Update 63: Gewijzigde plannen, een jaartje naar school in Ozzie

Datum: 27 juni 2006
Locatie: Brisbane, Australie

Na terugkomst op de boot in Ozzie installeren we ons voor ons volgende deel van de reis. Aan het eind van dit jaar denken we namelijk in Thailand te zijn. We hebben ingeschreven voor de rally van Darwin naar Kupang in Indonesie en kijken er naar uit om langs het Great Barrier reef te gaan zeilen, naar de beroemde Withsunday islands en alle andere mooie eilanden.



De boot wordt een paar dagen nadat we terug zijn weer te water gelaten en helaas moet er weer een reparatie gedaan worden aan de electrische rolgenua. De bedrading van de motor die losgekoppeld moest worden om de voorstag los te maken is schijnbaar nat geworden en Arjen moet de verbindingen opnieuw bevestigen. We vertrekken na een nachtje marina naar Brisbane waar we een paar dagen denken te zijn. Maar dat pakt anders uit!. Onze buitenboordmotor blijkt maar op een cilinder te lopen en moet gerepareerd worden. Maar we vermaken ons wel. We ontmoeten onze Nederlandse vrienden Dorien en Wijnand weer en hun dochter Zoe, die een grote vriendin voor Chris is. Ze is een jaar jonger maar ze zijn gek op elkaar. We gaan met Mark en Rebecca naar de kerk en kletsen daarna gezellig bij. En omdat we de buitenboordmotor moeten laten repareren gaan we een aantal keer naar de kerk met ze. Zo zijn we ook op Paaszondag met ze mee en discussieren we over het volgen van een bijbelcollege. Nou ja, eigenlijk voelen we er wel wat voor, we hadden al zo´n idee, als we straks van hier wegvaren dan gaan we veel missen. We informeren bij de school naar de mogelijkheden en krijgen een groot aantal opdrachten mee. Zo moeten onze diploma´s getoond worden. Maar o, waar zijn die diploma´s gebleven. Na enkele emails en telefoontjes naar huis blijken ze terecht te zijn. Ze worden door onze familie ingescand en gemaild en daar zijn we erg blij mee. Ook moeten we veel dingen uitzoeken over een ander visa, omdat we op het visitorsvisa dat we hebben niet mogen studeren. Maar alles lijkt goed te komen. We maken vertalingen van onze papieren naar het engels en gaan met alle documenten terug naar de school. Helaas is nog niet alles zoals het moet zijn en vragen ze ons of we de gescande documenten niet door de Nederlandse consul kunnen laten tekenen. En het blijkt dat na beëindiging van de studie het land binnen 28 dagen verlaten moet zijn. Nou dat is nog al wat als je eerst nog helemaal naar Darwin moet zeilen. Maar ook hier worden weer oplossingen gevonden en we kunnen alle papieren getekend en wel tonen en kunnen doorgaan met de acceptatieprocedure bij de school. We besluiten niet te blijven in Brisbane tot de school begint in Juli maar nog lekker een paar weken te gaan zeilen. Eind april vieren we nog een verjaardagsfeestje van Marry. Lekker in de botanische tuin waar we met de Bouskoura langs liggen. Veel cruisersvrienden maar ook Brisbane vrienden komen langs. Erg gezellig en een geslaagde verjaardag. Begin mei vertrekken we dan eindelijk en ankeren voor Moreton Island. Een mooie plek maar de ankerplaats, genaamd Tangalooma, is erg rollerig. Er is geprobeerd door er wrakken neer te gooien de deining te verminderen, maar daarin is men niet echt geslaagd en het maakt de ankerplek eigenlijk een beetje krap. We genieten wel weer van heerlijk op het strand kunnen spelen dat was echt een tijd geleden. We ontdekken dat Chris voetballen erg leuk vindt en erg goed met de bal aan de voet kan lopen.



Na twee nachtjes gaan we verder, naar Mooloolaba, een plaats op zo´n 40 mijl afstand. We hebben een heerlijke zeiltocht en komen al halverwege de middag aan in Mooloolaba. We overleggen met de coastguard over een plek in de Marina of aan de piles. Eigenlijk willen we wel ankeren maar men zegt dat het `water niet vrij is`. Proberen het toch maar vinden het erg ondiep. Dan maar voor twee nachtjes naar de marina. We meren af en ruimen op. Arjen informeert gelijk op de steiger bij andere bootjesmensen of er ergens een bootwinkel is want onze rolgenua doet het nu helemaal niet mee. Gelukkig nog wel met de hand bedienbaar , maar dat is een twee persoonsklus. En dat moet eerst gerepareerd worden willen we verder zeilen. Arjen werkt er ruim twee dagen aan om de motor er af te krijgen en uit elkaar te halen. Dat lukt helaas niet en tot overmaat van ramp valt ook zijn bril nog in het water. Door de harde stroming hier is die niet meer terug te vinden. Arjen gaat nog wel met zwemvliezen en snorkel het water in maar het is een en al blubber. Jammer. We hebben inmiddels geconstateerd dat de elektromotor gerepareerd of -vervangen moet gaan worden.Omdat de marina ons te veel geld kost en het toch mogelijk blijkt te zijn om te ankeren zoeken we eerst met de dinghy een ankerplek en gaan er daarna, als het hoogwater is, met de Bouskoura naar toe. We liggen op een prima plek en rond ons staan allemaal super de luxe huizen. Erg fraai, maar schijnbaar wil iedereen hier wonen want ook hier weer staat alles vrij dicht op elkaar. Nou ja zolang je goede buren blijft is dat natuurlijk prima. We plannen dus maar een aantal dagen hier te blijven om de reparatie uit te (laten) voeren. We ontdekken een goed winkelcentrum en het strand dat erg fraai is.

