Een vuurdoop voor de Engelse kust
21-06-2003
Na ons afscheidsfeestje zijn wij rustig aan vertrokken richting IJmuiden. Daar vertrokken we op dinsdagmorgen om koers te zetten naar Engeland.
Ons plan was, omdat de wind zou gaan draaien, om de Maasmond geul te passeren in Noord-Zuid richting, vervolgens het verkeersscheidingsstelsel op zee over te steken ( een soort snelweg voor zeeschepen) en daarna richting Ramsgate of Dover te varen.
Het vertrek vanuit Nederland gaf eigenlijk geen ander gevoel als dat we voor een vakantie vertrokken. Natuurlijk zien wij dit ook als een (lange) vakantie!
Eerst hadden we een redelijk windje, later werd het nagenoeg windstil en hebben we de motor maar gestart.
De eerste nacht op zee was rustig, het wachtlopen ging prima en we konden ons goed aanpassen aan het nieuwe ritme op zee. Dat ritme wordt natuurlijk ook bepaald door de speel- en slaapuren van Chris, maar dat is prima te combineren. Op de dag sliep een van ons terwijl ook ons kleine mannetje sliep. Als Chris wakker is zijn ook wij beide wakker. Tenslotte heb je en een kind en een boot om je over te ontfermen.
De tweede dag verliep eigenlijk ook rustig en we hadden de illusie om aan het einde van de dag of het begin van de avond een Engelse haven te kunnen aanlopen. Echter, dat pakte iets anders uit….
Zo rond een uur of vijf in de middag begon de wind aan te trekken. Marry kwam haar bed uit, waar ze op dat moment in lag omdat ze voelde dat de boot anders bewoog. De wind nam snel toe tot zo’n 25 knopen wind (dat is net windkracht 6). We rolden de genua een stuk in en gingen gewoon door met aan de wind varen.
De zee begon al zich al wat op te bouwen. Het reven van het grootzeil, nu er nog niet veel deining stond, lieten we op dat moment voor wat het was. Maar achteraf hadden we toch op dat moment moeten reven. Een half uurtje later stond er zo’n 35 knopen wind (windkracht 7) en was de zee inmiddels behoorlijk onrustig.
We hebben het grootzeil toen helemaal laten zakken.
Omdat onze bestemming precies in de richting lag waar de wind vandaan kwam moesten we hoog aan de wind blijven varen. Dat is met zulke condities geen pretje. Arjen werd zeeziek en moest een aantal keren zijn maag legen. Gelukkig had Marry daar nagenoeg geen last van en zorgde zij voor de navigatie, Chris en alle andere dingen die binnen moesten gebeuren. We besloten nog een nacht op zee door te brengen, omdat we niet het risico wilden lopen om met deze zee het land aan te lopen.
We zijn steeds heen en weer blijven varen. Aan het begin van de ochtend (donderdagmorgen) werden de condities weer beter en maakten we zowaar voortgang in de goede richting. In de ochtend bleek echter dat de stroom ons steeds terugzetten, zodat we na 3 uur varen bijna op de zelfde plek waren. Omdat de zee toen al een stuk rustiger was zijn we recht tegen de wind in op de motor richting Dover gevaren. Daar kwamen we, 48 uur na vertrek uit IJmuiden om een uur of 10.00 (Nederlandse tijd) aan.
Wat hebben we nu over het hoofd gezien? Van te voren hadden we weerkaartjes opgevraagd, ze bekeken en geluisterd naar de weersuitzendingen. We hadden wel gezien dat er een front lag boven Engeland, maar we hadden verwacht dat dit naar het noorden zou wegtrekken zodat alleen het hogedrukgebied voor ons betekenis zou hebben. Helaas, verkeerd gedacht en een goede les voor ons…Kijk verder dan alleen datgene wat je wilt zien!
Inmiddels zijn we een ervaring rijker, voelen ons helemaal vertrouwd met het schip en na de belevenis op zee is het vertrouwen in de boot alleen maar weer toegenomen.
Inmiddels zijn we rustig langs de Engelse Zuidkust aan het varen. Op dit moment zijn we in Eastbourne. We ontmoeten aardige en interessante mensen en bekenden, zoals Han en Carla van de Esperanza.
Het leven aan boord regelt zich als vanzelf. Dagelijks lopen we de boot na, ruimen op, doen kleine babywasjes en vermaken ons met Chris, en de voorbereidingen voor het volgende traject.
Dat stoere mannetje eet nu regelmatig een (half) boterhammetje op en zijn groente gaat ook als een trein. Zeelucht maakt hongerig zullen we maar zeggen. Hij babbelt ook erg lekker en vermaakt zich prima met de lieren, touwen en alle dingen die glimmen op de boot. Wat dat betreft lijkt hij wel een kraai.
Wat we verder van plan zijn….
We varen rustig verder langs de Engelse Zuidkust richting Falmouth, houden vakantie en genieten van elkaar.
Tot de volgende update….