Briefje van Chris (4)
14 juli 2003
Ik heb nu lekker vakantie hoor, zo samen met mijn papa en mama. We zeilen maar korte stukjes en liggen vaak een dag of twee dagen op dezelfde plek. Nou maakt het voor mij helemaal niet uit, ik ben al helemaal gewend op de boot, het is gewoon mijn huisje.
Inmiddels eet ik elke morgen ook een broodje, de pap was niet zo.n succes en krijg ik mijn melk af en toe uit een bekertje maar toch ook nog wel uit de fles. Gisteravond was hier een engels meisje aan boord, met mooie blonde haren. Ze heet Lea en vaart met haar oma en opa hier in Spanje rond. Haar papa en mama komen in augustus. Ik moest wel een beetje wennen hoor toen er opeens drie nieuwe mensen op de boot waren en ik moest even huilen. Volgens mijn moeder komt dat omdat ik eenkennig wordt.
Ik kan al heel goed zitten en ik vind het heerlijk om zittend te spelen. Ik kan dan veel meer zien. Soms als papa of mama mij vasthouden duw ik met mijn benen zodat ik dan even sta. Dat vind ik ook wel erg mooi hoor. Omrollen doe ik nu ook wel, alhoewel ik daar nog wel mijn best voor moet doen. Na een hoop protest lukt het meestal wel, maar dan draai ik liever gewoon een rondje op mijn buik, totdat ik weer een ander interessant speeltje zie.
Mijn mama had nog hele mooie foto’s van mij gemaakt, maar die zijn verdwenen op de digitale fotocamera omdat ze een andere instelling wilde. Jammer hoor, nou weten we nooit hoe ik er opgestaan heb.Het waren foto’s van mij in de schommel. Dat is zo leuk. Mijn papa en mama duwen mij dan zodat ik helemaal de kriebels in mijn buikje krijg. Ik moet daar dan heel erg hard om lachen.
Mijn haren groeien ook heel erg hard. Ik heb al een hele kuif op mijn hoofd en bij mijn oren wordt het ook al lang. Mijn mama wil binnenkort dus mijn haar knippen. Dat heeft ze ook bij papa gedaan en dat is best wel aardig gelukt.
Mijn favoriete woorden zijn wa wa wa en ik zit ook lekker te kirren (RRRRRRRR, rrrrrrrr, RRRRRRR). Soms probeer ik ama te zeggen zodat mijn mama denkt dat ik haar roep. Als we gaan wandelen dan zegt mijn papa steeds in het Spaans hoe ik heet. Hij zegt dan steeds dat ik Christiaan heet omdat de Spanjaarden dat beter kunnen zeggen, Ze willen dan meestal wel even met mij praten en dat vind ik erg leuk. Ze zeggen ook steeds wat over mijn blonde haren, die vinden ze maar wat mooi!
Laatst waren we bij een bakker en daar kreeg ik zomaar een zakje met snoepjes. Lief he van die meneer. Alleen kan ik ze nog niet eten, dus heeft mijn mama ze maar weer teruggegeven.Maar het was wel ontzettend aardig.
Ik vind het ook heerlijk om in mijn buggy rondgereden te worden. Vaak krijg ik dan ondertussen een stukje brood van mijn papa of mama. Dat is handig, want dan kunnen mijn papa en mama lekker rondneuzen terwijl ik lekker een broodje eet. En.. het is hartstikke lekker brood hier.
Groetjes van
Chris