En we hebben weer eens een hele speciale ontmoeting. We ontbijten op een morgen in de kuip (buiten dus), ondanks dat het een beetje fris is. Het is hier nu namelijk winter. We zijn bijna klaar met het ontbijt als er een mevrouw aan komt roeien met haar hond, die zit voorop de kano. Ze roept Goedemorgen en wij beginnen direct in het Nederlands terug te praten. Dan blijkt dat ze Nederlandse ouders heeft. We schakelen toch weer over op het engels en ze nodigt ons binnen twee minuten uit om bij haar thuis te komen dineren. Ze heeft een etentje die avond. Nou ja daar zijn we wel voor in. Deze ontmoeting is het begin van het ontmoeten van vele mensen en we maken vrienden in Mooloolaba. We komen er dan ook niet meer weg. We worden uitgenodigd om mee te gaan naar een huis voor een weekend, hebben er een goede tijd en omdat deze mensen ook Christenen zijn, hebben we altijd een gespreksonderwerp.

Alleen als we terugkomen na twee nachtjes van de boot, vinden we Bouskoura niet meer op dezelfde plek terug. Oif…. dat is schrikken. We gaan aan boord en zien dat er geen schade is en dat ons hekanker gebruikt is om de boot te ankeren. De zelfde avond ankeren we opnieuw en Arjen vraagt bij diverse mensen na wat er is gebeurt. Het blijkt erg hard gewaaid te hebben en schijnbaar was door de stroom het anker niet meer diep genoeg ingegraven. De boot ging gelukkig keurig langs de ander geankerde boten en bleef vastzitten met de kiel op en zandplaat. Het was (gelukkig) laag water. Een tweetal mensen van andere boten hebben toen ons hekanker gebruikt om de boot daar te zekeren. En wat zijn we er dankbaar voor dat ze dat hebben gedaan. Als dank kopen we een paar lekkere flessen wijn voor ze en hopen dat ze dat waarderen. Dat doen ze alhoewel ze de wijn eerst niet eens willen aanpakken met het argument `je zou het ook voor mij hebben gedaan`. Maar voor ons is het een goede les en de volgende dag zorgen we gelijk voor een extra anker, als extra zekerheid.



We leren zoveel in de tijd in Mooloolaba, mede doordat we met mensen naar verschillende kerken gaan en discussieren over het wel en wee van het aardse en Hemelse Koninkrijk. Grappig, een jaar geleden spraken we nog over welk eiland is het volgende en hoe vond je de mensen daar en daar en nu voelen we ons helemaal enthousiast door te praten over God. Een mens kan veranderen. We hebben veel mensen te eten op de boot, als gevolg daarvan worden we weer uitgenodigd op bijvoorbeeld een housewarmingparty en we kunnen regelmatig even douchen en wassen in het huis van de Ariane en Duncan, de mensen die ons voor het etentje uitnodigden.

Na zo´n vijf weken Mooloolaba, waarin we veel op het strand zijn gewest met Chris en veel vriendschappen hebben opgebouwd moeten we toch, met een weemoedig hart iedereen weer verlaten omdat we in Brisbane nog bepaalde dingen moeten regelen, zoals het studentenvisum en daarvoor moeten medische keuringen plaats vinden. We vinden een mooi weatherwindow om terug te zeilen en vertrekken om 6 uur s morgens. Het word iets later omdat onze voorburen over onze ankerketting heen liggen maar we zijn dan uiteindelijk toch weer even aan het zeilen. Het is helaas niet het tochtje dat we hadden bedacht. De wind is niet zoals voorspeld en het is guur en regenachtig (niets meer gewend…) . Toch wel weer even genieten nu het nog kan, want binnenkort ligt de Bouskoura weer tussen twee palen in de Brisbane river. En dat is waar we nu zijn. Volgende maand begint de school. We gaan een opleiding volgen met de naam: Graduate diploma of Ministry. Het is een een jarige cursus en bestudeert oa de vakken Oude Testament. Nieuwe Testament, Theologie, Opstandings historie , spirituele formatie, de Heilige Geest in het werk van God. We voelen dat we zeer bevoorrecht zijn hier nu de gelegenheid te hebben om te kunnen studeren. We voelen dat we er , als we terug zijn in Nederland niet meer aan toe zullen komen en we zijn er klaar voor. Chris gaat naar een soort kleuterschoolachtige opvang toe en we hopen dat ook hij zich kan vinden in ons besluit om het zeilersleven even te verruilen voor een landleven. Een ding is zeker, Hij kan aan het eind van het volgend jaar een aardig mondje engels praten.

     


Wanneer we terugvaren , de rivier op naar Brisbane, hebben we echt het gevoel weer even naar een soort thuisplek te gaan. We hebben wel eerder van dit soort plekken gehad maar we voelen dat het komende jaar een bepalend jaar kan worden voor de rest van ons leven. En waar we over een jaar naar toe zullen zeilen…we plannen voorlopig nog maar even niets……