten hebben lukt het niet meer om de genua in en uit te rollen. We merken dat de zekering is omgeslagen en vrezen voor hetzelfde euvel als we in de Marquisas eilanden hadden. Arjen gaan in zeiljack en met harnas en lifeline aan naar voren. Geen pretje, op een stampend schip en zonder licht van de maan, met de wind gierend door het want. Hij krijgt het niet voor elkaar om de genau in te rollen en er zit maar een ding op, de schoot doorsnijden. Gelukkig zien we daarna de oorzaak van het probleem. De hijslijn van de fok is in de genua gedraaid en daardoor is het indraaimechanisme vast komen te zitten. Inmiddels zijn we ruim een halfuur verder en de genua heeft al die tijd staan klapperen tegen de verstaging aan. Het achterlijk (de achterkant van het zeil) is doordoor enigszins doorgesleten. Nu het zeil was toch aan vervanging toe maar dit hadden we dan ook niet gepland. De motor helpt ons in deze nacht en vroege ochtend door het slechte weer heen. Het zal duidelijk zijn dat dit geen goede nacht is voor de nachtrust, beide hebben we misschien maar een paar uurtjes slaap gehad….We besluiten gezien de tijd maar niet meer te kruisen en direct op het aanloopwaypoint af te varen. Gelukkig wordt het in de loop van de ochtend beter weer en is de wind even compleet weg. De lucht klaart op en we kunnen Australie zien. Wouw, we zijn down under…… We varen langs Moreton island , een eiland met zandduinen en genieten van het uitzicht.

De luiken gaan open, heerlijk en de zon schijnt lekker de boot in. Arjen maakt het dek schoon en de ramen van de buiskap waar we bijna niets meer door konden zien. Na een paar uur echter komt er opeens een windvlaag aan, nu weer bijna recht van voren. Omdat het water hier ondiep is wordt het een knobbelig zeetje. De luiken gaan weer dicht. Vaak doen we alleen de luiken dicht zonder ze vast te draaien. Als er een beetje water overkomt is dat meestal wel voldoende. Helaas deze keer niet. De boot maakt een klap op het water, het voorlijk schiet iets omhoog en ik zie liters water naar binnen stromen. Zout water….joepie. Precies op de kussens, knuffels en slaapzakken die we net even in de voorpunt hadden gelegd, zodat de kajuit in elk geval even opgeruimd was. Gelukkig is dit de eerste keer dat we dit geintje hebben en het maakt ons er weer van bewust dat weer toch altijd rekening mee moeten houden dat de zee onvoorspelbaar kan zijn. We zeilen die middag heerlijk en varen rond vier uur de marina binnen. We varen naar het quarantine dock en zijn erg benieuwd naar de gang van zaken hier. Op het dock staat Jamie ons al op te wachten. Hij is de quarantine officer. Van veel cruisers hebben we emails gehad met hun ervaringen over het inchecken en we zijn op alles voorbereid. Maar het gaat erg soepel. Alle verse producten worden ingenomen en eieren, maar dat hebben we niet meer. Wat ons verbaast is dat we ons ingeblikte vlees mogen houden. Ook moet mayonaise worden ingeleverd als er meer dan 10 % eieren in zitten. Jamie vraagt of we souvenirs hebben en wil ze graag zien. We laten hem ons houtsnijwerk uit de Marquesas zien en gelukkig wordt alles in orde bevonden. In Tonga deden er allerlei geruchten de ronde…je souvernirs worden ingenomen en vernietigd, gelukkig was dat niet zo. Het gaat allemaal erg relaxed en na een halfuurtje is de Bouskoura gezond ingeklaard. Maar nu nog customs (douane). Ook dat gaat erg soepel. We hebben van internet een formulier gedownload en ingevuld en dat scheelt op het moment dat de customs-dames aan boord zijn erg veel tijd. Iedereen is erg aardig en we hebben ons keurig gemeld en vooraf een emailgestuurd zodat we niet zoals vele andere cruisers een reprimande krijgen. Rond 18.00 uur zijn we volledig ingeklaard en welkom in Aussie.We ontmoeten weer bekende vrienden en kletsen lekker bij. De volgende morgen krijgen we een plekje in de marina en verkennen we op de fietsjes Manly. Zoeken naar supermarkt, scheepsartikelen en internet. Dat laatste is hier moeilijk, er is geen internetcafe, maar die dag ontdekken we dat in de marina een wireless internet verbinding is. We mogen de laptop van Eirik en Siri lenen en kunnen iedereen een mailtje sturen dat we veilig zijn aangekomen. De eerste dag in Australie ontdekken we veel door gewoon met veel mensen te praten.We vinden een adres om een auto te kopen, vinden speeltuintjes voor Chris, ontdekken dat als je hier fiets je eigenlijk een helm op moet, en dat onze campinggasflesjes hier niet bijgevuld kunnen worden. Wat dat betreft is Australie wel een land van regeltjes en ze zijn erg strict. We vinden een scheepsartikelen zaak en het geld gat rollen…..Op maandag kopen we een auto, een Holden commodore uit 1992 met werkende airco, op dinsdag een tentje, luchtbedden en een autostoeltje voor Chris en zo gaat het door. Na een paar dagen vertrekken we uit de marina in Manly en vertrekken we naar Brisbane. We varen met getij mee de rivier op en komen aan bij de “piles”, palen die voor de botanische tuin liggen en waar we de boot tussen in kunnen afmeren. Gelukkig komen Scott en Jon ons daar even bij helpen. We liggen vrij krap, met voor een achter ongeveer een metertje over, maar dat is voldoende.

     


     


De stad ligt voor ons open. We ontdekken veel in de stad. Het is een moderne stad , ruim opgezet en met grote gebouwen. Modern en oud wisselen elkaar af, er zijn veel parken en het openbaar vervoer is erg goed. Arjen werkt aan de boot terwijl ik met Chris de stad inga of speeltuintjes opzoek.We ontmoeten vele mensen met kinderen van zijn leeftijd en we gaan een dag naar een Nederlands gezin dat hier net is komen wonen en een andere dag naar een zwembad met een recratieterrein waar we weer even lekker zwemmen. Klauteren kan prima hier in de stad op alle klimtoestellen etc.



We boeken een vlucht naar Nieuw Zeeland, want dat willen we ook nog bezoeken, kopen een nieuwe gasfles en een nieuwe digitale camera. Arjen is druk bezig met het verplaatsen van de kortegolfradio naar de hoofdkajuit, eerst stond deze in de achterkajuit. We trekken nieuwe kabels, leggen nieuwe koperband door de Bouskoura en hopen straks als alles aan is gesloten een betere gronding te hebben. We brengen de antennetuner weg en deze moet opgestuurd worden voor reperatie. Al met al vermaken we ons wel. Binnenkort gaan we weer terug naar Manly waar we de boot op de kant zetten, en dan gaan we reizen in Australie. De boeken worden al grif gelezen en een route gemaakt. We besluiten niet de grote ronde te doen. We kunnen niet alles zien en we zullen met de Bouskoura het Great Barrier reef langs gaan dus dat deel slaan we tijdens onze landreis over. We besluiten de laptop niet mee te nemen op onze tocht door Australie, dus vanaf nu kan het zeker een tijd duren tot de volgende update..maar dat die komt is zeker.