Update 59: Een onverwachte kerst in Nederland

Datum: 31 december 2005
Locatie: Maarssen, Nederland

We zijn een paar weken terug in Nederland. Ongepland. Tijdens onze kampeervakantie in Australie kamperen we veel in Nationale parken. De boot staat dan op de kant in Manly en veel van het werk is gedaan. Heerlijk, zo is het relaxed weggaan. De eerste dag is het even zoeken naar de juiste weg. De boeken en wegenkaarten die we hebben zijn uiteraard niet voor elke plaats even goed uitgelicht. Maar na een kleine omweg belanden we op de juiste route. Voordeel is dat we onderweg dan wel lekkere broodjes hebben gekocht en ons een beeld hebben kunnen vormen van de Gold Coast. De bedoeling is om al een stukje binnenland in te gaan maar we besluiten even rustig te beginnen en naar een camping nabij het Surfers Paradise te gaan. We vinden een camping vlak bij het strand. De dame van de receptie wijst ons een plekje toe en we zetten voor het eerst onze tent op. Natuurlijk weten we dan we dat eigenlijk al eens hadden moeten proberen, maar alles zit erbij en het tentje staat met de gebruiksaanwijzing erbij dan ook vrij snel. Luchtbedjes opgeblazen en onze slaapzakken erin en ons bedje is weer gespreid voor die avond. Surfers Paradise is een goede plek om te leren wavesurfen (golfsurfen). Je ziet dan ook veel mensen met een board richting strand lopen, de wangen en neus dik ingesmeerd met sunblockers. Ja en dan is het slechts een kwestie van wachten op de juiste golf. Later horen we dan het net zoals skieen gemakkelijk lijkt maar dat het niet zo is. Het wavesurfen vraagt een spiercontrole van nagenoeg alle spieren van het lichaam. We beginnen we maar niet aan. Wanneer we gaan zwemmen merken we al gauw dat er hier een sterke branding staat en dat je moet oppassen dat je zwemgoed niet ergens anders beland dan waar het eigenlijk hoort. De plek is erg leuk met veel speeltuintjes en veel kinderen voor Chris en we vermaken ons hier best. De camping is op zich prima maar de highway loopt er vlak langs en dat weerhoudt ons van een goede nachtrust. We zijn natuurlijk ook niets meer gewend na jaren alleen op rustige ankerplekjes gelegen te hebben! Voordeel van deze camping is wel dat eren mooie keuken is waar je gebruik van kunt maken en we kopen dan ook in voor een barbecue. Erg leuk, en lekker en relaxed.



Na een paar dagen besluiten we dan toch weer verder te gaan en hebben het idee opgevat om dan toch het binnenland te gaan verkennen. We volgen de highway een stukje en gaan dan bij Grafton het binnenland is. Al na een paar kilometer zien we dan het dunbevolkt wordt. Geen huizen meer langs de weg maar een enkele melkbus die als brievenbus dienst doet voor de mensen die daar hun woning en wellicht hun boerderij hebben, We rijden zo langzamerhand de bergen in, zien de toppen al. We stoppen bij een tankstation, kopen een ijsje en kijken in een folder van het park waar we naar toe willen. Er staat een beschrijving in van een kampeerplaats bij een waterval en dat spreekt ons wel aan. We zijn inmiddels in de staat New South Wales beland en moeten nu in de nationale parken een bedrag betalen, tenzij je een jaarpas hebt. We rijden naar het National Park kijken nog rond in de informatie hut, verwachten dat we daar kunnen betalen, maar dat kan niet. We besluiten door te rijden naar de kampeerplaats met de waterval en vinden die. We zijn de enigen. We stappen uit de auto en zetten de tent op. Wat opvalt is het grote aantal vliegen hier die vervelend over je gezicht willen kruipen. Als de tent staat maken we een wandelingetje naar de waterval. Erg mooi. We besluiten de volgende dag hier meer te willen wandelen. Helaas pakt dat anders uit.



