Briefje van Chris nummer 19
28 januari 2004
Vanuit: Mount Irvine Bay, Tobago
Hoi lieve mensen,
Ik heb wel een super leventje hoor. ’s Morgens als ik wakker wordt kan ik
eerst even spelen totdat ik echt honger krijg, dan huil ik gewoon even en
dan krijg ik van mijn mama of papa een lekker bekertje melk. Ik speel dan
nog even met ze op het grote bed en haal de boekjes uit de kast en soms ook
de kleren van papa en mama. Vinden ze niet fijn hoor, maar ik vind het wel
interessant. Weet je wat ik laatst vond, een paar sokken. Nou weet ik
helemaal niet wat voor ’n dingen dat zijn, want die heb ikzelf nooit aan. Ik
loop of op blote voeten of in mijn stoere sandalen. Die hebben ze nog op de
Canarische eilanden voor me gekocht.
Daarna gaan we een broodje eten. Meestal lekker buiten, maar de laatste
dagen is het een beetje regenachtig, dus doen we dat dan maar binnen. En dan
..kan ik de hele dag gaan spelen. Maar eigenlijk ben ik na het ontbijt
alweer moe. Maar gelukkig doen we dan meestal leuke dingen, zodat ik mezelf
niet verveel. Mijn papa en mama gaan meestal om half tien nog even met de
radio spelen. Ze praten dan met allemaal Nederlandse mensen. Gisteren kreeg
ik van Ted van de Vijla nog een praatje. Knap hoor, dat hij dat kan, hij is
pas 4 jaar. Ja, ik kan nog niet zoveel woordjes zeggen, dus ik mag nog even
wachten.
Maar zo tussen 10 en 11 begin ik wel zo moe te worden dat ik graag naar mijn
bedje wil, en dat doe ik dan meestal ook. Na mijn slaapje gaan we dan
wandelen of boodschapjes doen, of internetten of naar het strand. Maar dan
moet het wel droog zijn natuurlijk. Maar ik vind het geweldig om met mijn
schepje en mijn emmertje in de weer te zijn en als ik de zee in de gaten
krijg, nou..dan kruip ik er gelijk naar toe. Mijn papa of mama zijn dan
altijd bij me en dan spelen we samen in het water of aan de waterkant. Mij
mama heeft laten zien dan je mooie dingen in het zand kan tekenen als het
nog een beetje hard is en hoe je vormpjes maakt, en soms kruipt ze net zo
hard als ik langs het water. Soms doet ze wel eens een beetje raar…???
Ik kan eigenlijk op de boot overal al op klimmen. Op de tafel in de kuip,
vanaf de bank op de kuiprand en dan het dek op..spannend hoor. Ik blijf dan
altijd even op de rand staan en dan kijk ik heel ondeugend om naar mijn mama
en papa want ik mag niet op het dek zonder zwemvest en een lifeline. Maar ik
vind het zo heerlijk om zonder vest daar rond te stappen.
En soms,dan mag het even. Als mijn mama of papa genoeg tijd hebben om mij
steeds in de gaten te houden.
En dan ga ik na het eten lekker naar mijn bedje toe. Meestal is dat om 7 uur
of zo. We lezen eerst nog een boekje of ik mag naar de dvd van Nijntje
kijken. Als ik het liedje hoor kijk ik al of de laptop ergens staat. En als
mijn papa en mama op de laptop bezig zijn dan strek ik mijn armpjes la uit
en zeg ik oh,oh zo van dat wil ik, naar Nijntje kijken.
O ja weet je, ik kan ook de kastjes nu openschuiven en ik heb ontdekt dat
boven de bank allemaal mooie potjes staan. Die haal ik er steeds uit als ik
een schone luier krijg. Maar nu, zijn die potjes weg en staan er bakjes in
het kastje, en als ik iets heel mooi vind, nou dat is met bakjes spelen dus
dat komt goed uit. Maar ik heb ook al ontdekt dat die potjes gewoon boven de
andere bank staan, dus als mijn mama niet oplet en mij op de andere bank
zet, haal ik ze er lekker uit…
En een paar dagen geleden hebben we weer een eind gewandeld, naar een
watervalletje. Mooi hoor maar vooral omdat we door het oerwoud heen gingen
en dat was erg leuk. Overal hingen lange dunne slierten, die noemen ze
lianen en dat kwam af en toe goed van pas als papa met mij op z’n rug een
grote stap moest doen of op een rots moest klauteren. Het was heel gezellig
want Helene en Antoinne waren er ook weer bij en die vind ik erg leuk en
lief. Op de terugweg gingen we nog Roti eten bij een huisje aan de weg en er
woonde daar een meisje van 4 jaar. Ze wilde met me spelen en we hadden veel
lol. Toen ze doorhad dat ik nog niet kon lopen, ging ze gewoon samen met mij
kruipen. Ze gaf me nog een dikke afscheidsknuffel toen we weggingen. Nou dat
is nou aardig, vind je niet.
En ik heb gisteren een mooie tekening gemaakt met allemaal streepjes en
stipjes. De wascokrijtjes vind ik erg lekker dus stop ik ze steeds in mijn
mondje. Dat vonden papa en mama niet goed en toen pakten ze zomaar mijn
krijtjes af. Nou, niet aardig dus en ik ging toen huilen, maar helaas, dat
helpt niet.
Maar ik mag het vast nog een keer proberen………