Briefje van Chris 34
datum: 15 januari 2005
locatie: San Blas, Panama
Na de kerstdagen zijn we nog een paar dagen in Cartagena gebleven. En..ik kon gelukkig heel veel spelen met Julia en de andere kinderen. Bij de club Nautico konden we ook schommelen in hangstoelschommels. Samen met Julia had ik het daar heel fijn hoor! En kroelen en stoeien met Julia is geweldig. Ze is zo lief voor mij. Ik werd een keer wakker in mijn buggy omdat we s'morgens de stad in waren geweest. Ik keek heel chagarijnig toen ik wakker werd maar opeens stond Julia naast me en straalde ik..mijn mama en papa moesten daar erg om lachen.
Op oudejaarsavond werd ik door mijn mama midden in de nacht uit mijn bed gehaald, kreeg ik mijn kleren aan, een beker melk en gingen we in het donker met het bootje varen. Wat gebeurd er nou allemaal, ik vond het maar raar. Op de kant waren heleboel mensen, en we gingen bij elkaar zitten en kletsen. Ik heb een uur lang met grote ogen zitten kijken. Ze maakten flessen open waarvan de dop omhoog sprong en daar schrok ik een beetje van. En toen was er vuurwerk. Wel mooi hoor , maar het allerleukste vond ik het toen Julia even kwam. Ik had gelijk energie. Weet je wat ze vaak zegt, Ja hoor en Nee hoor en nu zeg ik dat ook. Grappig toch.
We gingen pas om 2 uur weer slapen en ik ben de volgende morgen maar eens om half acht wakker geworden. Normaal wordt ik tussen zes uur en half zeven wakker.
Een paar dagen later gingen we weer varen met de Bouskoura. Onderweg heb ik heerlijk liggen slapen in mijn stoel buiten. Ik heb het toch maar goed, vinden jullie niet?
Het was maar een kort tochtje naar een paar kleine eilandjes. Ik en mijn mama en papa hadden gehoopt dat we daar weer naar het strand konden maar dat was daar niet, jammer hoor! Maar we konden daar wel zwemmen en dat was weer heerlijk. Ik vermaak me dan wel hoor, op de boot of met andere kinderen.
Ella en Owen van de Jorja (een Ierse boot) spreken ook een beetje Nederlands en Ella speelt altijd verstoppertje met me. Ze zegt dan: waar is Chris nou..en dan O, daar is Chris. Ik vind het nu ook erg leuk om me te verstoppen en dat precies na te zeggen.
En nu zijn we in Panama! Op de San Blas eilanden. Weet je er wonen hier indianen. Maar ze hebben geen vreemde kleren aan en hoofdtooien op, maar gewone broeken en t shirts. We zijn op Isla Pinos naar het dorp geweest en dat was zo leuk joh! Er waren wel veertig kinderen die allemaal met me wilden spelen. De meeste van die kindertjes hadden alleen een onderbroekje aan, ook de kinderen die kleiner waren dan ik! Dus nu heb ik besloten ook zo af en toe mijn pottie te gebruiken. Ik heb ook zo af en toe een onderbroekje aan, met Donald Duck er op en daar ben ik zo trots op...
Maar in elk geval, die kinderen droegen mij overal naar toe, zaten aan mijn haartjes en wreven over mijn arm of ik wel echt zo wit was. Als ik ging rennen renden ze achter me aan. En ze vonden altijd wel een mooie stok voor mij om te slepen, want dat is nog steeds mijn favoriete spel. ook vele mama's van de kindjes wilden me zien . ik moest op de foto met babytjes en andere kinderen, ik kreeg bloemen en wilde maar een ding: met de meissies spelen. Ze lieten mij ook een aapje zien en papagaaitjes.
Toen mijn mama en papa een andere dag het bijbootje op het dek takelden werd ik boos en zei; bootie varen, spelen meissies. Maar mijn mama zei dat we weer naar een ander eilandje gingen met een dorp met andere jongetjes en meisjes en dat was ook zo!
In het andere dorp kwamen allerlei mensen langs met hun kano's. Als ze mij zien zwaaien ze en willen ze gelijk een praatje maken. Leuk he? Soms komen ze zelfs terug om mij te zien. Toch ben ik niet zo heel bijzonder want op deze eilanden zijn er ook wel kindjes met een lichte huid en blonde haren.
maar dat worden dan albino's genoemd. Dus de mama's van die kindertjes vonden het wel leuk om mij te zien hoor! Soms grepen ze me zomaar van de "straat"af. Dat vond ik niet zo fijn en mijn mama ook niet dus die zei iets en toen lieten ze met rust. Maar weet je als ik niet meega naar een dorpje is het veel rustiger. Er komen dan geen kinderen kijken. Dus nu moet ik voortaan altijd mee, gewoon omdat dat erg leuk is.
En nu zijn we op een eilandje zonder dorp maar met een strandje. Heerlijk.
Ik heb alweer over het strand gerend en met stokken gesleept en heerlijk gezwommen en gestoeid in het water. Gisteren heb ik samen met mijn mama steeds de gieter weggegooid en die moest ik dan steeds halen. Leuk hoor zo'n spel. Ik schater dan van de lach. Ik heb ook nieuwe zwembandjes, met een eend erop. Grappig hoor. De andere heb ik een jaar gebruikt, goed he? Ik denk niet dat deze ook zo lang meegaan.
Wat ik nu ook erg leuk vind is springen. Ik probeer steeds overal af te springen, maar ik vind het nog een beetje moeilijk om dat met twee voeten tegelijk te doen. En oh oh, ik probeer nu ook heel vaak zonder bandjes het dek op te lopen. Maar dat mag niet. Als ik dan niet luister moet ik wel eens in de gang staan. Ik wil er dan altijd weer snel uit, de gang is maar saai, maar dan moet ik blijven staan en dan...oh oh dan is het huilen. Ik moet dan altijd beloven dat ik het niet meer zal doen, maar dat is zooooooo moeilijk!
Kletsen doe ik ook als de beste. voorbeeld'; een bed zonder lakens is een blote bettie. En mijn mama noem ik vaak gewoon Marry. Dan zeg ik:"Marry mee"of zo.
Dus fantasie genoeg. Kortom het gaat lekker met mij. O ja , als ik ga tellen met mijn mama zeg ik altijd: drie ,vijf al voordat ze met een is begonnen en ik heb de teletubbie's helemaal ontdekt. vooral Nonoo de stofzuiger vind ik supermooi. Mijn Teletubbiesboek moet dan ook vaak worden gelezen.(nog bedankt hoor, tante Inge). Ik ga ook steeds meer knutselen, met klei spelen vind ik ook helemaal geweldig. Samen met mijn mama of papa, want die kan ook hele mooie dingen maken.
Nou ik hoop dat jullie je ook niet vervelen, in elk geval tot de volgende keer.
Liefs en knuffels van Chris