We keren terug naar de tent en maken eten klaar op ons eenpitsbrandertje. Dat betekent altijd improviseren maar we eten natuurlijk weer smakelijk. Als we de boel opruimen ziet Arjen een kangaroe. Wouw, de eerste in het wild die we zien…… We kijken er alledrie naar en voelen ons er een soort opgewonden van. Als Chris in zijn bedje ligt proberen wij bij de olielamp te lezen en te schrijven maar veel muggen maken dat onmogelijk. Zelfs op het zwakke schijnsel van het olielampje komen ze met horden tegelijk af. Het is onmogelijk om te schrijven bij het licht omdat het papier binnen de kortste keren volzit met die muggetjes. Gelukkig steken ze niet…. Arjen oppert het idee om dan maar in de tent te gaan zitten met de lamp aan en een boekje te lezen of zo. Dat doen we. Maar het lijkt wel of het regent. Alle muggen komen in het donkere bos op dan mooie lichte koepeltentje af en de hele kleintjes komen zelfs door het muskietengaas naar binnen. Nou ja dan maar gedwongen vroeg slapen. De nacht is koud en we slapen allemaal slecht. Al voor 5 uur zijn we wakker, breken de tent op, nadat we het snelle besluit hebben genomen de bergen te vermijden en de kust weer op te zoeken. Onderweg stoppen we nog wel bij enkele uitzichtpunten. We komen langs Coffs Harbour, een moderne plaats met een heuse klompenmakerij. We zijn er niet langsgegaan. Ook vindt je hier een supergrootte banaan als attractie, er wordt in Aussie een beetje lacherig overgedaan..en inderdaad het stelt helemaal niets voor. We komen langs een museum met Aboriginal art en nemen er een kijkje. Grappig en een mooie onderbreking. Een plekje in de buurt op de camping vinden we snel en zowaar kunnen we hier ook de jaarparkpas kopen zodat we redelijk vrij tussen de nationale parken heen en weer kunnen gaan. Het is een leuke camping, we ontmoeten er leuke gezinnen met kinderen en het direct aan het strand. Er is een grote veranda die we als we niet op het strand zijn gebruiken om te spelen te lezen en met andere mensen te praten. Helaas is het water niet drinkbaar dus zijn we blij met onze waterjerrycan. We ontmoeten hier mensen van een Pinkstergemeente en na wat gepraat worden we vrienden en komen we over het geloof te praten. Dit geeft ons een nieuwe impuls in onze geloofsbeleving en we spreken af dat we ze opzoeken als we weer in Brisbane zijn. Op deze camping wonen behalve bijzondere mensen ook bijzondere dieren. Een kangaroo familie graast rustig tussen de tenten en wordt van tijd tot tijd op het strand gesignaleerd. Het is heel grappig om te zien hoe de dieren zich huppend voortbewegen. Hun onderbenen wijzen als het ware naar voren zodat ze een groot oppervlak hebben om zich af te zetten voor de sprong. We vermaken ons hier wederom uitstekend en vinden het strand en de omgeving heerlijk. Marry ziet tegen het avondschemering een dingo, een soort Australische wilde hond. Verboden te voeren..dat wel want ze zijn tenslotte wild. Qua grootte en vorm lijken ze een beetje op een vos. Het dichtstbijzijnde plaatsje het Port Macqaurie en de camping is alleen via een grindweg te bereiken zodat hier niet Jan en alleman komen. Veel mensen zijn verbaasd dat wij deze camping gevonden hebben.

          


Toch vertrekken wij ook weer van daar. We komen weer op een leuke camping, in een nationaal park, vlak bij het strand. Hier ontmoeten we een stel met een meisje van Chris zijn leeftijd. Het worden dikke vrienden. We besteden weer tijd samen en ze zijn erg lief met elkaar. Eva en Chris. Ze klimmen samen in de boom, spelen op het strand en rijden paardje op onze ruggen op het strand. We doen loopwedstrijdjes op het strand en hebben gewoon lol. De zee is hier helaas erg onstuimig en een zwempartijtje is een beetje teveel van het goede als een golf ons omvergooit.

Mede doordat de voorraden opgaan besluiten we verder te trekken. We komen al snel bij een plaats met supermarkt en doen inkopen. We besluiten ook de email te checken en dat si achteraf een goede beslissing. We lezen dat op dezelfde dag dat wij het bericht lezen Arjen zijn vader een driedubbele bypassoperatie moet ondergaan. Gelukkig is het in Australie zo'n 10 uur vroeger en kunnen we s avond met Nederland bellen. Na heen en weer gebel is het duidelijk. We gaan terug. De verzekeringsmaatschappij boekt voor ons een vlucht en de volgende dag zitten we al in het vliegtuig vanuit Sydney. Voor Chris is het natuurlijk erg spannend allemaal. Gelukkig is op deze camping een mooie speeltuin en een doucheruimte met bad waar we Chris de volgend de volgende morgen even inzetten en wij ondertussen in en ompakken…..De tickets liggen klaar en na ons vermaakt te hebben op de luchthaven kunnen we het vliegtuig in. Voor Chris erg spannend en omdat we zo weinig bagage hebben besluiten we alleen met handbagage te reizen. Ideaal. Het vliegtuig is ruim en er is een tv in de stoel voor je plek. Chris valt op de normale tijd in slaap en eigenlijk hebben we een heel relaxte vlucht. Tijdens een tussenstop in Bangkok mogen we uit het vliegtuig maar doen het niet omdat Chris dan heerlijk slaapt. Zo'n 22 uur na vertrek uit Sydney stappen we in Londen op Europese bodem. En na een korte vlucht landen we op Schiphol. We worden opgewacht door ouders, zussen neefjes en nichtjes. Fijn om iedereen weer te zien. We horen het laatste nieuws over de operatie die gelukkig geslaagd is maar ook dat er zich een complicatie heeft voorgedaan. Gelukkig gaat het weer goed en we besluiten gelijk een besluiten een bezoek aan het ziekenhuis te brengen. Chris blijft samen met zijn nichtje Maaike met opa en oma Treep thuis zodat wij gelegenheid hebben om naar het ziekenhuis te gaan. Het is erg goed om elkaar weer te zien, de omstandigheid wat minder maar nu het goed gaat met Arjen's vader is het onverwachte bezoek aan Nederland een vrij relaxte tijd. Arjen zijn vader wordt na een week al uit het ziekenhuis ontslagen. Wij vieren kerst met de familie. Er gezellig en ook onze nichtjes en neefjes vinden het leuk, vooral als ze zelf hun ijsje mogen versieren. We vermaken ons best met elkaar. Chris moet leren opboksen tegen de grotere neven en nicht en heeft daarbij ook veel plezier, vooral met zijn grote neef Jelle. Maar ook met Thijmen en Maaike vermaakt hij zich prima.

     


En dan de dag na kerst..sneeuw. Geweldig net genoeg om de slee te rijden..allemaal winterpret. Ook gaan we nog naar het spoorwegmuseum in Utrecht waar we een gezellige dag hebben en we allemaal genieten.

     


Maar de tijd in Nederland loopt ten einde. Op de laatste dag van het jaar luiden we dan met de familie het nieuwe jaar in en hopen voor een ieder op een voorspoedig, gezond en gelukkig 2006. Over een paar dagen stappen we op het vliegtuig naar de verre bestemming Australie waar we vandaan kwamen. De overgang naar de warmte zal daar groot zijn, vooral nu er net een hittegolf aan de gang is. Maar ook dat is de kracht van reizen….aanpassen aan land en temperatuur en we zijn blij en dankbaar dat we deze periode in Nederland met de familie door hebben kunnen brengen en dat we met een gerust hart ook Nederland weer kunnen verlaten voor onze verdere reis…….